எனக்கு தூக்கம் வரவில்லை. மனதில் ஏதோ ஒரு தடுமாற்றம் உண்டாகி மனசு அலை பாய்ந்தது. தவிப்பாகவும் இருந்தது. மீண்டும் மீண்டும் என் நினைவில் பிரியாதான் வந்தாள். அவளை நினைத்து நினைத்தே என் ஆண்மை முறுக்கேறிக கொண்டிருந்தது.. !!
மணி பார்த்தேன். பதினொன்று. நான் எழுந்து பாத்ரூம் சென்று வந்தேன். நிறைய தண்ணீர் குடித்து விட்டு கதவைத் திறந்து வீட்டுக்கு முன்னால் போய் கதவில் சாய்ந்து நின்றேன். தெரு அமைதியாக இருந்தது. வெளியே லேசான காற்று வீசியது.
என் பார்வை பிரியா வீட்டு கிச்சன் ஜன்னலை வெறித்தது. கைகளை மார்பில் கட்டியபடி சிறிது நேரம் அப்படியே நின்றிருந்தேன். என் மனசு கொஞ்சம் கட்டுப் பாட்டுக்குள் வந்ததை போலிருந்தது.
நான் மீண்டும் வீட்டுக்குள் திரும்பலாம் என்று நினைத்த நேரம் பிரியா வீட்டு கிச்சன் ஜன்னலில் ஒரு உருவம் தெரிந்தது. மெல்லிய வெளிச்சத்தில் அது யார் என்பது சட்டென பிடிபடவில்லை. நான் உற்றுப் பார்த்தேன். அது பிரியாதான். தண்ணீர் குடிக்க வந்திருந்தாள். ஜன்னல் வழியாக என்னைப் பார்த்து விட்டு ஜன்னல் பக்கத்தில் வந்தாள். நிழலுருவமாகத் தெரிந்தாள்.. !!
“ஓய்” அவளே சன்னமாக என்னை அழைத்தாள்.
“ம்ம்..?”
“என்ன.. வெளிய நிக்கறீங்க?”
“தூக்கம் வரலப்பா”
“ஏன்?”
“ப்ச்.. நீ தூங்கல?”
“பாத்ரூம் போனேன். தண்ணி குடிச்சிட்டு போய் படுக்கணும்”
“நானும் பாத்ரூம் போயிட்டுதான்.. அப்படியே வெளிய வந்து நின்னுட்டேன்”
“என்னாச்சு? ”
“ஒண்ணுல்ல.. சும்மாதான்”
“பீலிங்கா?”
“என்ன பீலிங்?”
“உங்க ஒய்ப் இல்லாத பீலிங்?”
சிரித்தேன். “அப்படினு இல்ல..”
“பின்ன என்னவாம்?”
“இவ்வளவு நேரம் நீ தூங்கலையா?”
“தூங்கினேன்…” இழுத்தாள்.
“ம்ம்?”
“இருங்க.. தண்ணி குடிச்சிட்டு பேசறேன்”
என் பார்வையில் இருந்து கொஞ்சம் மறைந்தாள். இரண்டு நிமிடங்களில் மீண்டும் ஜன்னலில் தோன்றினாள்.
“சரி.. நான் போய் படுக்கறேன்” என்றாள்.
“தூக்கம் வருதா?”
“ம்ம்”
“உங்கம்மா?”
“நல்லா தூங்கிட்டிருக்காங்க”
“ஓகே”
“நீங்களும் போய் தூங்குங்க”
” ம்ம்.. ஆன்லைன் வரியா?”
“ஏன்?”
“உன்கிட்ட பேசணும் போலருக்கு”
“என்ன பேசணும்”
“சும்மா.. ஜாலியா..”
“நாம என்ன லவ்வர்ஸா?” என்று சிரித்தபடி கேட்டாள்.
“ம்ம்.. ஆமா” என்றேன்.
“ஓய்.. என்ன..?”
“என்ன.. ??”
“இப்படி சொல்றீங்க.. ??”
“நீ கேட்ட.. நான் சொன்னேன்”
“ஆல்ரெடி எனக்கு ஆள் இருக்கான். தெரிஞ்சிக்கோங்க..”
“ம்ம்”
“பேட் பாய்”
“அவனா?”
“அவனில்லே. நீங்கதான்”
“ஓஓ..”
“ஓகே பை.. நான் போய் தூங்கறேன்” கையை தூக்கி ஆட்டினாள்.
நானும் கையை ஆட்டினேன்.
“பை.. ”
ஜன்னலில் இருந்து மறைந்து காணாமல் போனாள் பிரியா. நான் மேலும் சிறிது நேரம் நின்றிருந்தேன். பின்னர் ஒரு பெரு மூச்சுடன் நகர்ந்து வீட்டுக்குள் வந்து கதவை சாத்தினேன். கட்டிலில் படுத்து போனை எடுத்து வாட்ஸப் போனேன். மெசேஜ் வந்திருந்தது.
‘ஓய்ய்.. குட்நைட்’ என்று பிரியா அனுப்பியிருந்தாள். அவள் எனக்கு அனுப்பி ஒரு நிமிடம் ஆகியிருந்தது. இப்போது ஆப் லைன் போயிருந்தாள்.
‘அடடா.. மிஸ் பண்ணிட்டமே’ என மனதுக்குள் வருந்தினேன். எதற்கும் பார்ப்போம் என்று நான் ஒரு மெசேஜ் அனுப்பினேன்.
‘குட் நைட் வாலு’ இரண்டு கோடு காட்டியது. அவள் நெட் ஆப் ஆகவில்லை. மீண்டும் அனுப்பினேன்.
‘ஓய்ய்ய்’
‘ம்ம்’ பதில் வந்தது.
‘என்ன பண்ற வாலு?’
‘படுத்துட்டேன். யூ?’
‘நானும் வந்து படுத்துட்டேன்’
‘ம்ம்.. அமைதியா தூங்கணும். ஓகே? ‘
‘அதான் முடியாது’