நான் திருமணம் ஆனவன். வயது 30 எனக்கு கல்யாணம் ஆகி 2 வருடம் ஆகிறது. ஒரு வயதில் ஒரு மகனும் இருக்கிறான். நானும் என் மனைவியும் பெங்களூரில் வேலை செய்து வந்தோம். என் சொந்த ஊர் கோவில்பட்டி..ஆனால் படித்தது மற்றும் வேலை பார்த்தது எல்லாம் பெங்களூரில் தான். என் மணைவியை கல்லூரியில் இருந்து காதலித்து கல்யாணம் செய்தேன். என் மனைவி ஒரு இஸ்லாமிய பெண். எனவே எங்கள் கல்யாணம் சில பிரெச்சனைகளுக்கு பிறகே நடந்தது.
அப்படி இருக்க நங்கள் சென்னைக்கு வேலை மாற்று வாங்கி வர முடிவு செய்தோம். நல்ல வேலையாக இருவரின் அலுவலகத்திலும் அதை அனுமதிக்க. சென்னை கேளம்பாக்கம் அருகே ஒரு குடியிருப்பில் குடியேறினோம்.
எனக்கு என் மணைவி தான் எல்லாமே. என் வாழ்க்கையில் பல கஷ்டங்களில் என்னுடன் அவள் துணை நின்றாள். அதற்காகவே அவளுக்கு நான் எப்போதும் துரோகம் செய்யாமல் இருக்க வேண்டும் என்று மனதில் எண்ணம் வைத்து இருந்தேன்.
நங்கள் மிகவும் சந்தோசமான குடும்பம். பொதுவாக கல்யாணம் முடிந்த பின்னர் காதல் கசந்து விடும் என்பார்கள். ஆனால் என்னையும் என் மனைவியையும் பார்ப்பவர்கள் அதை முரண்பாடாக நினைப்பார்கள். அவளும் அழகானவள்..அறிவானவள…கட்டிலில் கட்டிக்காரி. சொல்ல போனால் செம்ம பீஸ். ஆனால் இந்த கதையில் இவள் நாயகி இல்லை. இப்படி என்னை வசியம் செய்து வைத்தவளிடம் இருந்து என்னை அபகரித்த ஒரு கண்டாரஓலியை பற்றிய கதை.
அன்று சாயங்காலம் குடியேறிய தினம்..அருகே இருக்கும் கடைகளை சுற்றி வந்தோம். ஒரு பெரிய சூப்பர் மார்க்கெட்டில் எல்லாம் வாங்கிவிட்டு திரும்பும் வழியில் என் மனைவி ஒரு கடையை பார்த்து அங்கே நிறுத்த சொன்னால்.
அது ஒரு பழக்கடை.
நான் ::: என்னடி இங்க நிறுத்த சொல்லிருக்க..சூப்பர் மார்க்கெட்ல வாங்க வேண்டிய தானே.
:
மனைவி ::: இல்லங்க..அங்க பிரெஷா இருக்காது. இங்க தான் நல்ல நாட்டு பழங்கள் கிடைக்கும்.
:
சரியென்று வண்டியை நிறுத்தி குழந்தையை தூக்கிக்கொண்டு உள்ளே சென்றோம். சற்று பெரிய கடை தான்.
உள்ளே ஒரு சுற்று சுற்றி வரும் அளவுக்கு இருந்தது. காய்கனிகளை நல்ல பிரஷாக இருந்தது. என் மனைவி வேண்டியதை எடுக்க…
பில் போடும் இடத்துக்கு சென்றோம். அங்கே சற்று கூட்டமாக இருந்தது. கூட்டம் மெல்ல மெல்ல முன்னேற நாங்களும் ஒரு வழியாக பில் போட்டோம். அங்கே ஒரு 35-40 வயது மதிக்க தக்க பெண்மணி..அமர்ந்து இருந்தால். அவள் தான் பில் போட்டு கொடுத்தால்.
பார்க்க நல்ல லட்சணமாக இருந்தால். நெற்றியில் குங்குமம் மற்றும் சந்தன போட்டு. பார்க்க மலையாளி போல இருந்தால். எனக்கு மாதத்தில் அப்போது சலனம் ஏதும் இல்லை. ஆனால் அவளை மீண்டும் ஒரு முறை என் கண்கள் நோட்டம் விட்டது. அதற்க்கு காரணம் எனக்கு தெரியவில்லை.
அன்று வீட்டுக்கு வர…அங்கு வாங்கிய பழங்கள் ருசியாகவும் இருக்க. என் மனைவிக்கு அந்த கடை பிடித்துப்போய் விட்டது. எனவே நாங்கள் அங்கே வாடிக்கையாளர்களாக மாறினோம். வாரம் எங்களளால் அந்த கடைக்கு குறைந்தது 2000 ரூபாய் ஆவது வருமானம் இருக்கும். எனவே எங்கள் முகமும் அந்த கடையில் இருப்பவர்களுக்கு பரிட்சயம் ஆனது.
அந்த ஆண்ட்டி எங்களை பார்த்தால் புன்னகைப்பால்..சில நேரம் என் மகனை கையில் வாங்கி கொஞ்சுவாள். அப்படியே சில மாதங்கள் சென்றது. என் மகனை அது வரை சிரார்களை பார்த்துக்கொள்ளும் இடத்தில விட்டு வேலைக்கு செல்லுவோம்.
அவனுக்கு அப்போது உடம்பு சரி இல்லாமல் ஆக …என் அம்மா எங்களுடன் வந்து தங்கி குழந்தையை பார்த்துக்கொண்டாள். அதன் பின்னர் நானும் என் மனைவியும் சற்று நிம்மதி ஆனோம். தனியே கடைக்கு செல்வது வெளியே ஊர் சுற்றுவது என்று போக…
ஒரு நாள் சாயங்காலம் அந்த பழக்கடைக்கு சென்றோம். அன்று அங்கே ஆளே இல்லை. ஏன் என்று தெரியவில்லை. சரி தெரிந்த கடை தானே என்று உள்ளே சென்று பொருட்களை எடுக்க துவங்கினோம். அப்போது அங்கே தான் ஆள் இல்லையே என்று நினைத்து நான் சில சில்மிஷங்களை செய்ய துவங்கினேன்.
ஒரு பெரிய ஆப்பிள் பழத்தை எடுத்து என் மனைவியிடம் காட்டி..இதை சாப்பிடலாமா என்றேன்.
அவளுக்கு நான் இரட்டை அர்த்தத்தில் பேசுவது புரிந்தது. சிரித்துக்கொண்டே…
அவள் ::: ஒன்னு போதுமா…உன் பசிக்கு ஒரு பழம் பத்தாதே.
ரெண்டையும் சேத்து சாப்பிடுற ஆளாச்சே.
:
நான் ::: குடுத்தா நான் சாப்பிடுவேன்…ஆனா நீ வாழை பழம் சாப்பிட்டு தான் ரொம்ப நாளாச்சு.
:
அவள் அப்போது கையில் ஒரு தடித்த செவ்வாழை பழத்தை எடுத்து…
:
அவள் ::: பழம் சாப்பிட எனக்கும் ஆசை தான். ஆனா பாவம் பாத்து சாப்பிட்டா நீ தான் தொடைய அடைக்குரியே. நா பாவம் இல்லையா.
:
நான் ::: பாவ புண்ணியம் எல்லாம் பாத்த எப்படி..என்று சொல்லிக்கொண்டே அவள் அருகே சென்று அவள் மேல் சாய்ந்தேன்.
:
அவள் என்னை தள்ளிவிட்டு…
:
அவள் ::: பொருக்கி…வெளிய வச்சி என்ன வேலை பாக்குற ..
என்று நகர்ந்தாள்…அதே நேரம் வெளியே சென்று இருந்த அந்த கடைக்காரி உள்ளே வந்தால். நங்கள் அப்போது ஒன்றும் தெரியாத மாதிரி பில் போட சென்றோம்.
அத்த ஆண்டியும் எப்போதும் போல பில் போட்டால். அன்று நங்கள் வீடு சென்று என் மனைவியை வாழைப்பழம் சாப்பிட வைத்தேன்.
சில நாட்களுக்கு பின்னர் ஒருநாள் நான் அந்த கடைக்கு தனியே செல்ல நேர்ந்தது. சில பழங்களை வாங்கிக்கொண்டு பில் போட சென்றேன். அப்போது அந்த ஆண்ட்டி…
ஆண்ட்டி ::: என்னப்பா வாழை பழம் வாங்கலையா..
:
எனக்கு இவள் ஏன் இப்படி கேட்கிறாள் என்று தோணியது..
:
நான் ::: இல்லங்க வாங்குது வீட்டுல இருக்கு…
:
அப்போது அவள் நக்கலாக சிரித்தாள்..எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
:
நான் ::: ஏன் அப்படி சிறிக்குறீங்க..என்ன ஆச்சு..
:
ஆண்ட்டி ::: கடைல ஆளு இல்லனு எது வேணாலும் பண்ணுவீங்களா. அதான் cctv கேமரா இருக்கே. அதை கூட யோசிக்க மாடீங்களா ..
:
எனக்கு அசிங்கமாக போனது..ஒன்றும் சொல்லாமல் பணத்தை கொடுத்து கிளம்பினேன். நான் அதன் பின்னர் அங்கு செல்வதை தவிர்த்தேன். ஆனால் என் மனைவி அங்கே தான் வாங்க வேண்டும் என்று பிடிவாதம் பண்ண. நான் மீண்டும் அங்கே செல்ல துவங்கினேன். என் மனைவி வரும்போது பெருசாக ஏதும் அந்த ஆண்ட்டி பேச மாட்டாள். ஆனால் நான் தனியே சென்றால் நக்கலாக ஏதாவது கிண்டல் செய்வாள். அப்படி நாட்கள் செல்ல ஒரு நாள் எனக்கு கடுப்பு ஆனது.
அன்று நான் பொருட்கள் வாங்க…கடை சற்றும் நேரம். வெளியே ஷட்டர் பாதி சாற்றியிருக்க எனக்கு அவள் பில் போட்டால்.
:
ஆண்ட்டி ::: என்னப்பா இன்னிக்கு நிறைய வாழைப்பழம் வாங்கியிருக்க..நல்ல சாப்பாடு போலயே..
:
நான் ::: உங்க பேரு என்ன…
:
ஆண்ட்டி ::: ஸ்வாதி..ஏன் கேக்குற..
:
நான் ::: இங்க பாருங்க ஸ்வாதி..அன்னிக்கு ஏதோ நடந்துருச்சி. அதுக்குன்னு எப்பவும் அதையே சொல்லி காட்டாதீங்க.
:
ஸ்வாதி ::: நா என்னப்பா சொன்னேன்…பழம் வாங்குனதை பற்றி தானே பேசுறேன….நீ ஏன் தப்பா நினைக்குற.
:
நான் ::: இல்ல நீங்க பேசுறது சரியில்ல..
:
அவள் அப்போது என்னை நக்கலாக பார்த்தால். அப்போது அவள் என்னிடம் மீதம் சில்லறையை கொடுக்க கையை நீட்ட நானும் வாங்க. சில சில்லறைகள் கீழே விழுந்து சிதறியது.
நான் கீழே குனிந்து அவற்றை பொறுக்க..அவளும் அங்கே வந்து குனிந்தாள். அப்போது அவள் முந்தானை விலக அவள் முலை குழிகள் அப்படியே தெரிந்தது. அவளின் பழங்கள் என் மனைவியை விட பெரியது. நான் அதை பார்த்ததும் இரண்டு நொடிகள் என்னை மறந்து அதை பார்த்துக்கொண்டே இருக்க..அவள் அதை பார்த்துவிட்டால்.
:
சில்லறையை பொறுக்கிக்கொண்டு…முந்தானையை தூக்கி போட்டு..என்னை நக்கலாக பார்த்துக்கொண்டே சிரித்தாள்.
எனக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை…
:
ஸ்வாதி ::: என்னப்பா வீட்டுல நல்ல பழங்கள் சாப்பிட கிடைக்கலையா. அடுத்தவன் வீடு மரத்தில இருக்குற பழத்தை பாத்துகிட்டு இருக்க.
:
நான் ஏதும் சொல்லாமல் கிளம்பினேன். ஆனால் போகும் வழியில் அவளை நான் பார்த்தது என் கண்ணிலே நின்றது. காரணம் அவள் ப்ரா போட்டிருக்க வில்லை. நன்கு செழித்து வளந்து இருந்தது.
என் மனம் மனைவியை தவிர வேறு பெண்ணை எண்ணாதே என்று சொல்லியும் அந்த உடல் என் கண்கள் முன்னாள் வந்து சென்றது. வீட்டுக்கு சென்று முகம் கழுவினேன்.
அன்று என் மனைவியுடன் உடல் உறவு கொள்ள என் மனதில் ஸ்வாதியின் முகம் வந்தது சென்றது. நான் என் மணைவியின் முலையை சப்ப அது என் மனதில் ஸ்வாதியின் முலைகளை சப்பும் எண்ணம் வந்தது. எனக்கு இதனால் உடலுறவில் கவனம் சிதறியது. எவ்வளவோ முயன்றும் அந்த எண்ணத்தை தடுக்க முடியாமல் கடைசியில் ஸ்வாதியை நினைத்துக்கொண்டே என் மணைவியை செய்து முடித்தேன்.
செய்து முடித்து கட்டிலில் கிடக்க…
மனைவி ::: என்ன ரொம்ப நாள் கழிச்சி வச்சி செஞ்சுடீங்க ..
:
நான் ::: ஏண்டி இவளோ நாள் சரியா பண்ணலயா ..
:
மணைவி ::: அப்படியில்லங்க…எப்பவும் நான் உச்சம் அடைஞ்சுருவேன். ஆனா நீங்க எப்பவும் பாத்து பக்குவமா பண்ணுவீங்க. இன்னைக்கு என்னால முடியல மூச்சி திணறிடுச்சு. அவ்வளவு வேகம் அப்புறம் அவ்வளவு வெறி.
:
நான் ::: எல்லாம் உன்மேல இருக்குற ஆசை தான்…
:
மணைவி ::: ம்ம்ம்…என்று என்னை கட்டி அணைத்தாள்.
அவள் தலையை தடிவிக்கொண்டே..நான் ஏன் அவளை நினைத்து என் மனைவியை ஓத்தேன் என்று யோசித்துக்கொண்டே இருந்தேன்.
மறுநாள் அந்த கடைக்கு செல்லும் வேலை எனக்கு இல்லை. ஆனாலும் கடைக்கு செய்யே அந்த ஷட்டர் பாதி சற்றும் வரை காத்திருந்தேன்.
கடைக்கு உள்ளே குனிந்து செல்ல..உள்ளே ஸ்வாதி கல்லாவை அடுக்குக்கொண்டு இருந்தால்.
என்னை பார்த்ததும் …எப்போதும் போல அந்த நக்கல் சிரிப்பு…
ஸ்வாதி ::: என்னப்பா இவ்வளவு லேட்டா வந்துருக்க..
:
நான் ::: இல்ல இப்போதான் நியாபகம் வந்துச்சு..
:
ஸ்வாதி ::: எதை சொல்லுற பழம் வாங்குறதையா..
:
நான் ::: நீங்க ஏன் இவளோ டபுள் மீனிங் ஆஹ் பேசுறீங்க…
:
ஸ்வாதி ::: இதுல என்ன டபுள் மீனிங்…
:
நான் .:: விடுங்க…நீங்க கேரளாவா..
:
ஸ்வாதி ::: ஏன் கேரளா பழங்கள் பிடிக்காதா…
:
நான் ::: நா என்ன கேக்குறேன் நீங்க என்ன பேசுறீங்க..
:
ஸ்வாதி ::: ம்ம்ம் ஆமா திரிசூர் ..
:
நான் ::: தமிழ் நல்ல பேசுறீங்களே..
:
ஸ்வாதி ::: வந்து 10 வருஷம் ஆச்சு..
:
நான் ::: நீங்க மட்டும் எப்போவும் தனியா கடைல இருக்குறீங்க..கணவர் எங்க..
:
ஸ்வாதி ::: அவரு சோளிங்கநல்லூரில் இருக்குற கடைல இருப்பாரு. அங்க பூட்டிட்டு வரவழியில என்னை கூட்டிட்டு போய்டுவாரு.
:
நான் ::: கடையில் வேறு வேலை ஆட்கள் இல்லையா…
:
ஸ்வாதி ::: அவங்க எல்லாம் 8 மணிக்கு கெளம்பிடுவாங்க. ஆமா இப்போ எதுக்கு இதெல்லாம் கேக்குறீங்க..
:
நான் ::: சரி அப்போ நா கிளம்புறேன்..
:
ஸ்வாதி ::: ஏதோ வாங்க வந்தேன்னு நினச்சேன்.
ஒன்னும் வாங்காம போறீங்க.
:
நான் ::: ஏதும் பிரெஷா இல்ல..இன்னொரு நாள் வரேன்.
:
ஸ்வாதி ::: நைட் ஆய்டுச்சுல…மதிய நேரம் வந்தா பிரெஷா இருக்கும். சாப்பிட்டு பாத்து வாங்கலாம்.
:
நான் தலையை ஆட்டிக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பினேன். அவள் என்ன சொன்னால் என்பது எனக்கு புரிந்தது. ஆனாலும் என் மனம் அவளை கண்டிப்பாக செய்ய வேண்டுமா என்று சங்கடத்தில் இருந்தது.
மறுநாள் காலை அலுவலகத்துக்கு சென்றேன். மதியம் 1 மணியளவில் வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு அந்த கடைக்கு சென்றேன். ஷட்டர் இறக்கி இருந்தது.
வெளியே உணவு இடைவேளை மதியம் 12:30 முதல் 1:30 வரை என்று போட்டிருக்க. நான் வெளியே இறங்கி கடைக்கு உள்ளே செல்ல வேறு வழி இருக்கிறதா என்று பார்த்தேன். அருகே ஒரு சந்து போக அதன் வழியே சென்று பார்த்தால்..குப்பைகள் போடும் இடம் இருந்தது. அதன் பின்னே அந்த கடையின் பின் வாசல் இருந்தது. அந்த குட்டை சுவரை ஏறி குதித்து அந்த கதவை சென்று தள்ளினேன். அது திறந்து தான் இருந்தது…
தொடரும் ……………..
:::::::::::::::::::::நன்றி::::::::::::::::::::::::