வணக்கம் வாசகர்களே! இந்த “அக்ஷயாவின் காமவாழ்க்கை தொடர் – பகுதி 1” காலை 10.30 மணி..!
பலமான யோசனையுடன் கிட்சனில் அவனுக்காக காஃபி போட்டுக்கொண்டிருந்தேன். அவன் தான் என் வீட்டுக்கு வருவான்னு நான் யூகித்திருக்கவில்லை. ஆனாலும், என்னவோ நான் ஏனோ தானோ என்றிருந்த மாதிரி தோன்றியது.
(படித்துவிட்டு, உங்கள் கருத்துக்களை அனுப்பவும்!-tnpraveenraj1389 at gmail dot com)
‘அவன் அப்படி தான் பாத்திருப்பானா…அப்படி என்ன நம்ம கேர்லெஸ்ஸா இருந்தோம்..’ என்று என் மனம் குழம்பியது. அவன் என்னைப் பார்த்த பார்வை என்னுள் ஊடுருவியது போல் எண்ணம். பொங்கி வரும் குழப்பத்தையும், பாலையும் அணைத்துவிட்டு, சூடாக காஃபி போட்டு எடுத்து ஹாலுக்கு செல்ல எத்தனித்தேன். ஏதோ எண்ணியவள் போல், கிட்சனில் அடிக்கடி முகம் பார்க்கத் தேவை படுவதால் மாட்டிருக்கும் கண்ணாடியில் பார்த்தவாறு என் சேலையை சரி செய்தேன். கருநீல டிசைனர் காட்டன் புடவை. கொஞ்சம் ட்ரான்ஸ்பரண்ட் சேலை.
சம்மர் வெயில் கொளுத்தி எடுப்பதால், உடுத்தியிருந்தேன். சேலை மாராப்பு ஏதாவது அரைகுறையாக விலகி முலை விம்மி எட்டிப்பார்க்கிறதா என்று செக் செய்தேன். ஜாக்கெட் உள்ளே தாலிச் செய்னை போட்டிருந்தால் வியர்வையில் ப்ராவுடன் சேர்ந்து முலைகளிலும் முலைப்பிளவிலும் உருத்தும் என்பதற்காக அதை ஜாக்கெட் வெளியே போட்டிருந்தேன். அதுவும் சேலை வழியே தெரிந்தது. வீட்டு வேலை செய்வதால், வியர்வை கூடி, ஜாக்கெட்டை நனைத்து நான் போட்டிருந்த வெள்ளை ப்ரா பார்ப்பவர்க்கு விருந்தாகியது.
இரண்டாவது குழந்தை பெற்ற பின் மாறியிருக்கும், என் வெண்ணை போல் இடுப்பும் அதில் முளைத்து விரிந்திருக்கும் அழகான ஒற்றை இளம் மடிப்பும் என்னையவே உணர்ச்சி வச செய்தது. என் கணவர் அடிக்கடி கூறுவது போல், என் கண்களும், ஷார்ப்பாக எடுப்பாக இருக்கும் 36 இஞ்ச் அளவுள்ள என் முலைகளும், வெண்ணைப் போல் மடிந்திருக்கும் இடுப்பும் மடிப்பும், சேலையின் வழியே தெரியும் ஆழமான தொப்புள் குழியும் என்னை ரசிக்கும் எந்த ஒரு ஆண்மகனின் ஆண்மையையும் விரைப்படையச் செய்யும். என் இடுப்பும் முலைகளும் என் கணவர் சொல்வது போல் கிளுகிளுப்பாக காட்சி அளித்தது. முன் நெற்றியில் அடித்தவாறே, ‘முதல்ல.. இத மறைக்கனும்…’ என்று எண்ணி, சேலையால் இடுப்பை கவர் செய்தேன். ஹாலுக்குச் சென்றேன்.
ஹாலில் டி.வி ஓடினாலும், அவன் மொபைலைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். நான் காஃபியை நீட்டவும், ஏதோ அதிர்ந்தவன் போல், டக்கென்று மொபைலை லாக் செய்தான். காஃபியை கொடுக்க, என்னைப் பார்த்தவாறே டம்ளரை எடுத்தான். சற்று தள்ளி இருக்கும் ஃசோபாவில் நான் அமர, மீண்டும் என்னைப் பார்த்தான், காஃபியை குடித்தவாறே.
“என்ன…” வினவினேன்.
“ஒன்னுமில்ல…” அவன் பார்வை என் மையிட்ட கண்களிலிருந்து, ஜூசியாக இருக்கும் லிப்கிளாஸ் போட்ட உதடு வரை மேய்ந்தது. நான் ஆரம்பித்தேன்…
“அப்பா…அம்மா.. சுஜா..நல்லா இருக்காங்களா…”
“…ம்ம்.. நல்லா இருக்காங்க ….”
“சார்… எப்படி இருக்கீங்க..”
என்னை மீண்டும் பார்த்தான். அவன் பார்வையில் ஆயிரம் மின்னல்கள். ஒரு செக்கண்ட் பார்த்தாலும், என் எடுப்பான முன் முலைகளில் பார்வையை செலுத்திவிட்டு,
“உள்ள வரும்போது தான எப்படி இருக்கன்னு கேட்டீங்க… பத்து நிமிஷம் தான ஆகுது… இப்பொ ரொம்ப நல்லா இருக்கேன்…” என்று நக்கல் தொனியில் சொல்லி நமட்டுச் சிரிப்பாய் சிரித்தான்.
நான் சற்று அதிர்ந்து, “என்ன ஒளரிட்டு இருக்க….” என்று என் மனதிடம் என்னை நானே கடிந்துக்கொண்டேன்..
“அது இல்லடா…. அப்போ ஏதோ கேட்டேன்.. இப்ப தான ரிலாக்ஸ்டா பேசுறோம்.. அதான்..” என்று எதேதோ மழுப்பினேன்.
“..ஹ்ம்ம்ம்.. நீங்களாம் எப்படி இருக்கீங்க…லைஃப் எப்படி போது..”
“ஹ்ம்ம்.. ஏதோ போது…”