அதன் பிறகு, கையைக் கழுவிக் கொண்டு ராமசாமி சுருட்டைப் பற்ற வைத்தார். சீனிவாசன் திரும்பி வீட்டுக்குப் போகத் தயாரானான்.
“இரு தம்பி, வெளிய நில்லு இதோ வாரேன்,” என்று உள்ளே போனார் ராமசாமி.
கதவருகே நின்று அவர்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த சொர்ணத்தை உள்ளே அழைத்தார். “இதப் பாருடி, நான் சொல்றத கன்டிசனா கேட்டுக்க. அந்தப் பையனப் பார்த்தியா. நல்ல குலம். பளக்கம். சவகாசம் எல்லாம் இருக்கு. நாலு பிள்ளைங்களோட பொறந்தவன். அவன்தான் உனக்கு பிள்ளை கொடுக்கப் போறான். இன்னும் அதை நான் அவனுக்குச் சொல்லலை. அதனால என்னா? பொம்பிளை கூடப் படுறான்னு சொன்னா என்னை எதுத்துச் சொல்ல தகிரியம் எவனுக்கு இருக்கும்?” என்று உறுமினார்.
“ஐயோ என்னாங்க இது. கேக்கவே அசிங்கமா இருக்கு. கட்டின புருசனே இன்னொருத்தங்கூட படுடின்னு பொண்டாட்டியாண்ட சொல்லுவானா? புருசன் நீங்க இருக்கீங்க, அதை வுட்டுப்புட்டு அவன்கூடப் படுக்கறதா. உங்க பேச்சே சரியில்லீங்க. வேணாங்க. நாலு பேருக்குத் தெரிஞ்சா நான் தூக்குப் போட்டு சாவோணம். மானம் போவும்,” என்று பயத்துடன் பேசினாள்.
“ஏண்டி எதுத்துப் பேசற தகிரியம் வந்திச்சா உனக்கு. எனக்குத் தெரியாதா எது சரி எது தப்புனு? பெரிய அசிங்கம் பார்க்கற. பெரிய கண்ணகி பரம்பரை. உங்க அப்பனே உன் சித்திய வச்சிருக்கான். உங்க அம்மாகாரி ஓடுகாலி மூணு மாசம் ஊரை மேஞ்சுட்டுத் திரும்பி வந்தவ. அதுல போகாத மானாமா? நான் என்ன நடுத்தெருவிலயா முந்தானிய விரிச்சுப் படுன்னு சொல்றேன். இல்லை தேவடியாத்தனம் பண்ணச்சொல்றேனா? உனக்குப் பிள்ளை இல்லை. எனக்கு மானம் போவுது..”
“ஏற்கனவே ஊருல நாலு கம்மினாட்டிங்க கேக்கறாங்க, ‘அண்ணி இன்னும் முழுவலையா’ங்கறான். அதுக்காகவாவது நீ ஏதோ அஜஸ்ட் பண்ணிக்கினு மூணு நாலு தடவை அவனோட சேர்ந்தா உம்மடி கனமாகும். நீ மட்டும் மாட்டேன்னு அடாவடி அடிச்ச, நான் உனக்கு சக்காளத்தியைக் கொண்டாந்துடவேன் ஆமா கண்டிசனா சொல்லிட்டேன்.
“அதுக்கும் பொண்ணு ரெடி. அந்தப் பையன் அக்கா இருபத்தி மூணு வயசு அம்சமா இருக்காளாம், மேஸ்திரி சொன்னாரு. போயி அதைத் தாலி கட்டிக் கொணாந்துடுவேன். ஆனா அதுக்கு முன்னால உன் தலைய சீவி கிணத்தில போட்டுப் போவேன், உக்கும்…” என்று உருமலுடன் மேலே சொருகி இருந்த வீச்சரிவாளை எடுத்து கையில் வைத்துக் கொண்டு இன்னொரு கையால் அவள் முடியை இழுத்துப் பிடித்து ராமசாமி பேசிய போது அவளுக்கு பயத்தில் பேச்சு வரவில்லை.
“ஐயா விடுங்க, எனக்கு உங்க பேச்ச மீற தகிரியம் இல்லீங்க. ஏதோ தாலி கட்டினவ அதுதான்…சொன்னேன். ஆனா நீங்களே சொல்லிட்டீங்க. நாம் பேசினது தப்புத்தாங்க. நான் கால்ல ஓணா உழறேன். நீங்க சொன்னபடியே ஆவட்டம் ஆண்டவனே” என்று அழ ஆரம்பித்தாள்.
“அடச்சீ, என்னவோ கொலை விளுந்த மாதிரியா அழுவறே. உங்க அம்மாகாரியா இருந்தா இப்பவே ஓடிப்போய் அவன் வேட்டிய உருவிருப்பா. கேட்டுக்க. நாளைக்கி நான் காவலூர் போறேன். மூணு நாளு அங்க தங்கி காவலூர் மில்லுக்கு லோடு ஓட்டணும். அந்த மூணு நாள்ல மல்லா கொட்டை பயிர் பண்ண நிலத்தை நீ ரெடி பண்ணணும். அந்தப் பையனை இங்க தங்கச் சொல்லப் போறேன். அவன் அதுக்கு உதவட்டும். மீதி நான் சொன்ன வேலைய நீ முடிக்க என்னா செய்யணுமின்னு நான் சொல்ல வேணாம்.”
“ஆனா நீ அவனுக்கு துணிய விரிக்கறது பிள்ளைப் பொறப்புக்குத்தான். ஏதோ சேந்தமா, வேலை முடிஞ்சுதா, அதோடு உட்டுடு. அதை விட்டுப்பிட்டு வளந்த பையன் கூட அப்படி இப்படி மாரைப்பிடி பூளைப் பிடின்னு கையக் காலைப் போட்டு ஜாலி பண்ணினா ரெண்டு பேரையும் வெட்டிப் பொதைச் சுப்புடுவேன். உக்கும் தெரிஞ்சுக்க,” என்றவர் விடு விடுவென்று வெளியே போனார்.
வெளியே அவருக்காக காத்துக் கொண்டிருந்த சீனிவாசனை சொர்ணம் பார்த்தாள். அப்போது அவள் மனத்திரையில் அவன் வேட்டி மாற்றியபோது சில வினாடிகள் அம்மணமாக நின்றதைப் பார்த்த காட்சி தோன்றி மறைந்தது. சற்று விரைத்த அவன் சுண்ணி முழுசாகத் தோன்றி மறைந்த சில கணங்கள் அவளுக்கு மூச்சு முட்டியது. அந்த நினைப்பு வர அவளுக்கு வெட்கமாய் இருந்தது.
மூணு நாளாவாது நிம்மதியா புருசன் இல்லாம இருக்கலாம். அதுவே ஒரு நல்ல செய்தி. அதுக்கு மேல வயசுப் பையன்கூட இதுனணும். இதுக்குப் போயி அழுவரியேன்னு அவ மனசு அவளைப் பார்த்து சிரிச்சிச்சு.
ராமசாமி அவனுடன் மெயின் ரோடுவரை நடந்தார். அப்போது, “இந்தாப்பா. உங்கிட்ட ஒரு விசயம் சொல்றேன். வெளிய யாராண்டையாவது பேசின தீத்துப்புடுவேன். கேட்டுக்க.”
“நீ என்னா பண்ற, நான் சொல்றதைக் கவனமா கேட்டுக்க. நான் நாளைக்கி காவலூர் போயி மூணு நாளு அங்க இருக்கற மில்லுக்கு லோடு அடிக்கணும். அதனால அந்த மூணு நாளு நீதான் என் வீட்டுக்குக் காவல் இருக்கப் போற. சொர்ணத்தோட சேர்ந்த அந்த மூணு நாளில நிலத்தெல்லாம் துப்புரவா சுத்தம் பண்ணணும். நிலக்கடலைக்கு தயார் பண்ணோணும். வேலிய இழுத்துக் கட்டோணம். ஆடுங்களை மேய்க்கணும். அப்புறம் முக்கியமான விசயத்துக்கு வருவோம்.”
“நான் உனக்கு மூணு நாள் கூலி கொடுத்துடுவேன். அதுக்கு ஒரு முக்கியமான வேலை செய்யோணம். அதை சரியா தகராறு இல்லாம சேஞ்சா நான் மில்லுகாரங்க கண்டிராக்டைர் கிட்ட சொல்லி உனக்கு பெர்மெனண்டா வேலை வாங்கித் தருவேன். என்னா?” என்று அவர் சொல்ல சீனிவாசன் “செய்யலாங்க,” என்று தலையாட்டினான்.
அவர் அவன் தோளைப் பிடித்து அவனை உற்றுப் பார்த்தார். “கவனமா கேட்டுக்க. இது வெளிய பேசற விசயமில்லை. யாராண்டையாவது சொன்னா உன் தலைய சீவிப்புடுவேன். உக்கும். சொர்ணத்தைக் கல்யாணம் கட்டி அது பத்து வருசத்தில உண்டாவலை.
பட்ணம் டாக்டர் பாத்துட்டு வேற ஆம்பிள அணுவை ஏத்தினாத்தான் அவ பிள்ளைப் பெத்துடுவான்னாரு. அதுக்கு இங்கிலீஸ் வைத்தியம் மூணு நாலு லட்சம் ஆவுமாம். அது நம்மால ஆவாது.”
“அதைவிட சாதி சனம்னு ஒண்ணு இருக்கே. அதெல்லாம் தெரியாத ஆம்பிளையவிட நல்ல தெரிஞ்ச சுத்தமான பையன் அணுவை ஏத்தணம்னு நான் முடிவு பண்ணிட்டேன். அதுக்கு நீ உதவப் போற, புரிஞ்சுதா. இருக்கற மூணு நாளுல சொர்ணத்தோட நீ சேரணம், விளங்கிச்சா” என்று அவர் கோபத்துடன் பேச அவனுக்கு முகம் சிவந்தது.
“அய்யா இது பொம்பிள சமாசாரம். எனக்கு என்னாங்க தெரியும். மேலும் அது உங்க சம்சாரம். அது என்ன ஏது எப்படி செய்வேன்…” என்று இழுத்தான்.