என் பெயர் நிலா. இப்போது எனக்கு வயது 32, ஆனால் இந்த கதை, எனக்கு 21 வயது இருக்கும் பொழுது நடந்தது.
நான் 8ம் வகுப்பு வர படிச்சுருக்கேன். அதுக்கு மேல வீட்ல படிக்கவைக்கல. அப்பா அம்மா ரெண்டு பேரும் கூலி வேல செய்ராங்க. காலைல வேலைக்கு போனா இருட்டுரப்பதா வருவாங்கா.
எங்க பக்கத்து வீட்ல ஒரு பயன் இருக்கான். அவ பேரு சுனில் ஏ கூட பொறக்காத தம்பி மாதிரி அவன்.
தெனமு அவன் பள்ளிகூடம் போய்டு வந்ததும் என் கூடதா பேசிட்டு இருப்பான். வெளையாட்டு, சண்டனு நேரோ போறதே தெரியாது அவன் கூட இருந்தா. அவன்னா எனக்கு ரொம்ப புடிக்கும், அவனுக்கும் அப்டிதான்.
அவனுக்கு சனி, ஞாயிறு லீவு வுட்டா ஏகூடதா இருப்பா சனிக்கலம அன்னகி சாப்டுடு பேசிட்டு படுத்து தூங்கிட்டு இருந்தோ அப்போ எனக்கு திடிர்னு ஒரு உணர்வு ஏதோ ஒன்னு என் புண்டகுள்ள போய்ட்டு வரா மாதிரி. அப்போதா நேனவுக்கு வன்துச்சு இது கனவு இல்ல நேஜம்னு ஒடனே பதரி அடிச்சு எந்திரிச்சி பாத்தா சுனில் அவ சுன்னிய என் புண்டைக்குள்ளவுட்டு குத்துக்கிட்டு இருந்தா எனக்கு என்ன சொல்ட்ரதுனே தெர்ல வந்த கோவத்துக்கு எட்டி உட்ட ஒரு ஒத
நிலா: டேய் எச்சகல நாயே ஒன்ன போய் தம்பினு நெனச்சனடா
சுனில்: அக்கா சாரிக்கா (அழுதுக்கொன்டே கேட்டான்)
நிலா: ஏ மூஞ்சிலயே முலிக்காத போய்டு இங்கருந்து
சுனில்: அப்டிலா சொல்லாதக்கா சாரிக்கா
எனக்கு செம்ம கோவோ வந்துட்டு வந்த கோவத்துல அவன் செவுல்லயே ஓங்கி நாலு அர வுட்டு வெளில தள்ளி கதவ சாத்திட்ட. அவன் அழுதுகிட்டே அக்கா சாரிக்கா கதவத தெரக்கா.
அப்டியே வெளில நின்னு அழுதுட்டே இருந்தான். எனக்கு இன்னு செம்ம கோவோ வந்துட்டு கதவ தொறந்த. அழுதுகிட்டே என் கிட்ட வந்து. சாரிக்கா நா இனிமே இப்டி பன்ன மாட்ட என்ன மன்னிச்சிடுனு சொன்னா.
நிலா :இனிமே நீ என்ட பேசுனா நா அடுத்த நிமிசமே துக்கு போட்டு செத்துடுவ ஏ மூஞ்சிலயே முலிக்காதா மரியாதையா போய்டு
சுனில் :அப்டிலா சொல்லாதக்கா.
நிலா: இப்போ நீ போரியா இல்ல நா துக்கு போட்டு சாகவா அவ பதில் பேசவே இல்ல அமைதியா போய்ட்டா. நா கதவ சாத்திட்டு வீட்டுக்குல்ல போய் அழுதுகிட்டே இருந்த அவன் மேல நா எவ்லோ பாச வச்சிருந்த இப்டி எல்லாத்தையு கெடுத்துட்டா நாயி அவன என் உயிரா நெனச்ச அவ போயி இப்டிலாம் பன்னுவானு நா எதிர் பாக்கவே இல்ல. அத நெனச்சு நெனச்சு ரென்டு நாள் சரியாவே சாப்டல. அதுக்கப்ரோ ரென்டு வாரோ அவன் என் கண்ல கூட படல அத நெனைக்கு போதுதா கொன்ஜொ நிம்மதியா இருந்துச்சு. இனிமே ஜென்மத்துக்கு அவன்ட பேசக்கூடாதுனு முடிவெடுத்துட்ட.
(சுனிலோட அம்மா பேரு ரேவதி நெயன்தாரா மாதிரி ஒடம்பு வாட்டம் அவலுக்கு ஆழு கொஞ்சம் கருப்பா இருப்பா ஆனா ரொம்ப கலையா இருப்பா, அதே போல ஆழு கொஞ்ச ஒல்லியா இருந்தாலும் மொல கொஞ்சம் எக்ஸ்ராவா பெருசா இருக்கும்.)
ரேவதி: ஏய்நிலா இங்க வாயே.
நிலா :ம்ம் சொல்லுக்கா என்ன விசயம்?
ரேவதி: ஏன்டி ஒனக்கு சுனில்க்கு ஏதாவது சண்டையா என்ன?
நிலா: அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லக்கா.
ரேவதி: ஏய் நானு பாத்துட்டு தான்டி இருக்க, இப்பலா நியு வீட்டு பக்கமே வர மாட்ர அவனு ஒங்க வீட்டுக்கு போக மாட்ரான், எப்பவும் ஒன்னாவே சுத்துவீங்க இப்பலாம் ஒருத்தர ஒருத்தர் பாத்துக்கவே மாட்ரிகங்க.
நிலா: அப்டிலாம் ஒன்னுமில்லக்கா அவ வழந்துட்டான அதா ப்ரண்ட்ஸ் கூட சேந்து வேலயாட ஆரம்பிச்சுட்டான்.
(அதுவரை சிரித்து பேசியவல் திடிரென அழ ஆரம்பித்துவிட்டால்)
ரேவதி: ஒங்கலுக்குல்ல ஏதோ சண்ட அதா பேச மாட்டிஙகனு தெரியுது, நீ பெரிய பொண்ணுதான அவ ஏதாவது தப்பு பண்ணுனா அடிச்சு கன்டிச்சுவுடு நா கேக்க மாட்ட
நிலா: (எனக்கு திக்குனு ஆகிட்டு) என்னக்கா சொல்ட்ர, எனக்கு புரியல?
ரேவதி: அவ ஒழுங்கா சாப்டு ரெண்டு வாரோ ஆகுது தெரியுமா காலைல சீக்கிரமா போய்ட்ரான் பள்ளிகூடத்துக்கு அதுவு சாப்டாமலயே, பள்லிகூடத்துலயு சாப்புட்ரது இல்லியா அவன் கூட படிக்குறவனுங்க சொன்னானுங்க, முன்ன போல அவ்வலவா யார்டையு பேச மாட்ரா, இராத்திரி சாப்பாடு அவங்க அப்பா அதட்டுரதால கொஞ்ஜோ சாப்புட்ரா அவ்ளோதா, இப்ப எப்டி எலச்சுட்டா தெரியுமா
நிலா: இல்லக்கா அது வந்து.
ரேவதி: இல்ல நிலா நான் ஒன்ன குத்த சொல்லல அவ ஒம்மேல ரொம்ப பாசமா வச்சுருக்கான், நீ அவனுக்கு இன்னொரு அம்மா மாதிரி அவ மேல ஒனக்கு எல்லா உரிமையு இருக்கு அவன் ஓ பொருப்பு நா அவ்ளோதா சொல்லுவ நீ பாத்துக்க.
நா எல்லாத்தையு சொல்லிடலானு நெனச்சு பேச ஆரம்பிச்ச ஒடனே, அந்த அக்கா அவன் ஓ பொறுப்புனு மருபடியு சொல்லிட்டு அழுதுட்டே போய்ட்டு அப்ரொ நானு வீட்டுக்கு போய் அந்த அக்கா சொன்னதெல்லா யோசிட்சி பாத்தா எனக்கு என்ன பன்ரதுனே தெர்ல அவ வேர ரெண்டு வாரமா சாப்டுலனு சொல்ராங்க நம்மனாலதா இருக்குமோ ஆனா நம்ம ஒன்னு தப்பு பன்னலயே அவந்தான தப்பு பன்னுனா ஆன இப்ப ஏன் சாப்டாம இப்டிலா இருக்கான் இப்டி பல யோசன மண்டைல ஓட ஆரம்பிச்சுது ஆன அவன்ட நாமலா எப்டி போய் திரும்ப பேசுரதுனு யோசிச்சுட்டு இருந்த.
அடுத்த நாள் காலைல ரேவதி வந்து என்ன எழுப்பி சுனில்க்கு ஒடம்பு சரியில்ல நீ கொஞ்சம் பாத்துக்கோ நா இன்னக்கி முடிஞ்ச அளவு சீக்கிரம் வந்தர்ரனு சொல்லிட்டு வேலைக்கு போய்ட்டா.
நானு சேரி அவன்ட பேச இதுதா சரியான சந்தர்பனு நெனச்ச, அப்ரோ வீட்டு வேலையெல்லா முடிச்சுட்டு அவங்க வீட்டுக்கு போன, அவன் தூங்கிட்டு இருந்தா ஆனா அவன பாத்த எனக்கு செம்ம அதிர்ச்சி ஆமா ஒரு மனுசனோட ஒடம்பு ரென்டு வாரத்துல இவ்வளவா கொரையு அவ்ளோ எளச்சி போய் இருந்தான் பாக்கவே பாவமா இருந்துச்சு அவ மேல இருந்த கொவோ எங்க போச்சுனே தெர்ல போய் அவன் பக்கத்துல ஒக்காருந்து அவன் தலைய என் மடில வச்சு அவன் தலைய கோதிவிட்ட அவ அன்னக்கி பன்னுனதெல்லா இப்போ நெனச்சா எனக்கு அவளோ கோவோ வரல சுனில்தான பன்னுனா பரவாலனு தோன ஆரம்பிச்சுட்டு
நிலா: டேய் எந்திரிடா சாப்டலா.
சுனில்: பசிக்கலக்கா தூக்கோ வருது நான் தூங்துர.