“நான் சுந்தர் சென்னையில் ஒரு தனியார் கம்பெனியில் மேனேஜர் ஆக வேலை பார்க்கிறேன். எனக்கு வயது 38. எனக்கு ஒரு குழந்தை. அந்த வருட கோடையில் மனைவியும் குழந்தையும் ஊருக்கு போனார்கள்.

என் பெயர் சாவித்திரி. நான் மதுரையில் சாதாரண குடும்பத்தில் பிறந்தவள். எனக்கு வயது 34. இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை. அம்மா சிறுவயதில் காலமாகிவிட்டார்கள். தந்தை ஒரு டைலர். காலை 8 மணிக்கு

ஆகா, என்ன ஒரு அற்புதமான, ரம்யமான, அமைதியான இயற்கைச் சூழல். பறவைகளின் கூவல், சிறிய விலங்குகளின் சப்தம், யானையின் பிளிறல்..அந்த அடர்ந்த காட்டின் மரங்களின் இடையே புகுந்து ஒரு வெள்ளி கற்றையாக

இவள் பெயர் : பிந்துஜா. கல்யாணம் ஆகி ஒன்பது வருடம் ஆகிறது. ஆறு வயதில் ஒரு பையன் இருக்கிறான். பிந்துஜாவின் பிரெண்ட்ஸ்களும் அவளை மாதிரிதான். முப்பதை தாண்டியவர்கள். ஆனால் இரவு விளையாட்டில்

இவன் பெயர் ரங்கன். இவனது வேலை தினக்கூலி. வாரத்தில் அனேகமாக ஞாயிறு தவிர மற்ற நாட்களில் வேலை உண்டு. காலை எட்டு மணிக்கு வந்தால் திரும்ப வீட்டுக்கு போவதற்கு கால நேரம்

என் பெயர் ரேஷ்மா. வயது நாற்பதை கடந்து விட்டது. அந்த காலத்து டி.யு.சி.எஸில் வேலை பார்த்து போறும் என்று கையில் இருக்கும் பணத்தை வைத்துகொண்டு வாழ்கையை நடத்துபவள். ஏதோ ஒரு சில

கோவையில் இன்ஜினியரிங் காலேஜ் ஹாஸ்டலில் தங்கி இஷ்டம் போல இருந்து வாரம் தவறாமல் ப்ளூ பிலிம் பார்த்து பார்த்ததை கொண்டாட புண்டையில் விரல் விட்டு குடைந்துகொண்டு ஒரு வழியாக படிப்பை முடித்து