குமார் கொஞ்ச நேரம் என்னை கொஞ்சிவிட்டு எனக்கு ஆடை மாட்டி விட்டு புறப்பட்டார். நான் அப்படியே சென்று படுத்தேன். களைப்பில் நன்றாக தூங்கிப்போனேன்.
இரவு 12 மணிக்கு அவர் என்னை அழைத்தார், நான் எடுக்க அவர் ப்ரியாவை இப்போது தான் அழைத்து வருவதாக கூறினார். அப்போது என் கணவர் அழைத்து வழக்கம் போல என்னை திட்டினார், என்னை போன் எடுக்காத காரணத்திற்கும், என்ன செய்கிறேன் என்றும் கேட்டு திட்டினார்.
பிறகு அடுத்த நாள் இரவு மேல் அவர் வருவதாகவும் அவரோடு வேலை செய்யும் சேகர் என்பவரிடம் கொஞ்சம் துணிகளை அனுப்புமாறு கேட்டார். எனக்கு கொஞ்சம் கேள்வியாக இருந்தது, காலையே துணி கொண்டு போனாரே என்று. பிறகு சென்று பார்க்க அவர் அந்த பையை கொண்டு செல்லவில்லை.
சேகர் யார் என்று யோசிக்கும்போது தான் உணர்ந்தேன் நான் ஆடை இன்றி இருக்கிறேன் என்று. நான் எழுந்து ஒரு புடவையை அணிந்துகொண்டேன். என் உடல் அடித்தாற்போல வலித்தது. குளித்தாள் நன்றாக இருக்கும் என்று எண்ணினேன்.
அப்போது அழைப்பு மணி அடிக்க நான் சென்று கதவை திறந்தேன், அங்கே மது மற்றுமொரு ஆண்.
அவன் தான் சேகர் போல என்று நான் எண்ணும்போதே அவள் “நல்ல தூக்கம் போல, சாரி உன்னை எழுப்பிவிட்டோம்.” என்று என்னை தள்ளி கொண்டு உள்ளே வந்தாள்.
நான் பையை அவளிடம் கொடுக்க, அவள் அவனிடம் கொடுத்து என் கணவரிடம் கொடுக்குமாறு கூறி அனுப்பினாள்.
பின் அவள் உள்ளே வந்தாள், அவள் ஒரு சட்டை பேண்ட் போட்டிருந்தாள், “சாப்பிட்டியா எனக்கு பசிக்குது” என்றாள். நான் அவளிடம் குமார் வந்து சென்றடையும் இப்போது ப்ரியாவை அழைத்து வருவதையும் கூறினேன். அவள் முகம் பிரகாசமானது. உடனே போன் எடுத்து ப்ரியாவை அழைத்து உணவு வாங்கிவரும்படி கூறினாள்.
அவள் சோபாவில் அமர, நான் சென்று அவளுக்கு ஜூஸ் கொண்டு வந்து கொடுத்தேன். அவள் ப்ரியாவிடம் எங்களுக்கு வேண்டியதை கூற, பின் என்னிடம் “குமார் இன்னிக்கி ராத்திரி இங்கே தங்கட்டுமா ?” என்று கேட்டாள்.
எனக்கு குழப்பமாக இருக்க நான் அமைதியாக இருந்தேன், பின் அவளே தொடர்ந்து ப்ரியாவிடம் வந்து தங்குமாறு கூறினாள். கூறி போன் அணைத்து விட்டு “உன் கணவர் இப்போது வரமாட்டார், நானும் ப்ரியாவும் இங்கே இருக்கிறோம், அப்போ யாருக்கும் சந்தேகம் வராது” என்றாள்.
நான் என் உடல் சோர்வாக இருப்பதாக கூற, அவளும் அதே கூறினாள்.” எப்படியும் ராத்திரி எதுவும் செய்யமுடியாது எனக்கும் சோர்வாக இருக்கு, பிரியா பயண களைப்பு, நீங்க ரெண்டு பேரும் கட்டில் களைப்பு, அதனால எல்லாரும் தூங்குவோம் காலைல பாத்துக்குவோம்” என்று என்னிடம் கப் வாங்கி என் கழுத்தை வருடினாள்.
நான் அவள் மார்பில் சாய்ந்துகொண்டேன். “என்னடி சந்தோசமா? நல்ல போச்சா?” என்று கேட்டாள். நான் ம்ம்ம் என்று தலை ஆட்டினேன். “இன்னும் சோர்வாக இருக்கு, முடியல” என்றேன்.
“காண்டோம்ஸ் பயன் படுத்தினாரா ?” என்று கேட்டாள்.
“இல்லை, ஆனா இப்போ எனக்கு பிரச்னை இல்லை, இல்லாட்டி கூட சந்தோசம்” என்றேன்.
அவள் ஜூஸ் குடித்துக்கொண்டு என்னை சுற்றி வளைத்து என் மார்பை கசக்கினாள். “ஸ்ஸ்ஸ் ம்ம்ம் வலிக்குது” என்றேன்.
அவள் மெதுவாக அமுக்கிவிட்டாள். இதமாக இருந்தது. பின் நான் அவள் மடியில் படுத்தேன். உடல் அசதி, உறக்கம் வேற அதோடு வயிறு பசித்தது. சாப்பிட்டாள் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றியது. நான் அப்படியே கண் முடி படுதிருக்க, இவள் அசையாமல் இருந்தாள், சற்று திரும்பி கண் திறந்து பார்க்க, அவள் கழுத்தை பின்னால் சாய்த்து அப்படியே தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள். கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டது.
நான் எழுந்து சென்று கதவு திறக்காமல் கண் துளை வழியாக பார்க்க, பிரியா நின்று கொண்டிருந்தாள். கதவை திறக்க, அவள் கையில் சாப்பாடு பை இருந்தது, உள்ளே என்னை தள்ளிக்கொண்டு வந்து எட்டி பார்த்து கூப்பிட, குமார் படிக்கட்டில் இருந்து ஏறி வந்து எங்கள் வீட்டிற்குள் வந்தான்.
சத்தம் போடாமல் கதவை பூட்டினோம். குமார் என்னை இதமாக அணைக்க, ப்ரியாவும் எங்களை சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டாள். அப்படியே நிற்க, பின்னால் வந்து மதுவும் எங்களை அணைத்துக்கொண்டாள்.
“பசிக்குது” என்று பிரியா சொன்னதும் அனைவரும் பிரிந்தோம், குமார் என் கையை பிடித்து அழைத்து சென்று கீழே உட்கார வைத்தான். சாப்பாடு பொட்டலம் எடுத்து அங்கையே அமர்ந்து அனைவரும் சாப்பிட்டோம். பிரியா கண்ணில் ஒரு குறுகுறுப்பு இருந்தாலும் சோர்வாக இருந்தாள்.
அமைதியாக சாப்பிட்டு முடித்தோம்.