நான் கால்-கேர்ள் ஆன கதை – பகுதி 2

பகுதி 1 கதை சுருக்கம்: நான் பதினோராவது படிக்கும்போது பண்ணையார் மகன் சேகரும் அவன் கூட்டாளிங்க முருகனும் கோவிந்தனும் என்ன தூக்கிட்டு போய் தென்னந்தோப்புல போட்டாங்க. அதுக்கு அப்புறம் அரிப்பு தாங்க முடியாம அவங்கள மறுபடியும் என்ன போட சொன்னேன். ரெண்டு தடவயும் நூறு ரூபா காசு வாங்கினேன். திரும்பவும் வர்றதா சொன்னேன்.

இப்படியே மூணு மாசத்துக்கு ஓடிட்டு இருந்துச்சு. கொறஞ்சது வாரத்துக்கு ரெண்டு தடவையாவது ஹோம்-ஒர்க் எழுதாம போய், ஸ்கூல் முடிஞ்சப்புறம் பூல் வாங்கிட்டு வருவேன். அம்மா கிட்ட அடிக்கடி திட்டு விழும். ஒரு கட்டத்துக்கப்புறம் எனக்கு அரிப்பு இன்னும் அதிகமாயிடுச்சு. என்ன யாராவது போடலனா எனக்கு ராத்திரி தூக்கமே வராது. அதனால, தினமும் பூல் சப்ப ஆரம்பிச்சேன். தினமும் ஹோம்-ஒர்க் எழுதாம போவேன்; என் தோழிகள் என்ன வெறுத்து, விலக ஆரம்பிச்சாங்க. முன்னாடி வாங்கிட்டு இருந்த கொஞ்ச நெஞ்ச மார்க்கும் இப்போ எடுக்க முடியல. பாடத்துல பெயில் ஆனேன். பூல் சுகத்துல மீதி எல்லாமே நாசமா போச்சு. பதினோராவது பரீட்சைக்கு ஒரு மாசம் தான் இருந்துச்சு. ஒரு நாள் வழக்கம் போல நான் பள்ளிக்கூடம் முடிஞ்சதும், பூல் வாங்க போலாம்னு கிளம்பினேன். அப்போ எச். எம் என்ன கூப்பிட்டான். ‘என்னடா இந்த ஆளு நேரம் காலம் தெரியாம இப்போ கூப்பிடறானே. அரிப்பு தாங்க முடியலையே’ அப்டினு நெனச்சிட்டே போனேன். என்ன எச். எம் அ மரியாத இல்லாம சொல்றனேனு யோசிக்கறீங்களா. அந்த ஆளு பண்ண காரியம் அப்டி. கதையில பின்னாடி வரும்.

“என்ன பொன்னாத்தா வர வர சுத்தமா படிக்க மாட்டிங்கற. இப்டியே போனா பதினோராவது பாஸ் பண்ண மாட்ட. என்ன புரியுதா” அப்டினு சொன்னான். எனக்கு சீக்கிரம் கெளம்பனும்னு அவசரம். “அதெல்லாம் பாத்துக்கலாம் சார். நான் கிளம்பறேன்” அப்டினு சொல்லி வெளிய போக பாத்தேன். உடனே, எச். எம். க்கு கோவம் வந்துடுச்சு. “நில்லு. நான் உன்ன போவ சொல்லவே இல்லையே. வா இங்க. என்ன உனக்கு அவ்ளோ திமிரு. நாளைக்கு உன் அப்பன கூட்டியா” அப்டினு சொன்னான். நான் பயந்து போய் “ஐயோ சார், எங்கப்பனுக்கு தெரிஞ்சா பிரச்சன ஆயிடும்; நாலு அடி வேணாலும் அடிச்சிடுங்க. ஆனா அப்பன கூட்டிட்டு வர சொல்லாதீங்க” அப்டினு கெஞ்சினேன். எச். எம் அப்பன கூட்டியாரனும் னு கண்டிப்பா சொன்னான். எனக்கு என்ன பண்றதுனே தெரியல. எங்கப்பன் கிட்ட இவன் விஷயத்த சொன்னா, நான் ஏன் படிக்கறதில்ல, தினம் சாயந்தரம் எங்க போரேன், ஏன் வீட்டுக்கு லேட்டா வரேன், எல்லாம் நோண்டி எடுத்துடுவாங்க.

அந்த எச். எம். க்கு வயசு 50 இருக்கும். என்ன விட ரெண்டர மடங்கு அதிகம் தான். என் அப்பன் வயசு தான். இருந்தாலும் ஆபத்துக்கு பாவமில்லன்னு “சார் நான் உங்க கூட வேணாலும் படுக்கறேன். தயவசெஞ்சி எங்கப்பன கூட்டியார சொல்லாதீங்க” அப்டினு அந்த ஆளு காலுல விழுந்து கெஞ்சினேன். அந்த ஆளு ஒரு நிமிஷம் ஆடி போயிட்டான். அப்புறம் “சரி இன்னைக்கு நைட் பதினொரு மணிக்கு பழைய கெணத்துக்கு தெற்கால இருக்கற மோட்டர் ரூமுக்கு வா” அப்டினு சொல்லிட்டான். நானும் சரினு சொல்லிட்டு நம்ம பசங்க கிட்ட பூல் வாங்க போயிட்டன். ஆனா என்னால நிம்மதியா இருக்க முடியல. அந்த ஆளு ஒரு கிழம். அது மட்டுமில்லாம, ராத்திரி வீட்டிலிருந்து போறது வீட்டில யாருக்காவது தெரிஞ்சா பெரிய பிரச்சன ஆயிடும். இதயெல்லாம் மனசுல நெனச்சிகிட்டே போய் பூல் ஊம்புனேன். அது பசங்களுக்கு அவ்ளோ திருப்தியா இல்ல. “என்ன டீ. என்ன ஆச்சு. இன்னைக்கு ஒரு மாறியா இருக்க. போடும்போது கூட சத்தமே இல்ல.” அப்டினு விசாரிச்சாங்க. நான் ஒண்ணும் இல்லனு சொல்லிட்டு, வேலைய முடிச்சிட்டு காச வாங்கிட்டு வீட்டுக்கு போயிட்டான். அது தான் நான் சேகர் கிட்ட வாங்கற கடைசி நூறு ரூபானு அப்போ எனக்கு தெரியாது. அதுவரைக்கும் என் கிட்ட ஒரு 7000 ரூபா இருந்துச்சு.

வழக்கமா வீட்ல ஒன்போது மணிக்கே படுத்துடுவோம். அன்னைக்கு ரொம்ப நாள் கழிச்சி எனக்கு மறுபடியும் தூக்கம் வரல. அப்பன் அம்மா தூங்கற வரைக்கும் காத்திருந்தேன். மணி பத்து இருக்கும். இப்போ கெளம்பனா தான் இருட்டுல நடந்து மோட்டார் ரூமுக்கு பதினொரு மணிக்கு போக முடியும். அப்பன் காத்து வரலன்னு வீட்டு வாசல்ல படுத்திருந்தான். அதனால நான் கொள்ள கதவ மெதுவா திறந்து, வெளிய போனேன். ஊரே அடங்கி இருந்துது. மெதுவா நடந்து மோட்டர் ரூமுக்கு போனேன். கதவு சாத்தியிருந்துது ஆனா உள்ள பல்பு எறிஞ்சிட்டு இருந்தது கதவு சந்துல தெரிஞ்சுது. நான் கதவ தட்டினேன். உள்ளேருந்து “யாரு” அப்டினு எச். எம் குரல் கேட்டுச்சு. “நான் தான் சார். பொன்னாத்தா” அப்டினு மெதுவா சொன்னேன். எச். எம் உள்ளேருந்து சாவிய தரையில தள்ளி விட்டான்; அது கதவுக்கு கீழ இருந்த சந்துல வந்துச்சு. “கதவ தெறந்துட்டு உள்ள வா” அப்டினு சொன்னான். நானும் சாவிய எடுத்து கதவ தொறந்துகிட்டு உள்ள போனேன்.

உள்ள மஞ்சள் பல்பு வெளிச்சத்துல எச். எம். டிரெஸ்ஸ எல்லாம் கழட்டிட்டு அம்மணமா உக்காந்துட்டு இருந்தான். சட்ட ஒரு பக்கம் கெடந்துச்சு. வேட்டிய கீழ விரிச்சு, அது மேல ஒக்காந்து, நல்ல வெறப்பா இருந்த பூல கையால உருவிகிட்டு இருந்தான். என்ன போட்டே தீரணும் னு ஒரு முடிவோட தான் இருக்கான் னு புரிஞ்சிக்கிட்டேன். “வா சீக்கிரம் டிரெஸ்ஸ கழட்டிட்டு படு” அப்டினு சொன்னான். இந்த ஆம்பளைங்களுக்கு அப்படி என்ன தான் டிரெஸ்ஸ கழட்ட அவசரமோ. நானும் பாவாடையும் சட்டையும் கழட்டிட்டு அந்த ஆளு பக்கத்துல அம்மணமா படுத்தன். அந்த ஆளு ஒரு நிமிஷம் கூட வீணாக்கல. உடனே என் உடம்பு பூரா நக்க ஆரம்பிச்சான். எனக்கு அவன் வயச நெனச்சா அறுவறுப்பா இருந்துச்சி. என் மூஞ்சி பூரா நக்கினான்; காதுக்குள்ள நாக்க நல்லா உள்ள விட்டு கொடைஞ்சான். அப்புறம் என் மேல ஏறி பூல உள்ள சொருகுனான். பிள்ளையார் மாறி தொந்தி வேற. கணம் தாங்க முடியல. “என்ன கூதி லூசா இருக்கு. ஏற்கனவே நெறைய பூலு வாங்கிருக்க போல. சொம்பு ரொம்ப அடி வாங்கி இருக்கே” அப்டினு சொல்லி அவனே சிரிச்சிக்கிட்டான். எனக்கு இந்த காட்டு யானை என் மேல இருந்து எழுந்தா போதும்னு போச்சு.

வயசு ஆயிட்டதனால அவன் பூலு சீக்கிரமே ஒழிகிடுச்சு. அப்படியே என் மேல ஒரு ரெண்டு நிமிஷம் படுத்துட்டான். ‘சீக்கிரம் எழுந்திரு டா தடியா’ அப்டினு கத்தலாம் போல இருந்துச்சு. ஆனா வீட்டுல ஏதாவது சொல்லிடுவானோனு பயமா இருந்ததால வாய மூடிட்டு பொறுத்துட்டு இருந்தேன். அப்புறம் மெல்ல எழுந்து சட்டைய மாட்டினான். நல்ல வேலையா அந்த கிழ நாய் பூல ஊம்ப சொல்லல. நானும் பாவாடையும் சட்டையும் போட்டேன். வேட்டிய எடுத்து மண்ண ஒதறிட்டு சுத்திகிட்டான். சட்டை பாக்கெட்டிலேருந்து ஒரு இலைய கொடுத்தான். “பப்பாளி தழை. சாப்புடு. புள்ள கிள்ள பெத்து தொலைக்க போற” அப்டினு சொன்னான். நானும் வாங்கி மென்னு முழுங்கனேன். அப்புறம் வீட்டுக்கு போக சொன்னான். நானும் பயந்துகிட்டே வந்தேன். கொள்ள கதவு நான் தெறந்து விட்ட மாறியே இருந்துச்சு. அப்பனும் அம்மாவும் நல்லா தூங்கிட்டு இருந்தாங்க. நல்ல வேலையா யார் கிட்டயும் மாட்டாம வீட்டுக்கு வந்து படுத்துட்டேன்.

இப்போ அந்த கிழவன நான் என் மரியாத இல்லாம பேசறேன்னு கேட்டதுக்கு, அவன் பண்ண காரியம் தான் காரணம் னு சொன்னேன் இல்லையா. அவன் என்ன போட சந்தர்ப்பம் கெடச்சத பயன்படுத்திக்கிட்டானே அது காரணம் இல்ல. அந்த விஷயத்துல அவனையும் தப்பு சொல்ல முடியாது. நான் தான் ஏற்கனவே சொல்லி இருக்கனே நான் ரொம்ப அழகுனு; என்ன பாத்தா எந்த ஆம்பளைக்கும் ஆச வரும். என்ன பாத்து மூடு ஏறாதவன் முழு ஆம்பளையாவே இருக்க முடியாது. அவன் என்ன பண்ணுவான் பாவம். சரி, அவனுக்கு 50 வயசுன்னு கூட பாக்காம ஸ்கூல் பொண்ணு என்ன போட்டானே அது காரணமா. அதுவும் இல்ல. ஆம்பளைங்களுக்கு வயசு ஒரு தடையே இல்ல. அவங்களுக்கு சாகற வரைக்கும் பொம்பள சுகம் கேக்கும். அது அவங்க சுபாவம். அப்போ வயசு பசங்க கூட என்ன போடாத அளவுக்கு என் உடம்பெல்லாம் நக்கி, வெறித்தனமா போட்டானே அது தான் காரணமோ. அதுவும் இல்ல. அவன் பொண்டாட்டி ரெண்டு புள்ள பெத்ததுக்கப்புறம் அவனுக்கு என்ன சுகம் தந்தாளோ. பாவம் ஏதோ கிழ பயல் காஞ்சி போயிருந்தான். அப்படி பண்ணிட்டான்.

அப்போ என்ன தான் காரணம். அந்த தேவிடியா பையன் என்ன போட்ட அடுத்த நாளே எங்க வீட்டுக்கு வந்து, நான் ஒழுங்கா படிக்கறது இல்ல, பசங்க கூட தப்பா பழகரன்னு போட்டு விட்டுட்டான். நான் பசங்க கூட பழகறது அவனுக்கு தெரியவே தெரியாது. அத மறைக்க தான் முதல் நாள் அந்த பாடு நாய் கூட படுத்தேன். ஆனாலும் எல்லாம் தெரிஞ்ச மாறி வந்து சொன்னான். இத கேட்டு அப்பனும் அம்மாவும் தலையில அடிச்சிக்கிட்டு என்ன வீட்ட விட்டு வெளிய தள்ளி கதவ சாத்திட்டாங்க. எனக்கு என்ன பண்றதுனே தெரியல. அந்த எச். எம் தேவிடியா நாய் என் கிட்ட தனியா வந்து, “தேவிடியா முண்ட. ஏற்கனவே எவனையோ போட்டுட்டு, எச்ச கூதிய என் கிட்ட கொண்டாந்து கொடுத்தியில்ல. அதான் அப்படி பண்ணேன்” அப்டினு சிரிச்சிகிட்டே சொன்னான். எனக்கு கோவம் பயங்கரமா வந்துச்சு “உன் மூஞ்சிக்கும் வயசுக்கும் கை படாத ரோசா கேக்குதோ” அப்டினு அந்த ஆளு மூஞ்சி முன்னாடியே சொல்லிட்டு, வீட்டு கதவ தட்டி “அம்மா என்ன அந்த ஆளு தான் கெடுத்தான். இப்போ ஒண்ணுமே தெரியாத மாதிரி பேசறான்” அப்டினு அவன போட்டு விட பாத்தேன்.

உடனே என் அம்மா கதவ தெறந்து வெளிய வந்து என்ன அறஞ்சா. “நார சிறுக்கி, கண்டவன் கிட்ட போய் கெட்டுப்போனது மட்டும் இல்லாம சொல்லி கொடுக்கற வாத்தியார பத்தி அசிங்கமா பேசறியே. உன் நாக்கு அழுகி போவும் டீ. இனி என் கண்ணு முன்னாடியே நிக்காத. எங்கயாவது கிணத்துல விழுந்து சாவு” அப்டினு சொல்லிட்டு வீட்டுக்குள்ள போய் கதவ சாத்திட்டா. அந்த புண்டாமவன் சிரிச்சிகிட்டே போய்ட்டான். நான் என்ன பண்றதுனு தெரியாம முழிச்சேன். ஊரே வேடிக்க பாத்துச்சு. வேற வழி இல்லாம பண்ணையார் மகன் சேகர் கிட்ட போனேன். அதுக்குள்ள வீட்டுல நடந்த விஷயம் எல்லாம் அவனுக்கு தெரிஞ்சிடுச்சு. அது சின்ன கிராமம். எல்லா விஷயமும் சீக்கிரம் பரவிடும். அவன் கால்ல விழுந்து, “என்ன கட்டிக்கோ. எனக்கு வேற நாதி இல்ல”னு கதறினேன். அவன் என் மூஞ்சில காறி துப்பி, “தேவிடியா புண்ட, நீ யாரு நான் யாரு. நான் உன்ன கட்டிக்கணுமா. ஓடி போய்டு” அப்டினு கத்தினான்.

சரி என்ன இருந்தாலும் பண்ணையார் மகன என்ன கட்டிக்க சொன்னது தப்புதான். “என்ன கூத்தியாளாவாது வச்சிக்கோ. நீ என்ன தொட்டுருக்க. பஞ்சாயத்த கூட்டிடுவேன்” அப்டினு அவன மெரட்டுனேன். அவன் நல்லா சத்தமா சிரிச்சான். “நான் மட்டுமா உன்ன தொட்டுருக்கன். இன்னும் ரெண்டு பேரு தொட்டுருக்காங்க. பத்தாததுக்கு அந்த வாத்தியார் கிழவன் வேற உன்ன போட்டதா ஒரு பேச்சு. நீ பஞ்சாயத்த கூட்டுனா, நடத்த கெட்டவனு உனக்கு மொட்ட அடிச்சி கரும்புள்ளி செம்புள்ளி குத்தி ஊர விட்டே வெரட்டிடுவாங்க ஜாக்கிரத” அப்டினு சொன்னான். அது உண்மை தான். எனக்கு என்ன செய்யறதுனே தெரியல. சேகர் “போனா போவுது. கடைசியா ஒரு தடவ ஊம்பிட்டு நூறு ரூபா வாங்கிட்டு போ” அப்டினு பூல நீட்டினான். நான் ஒண்ணும் சொல்லாம வந்துட்டேன். ஓடக்கரையில ஒக்காந்து என்ன செய்யறதுன்னு யோசிச்சன். ஒரே ஒரு யோசன வந்துச்சு. நைட் ஒரு பத்து மணிக்கு வீட்டுக்கு போனேன். ஒரு மர கிளை எடுத்து, என் ஸ்கூல் பேக்க ஜன்னல் வழியா வெளிய எடுத்தேன். நோட்டு புத்தகத்துக்குள்ள வெச்சிருந்த 7000 ரூபா அப்டியே இருந்துச்சு. அத எடுத்துக்கிட்டு அடுத்த நாள் காலைல மொத பஸ் புடிச்சி சென்னை வந்தேன்.

இன்னைக்கு சென்னையில என் பேரு ஹரினி. ஆரம்பத்துல ரோடு ரோடா அலஞ்சி என் உடம்ப வித்து பொழப்பு நடத்தினேன். பஸ் ஸ்டாண்டுல, ரயில்வே ஸ்டேஷன்ல தான் தூங்கிட்டு இருந்தன். ஆனா என் அழகு எனக்கு ரொம்ப உதவியா இருந்துச்சி. இன்னைக்கு என்னோட ரேட் ஒரு மணி நேரத்துக்கு 5000 ரூபா. தினமும் நைட் 4-5 மணி நேரம் வேல செஞ்சி ஒரு நாளைக்கு 25000 வரைக்கும் சம்பாதிக்கறன். மாசம் 25000 சம்பாதிக்கிற ஆம்பளைங்க கூட என்ன போட வராங்க. ஆம்பளைங்களுக்கு இப்படி ஒரு வீக்னஸ் இருக்கற வரைக்கும் என்ன மாறி பொண்ணுங்களுக்கு எந்த கொறையுமில்ல. பணம் மட்டும் இல்லாம நகை, சென்ட், டிரஸ் னு எனக்கு நெறைய பரிசு வேற கொடுப்பாங்க. மூணு வருஷத்துல நான் வளசரவாக்கத்துல சொந்தமா வீடு வாங்கியிருக்கேன். இதெல்லாம் தெரியாம இந்த பொண்ணுங்க கற்பு, கன்னி, மானம் னு பொழைக்க தெரியாம சுத்திகிட்டு இருக்காளுங்க. பாவம்!