“எங்கம்மா வெச்ச கொழம்பு நல்லாவே இல்ல. ” என்று சிரித்தபடி கிச்சன் போய் குழம்பு ஊற்றி பொறியல் போட்டுக் கொண்டு வந்து அவன் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டாள்.
அவன் பார்வை அவளின் அழகான பருவ வனப்பை வருடிப் போனது. துப்பட்டா போடாத அவளின் காய்கள் பள்ளி சுடியில் கூர் தீட்டி நிற்பதை பார்த்து ரசித்தான்.
“குளிச்சியா சுகு”.
“ஆமா”.
“ஸ்கூல் ட்ரஸ் போட்றுக்க?”
“இந்த வருஷத்தோட இது முடிஞ்சுதில்லே? வீட்ல இருக்கப்ப இதை போட்டு கிழிச்சிருனு அம்மா சொன்னாங்க. அதான் போட்டுட்டேன்”.
“இந்த ட்ரஸ்லதான் நீ செம க்யூட்டா இருக்க ” அவன் சொல்ல சாப்பிட்டபடி அவனைப் பார்த்து சிரித்தாள். அவன் பார்வை தன் இளங் காய்களை வருடுவதை உணர்ந்து கொஞ்சமாக சுடியை கழுத்து பகுதியில் இழுத்து விட்டாள்.
“கழுத்துல ஏன் ஒண்ணும் போடல?” என்றான்.
“குளிச்சேனா கழட்டி வெச்சிட்டேன்”.
“ஏன்?”
“ப்ச். சும்மாதான்”.
“போட்டுக்க. வெறுங் கழுத்தா பாக்க நல்லாவே இல்ல”.
“ம்ம்”.
“அப்றம். உன் ஹரீஸ்கூட பேசினியா?”
“இல்ல” சிரித்தாள்.
“ஏன்?”
“தோணல. ”
“அவனும் கால் பண்லயா?”
“மெசேஜ் பண்ணியிருந்தான்”.
“என்ன மெசேஜ்?”
“குட்மார்னிங்தா. பதிலுக்கு நானும் அனுப்பினேன். அவ்ளோதான்”.
அவனுடன் பேசிக் கொண்டே டிவியையும் பார்த்தபடி பொறுமையாக சாப்பிட்டாள். பின் கடைசி வாயை குழந்தைகள் அறியாதவாறு ரகசியமாக அவனுக்கு ஊட்டினாள். அவனும் சாப்பிட்டான்.
அதன்பின் மீண்டும் தன் வீட்டுக்கு போனாள். தட்டை கழுவி வைத்து விட்டு கண்ணாடி முன் நின்று செயினை எடுத்து கழுத்தில் போட்டாள். டாலைரை எடுத்து முலை பிளவுக்கு மேல் போட்டுக் கொண்டாள். கதவை சாத்திவிட்டு மீண்டும் நிருதி வீட்டுக்கு போனாள். சிறிது நேரம் குழந்தைகளுடன் விளையாடினாள். அதன்பின் பின் சும்மா உட்கார்ந்து கொண்டிருந்த நிருதியையும் கூப்பிட்டு உட்கார சொல்லி நால்வருமாக விளையாடினார்கள். !
சுகன்யாவின் நினைவுகள் மெல்ல மெல்ல நேற்றைய சம்பவங்களுக்குச் சென்றது. !
நேற்று. !
பள்ளி விடுமுறை விட்டு ஒரு வாரமாகியும் வீட்டில்தான் இருந்தாள் சுகன்யா. அந்த ஒரு வாரமும் அவளுக்கு பயங்கரமாக போரடித்தது. கோடை வெயில் ஒரு பக்கம் வீட்டை விட்டு வெளியே தலை காட்ட முடியாதபடி கொழுத்தியது. ஆனால் வீட்டில் தனியாக இருக்கவும் அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை. தன் தனிமையை போக்கத்தான் நிருதியின் வீட்டுக்கு வந்து குட்டீஸ்களுடன் விளையாட ஆரம்பித்தாள். இரண்டு நாட்கள் அப்படியே சாதாரணமாகத்தான் சென்றது. !
ஆனால் அந்த இரண்டு நாட்களில் நிருதியுடன் ஜாலியாக சிரித்து பேசி பழகினாள். அவன் அவளை சிறு பெண்ணாக நினைக்காமல் ஒரு பெண் தோழியைப் போல நடத்தினான். அது அவளுக்கு மிகவும் பிடித்தது. அவளையுமறியாமலே அவனிடம் அவள் மனதளவில் மிகவும் நெருக்கமாகிப் போனாள். !
அவளின் பள்ளி சம்பவங்கள் நட்புகள் என்று தொடங்கி அவள் காதலைப் பற்றியும் இயல்பாகவே பேசி தெரிந்து கொண்டான்.
“நான் ஒண்ணு கேக்கவா சுகு?”
“என்ன?”
“இதுவரை உனக்கு எத்தனை பேர் ப்ரபோஸ் பண்ணியிருப்பாங்க?”
“ஏன் இப்படி கேக்கறீங்க?”
“நீ இவ்ளோ அழகா இருக்கியே. அதனாலதான்”.
“ம்ம்” வெட்கப் பட்டு சிரித்தாள். பின் “ஒரு முப்பது முப்பத்தஞ்சு பேர் ப்ரபோஸ் பண்ணிருப்பாங்க” என்றாள்.
“மை காட். அவ்ளோ பேரா?”
“என் பிரெண்ட்ஸ்லயே ரொம்ப ப்ரபோஸல் வந்தது எனக்கு மட்டும்தான்”.
“நீ அதுக்கு ஏத்த பிகருதான்.
பிகருதான். ஓகே. அதுல நீ எத்தனை பேர லவ் பண்ண?”
“ச்சீ. அதெல்லாம் இல்ல” என்று பொய்யாக வெட்கப் பட்டாள்.
“ஏய். சும்மா மறைக்காத சுகு. நான் யாருகிட்டயும் சொல்ல மாட்டேன் சொல்லு”.
அவன் கேட்க அவளாலும் மறுக்க முடியவில்லை. அவனிடம் உண்மையைச் சொன்னாள்.
“நான் ரெண்டே ரெண்டு பேரத்தான் லவ் பண்ணேன். ஒண்ணு டென்த்லயே பிரேக்கப் ஆகிருச்சு”.
“இன்னொன்னு?”
“இப்பவும் இருக்கு. ஆனா யாருக்கும் தெரியாது ” என்றாள்.
“பயப்படாத நான் யாருக்கும் சொல்ல மாட்டேன்”.
“பயமில்ல. ஆனா உங்ககிட்ட மட்டும்தான் சொல்றேன்”.
“வெரி லக்கி பாய்”.
“யாரு?”
“உன் லவ்வர். அவன் பேரு என்ன?”
“ஹரீஸ். என் பிரெண்டு ஒருத்தியோட அண்ணா. அவன் இப்போ காலேஜ் போயிட்டிருக்கான்”.
“வாவ். செம”.
அதன்பின் அவள் நிருதியின் போனை வாங்கி தன் காதலனுடன் பேசத் தொடங்கி விட்டாள். அவளிடமும் ஒரு போன் இருக்கிறது. ஆனால் அது சாதாரண பட்டன் டைப் போன். நிருதியின் போனில் இருந்து குழந்தைகளுக்கு தெரியாமல் வீடியோ கால் எல்லாம் செய்து பேசினாள். நிருதியையும் அவனுக்கு வீடியோ கால் மூலமே அறிமுகம் செய்தாள். !