எல்லாம் உன்ன தாண்டா விசாரிக்குதுங்க?
என்னையா? எதுக்கு?
இப்படி வெள்ளையா. ஹீரோ மாதிரி இருக்கியே. பொண்ணு தரலாம் னு தான்?
ஐயோ. என் அம்மாக்கு தெரிஞ்சா கொன்னுடுவாங்க. அடுத்த பஸ் எப்போ சொல்லு. கிளம்பறேன். (சிரித்தேன்)
மாலையில் கலையின் அப்பா ஆஸ்பத்திரியில் இருந்து வந்தார்.
கலை அம்மா சீரியஸ் ஆஹ் இருப்பதாகவும். கலையின் திருமணத்தை இன்னும் சிலநாட்களில் முடித்துவிட முடிவு செய்வதாகவும் சொன்னார்.
இதை கேட்டது ஏனோ கலை முகம் வாடியது. அது கண்டிப்பாக அவள் அம்மா வை நினைத்து இல்லை என்று தெரியும். ஊரில் இருந்த பெரிய தலைகள் எல்லாம் ஒன்றாக சேர்ந்து. பையனின் அம்மாவிடம் பேசி ஒருவழியாக சரி செய்து விட்டனர். கலை அம்மாவின் நகைகள், கலை சென்னையில் சேர்த்து வைத்த பணம். எல்லாம் போதுமானதாக இருந்தது.
இரவு உணவு முடிந்து. கலையின் அப்பாவுடன் பேசிக்கொண்டு இருந்தேன். அவர் கயிற்று கட்டிலில் படுத்து கொண்டார்.
ஊர். சீக்கரமாக. இருளில் மூழ்கியது. நாங்கள் எதோ தனி காட்டில் இருப்பது போல் தோன்றியது.
கலை வேலையெல்லாம் முடித்து என் அருகில் அமர்ந்தாள்.
என்ன கலை. டல்லா இருக்கே?
அப்படிலாம் இல்லையே?
பொய் சொல்லாத. கல்யாண பேச்சை கேட்டதும் உன் முகம் மாறிடுஜு.
அவள் அமைதியாக இருந்தாள். முழு நிலா. வெளிச்சம். எதிரே. வயல் வெளி. பூச்சிகள் கத்தும் சத்தம்.
எனக்கு பட்டினம் பிடிஜிருக்குடா. கொஞ்ச நாள் இருக்கலாம்னு நினச்சேன்.
ஹ்ம்ம். (அவள் உணர்ச்சி எனக்கு புரிந்தது.) இது ரொம்ப சின்ன கிராமம் ல.
ஆமாம்.
நீ கல்யாணத்துக்கு பணம் சம்பாரிக்க தானே வந்தே. இப்போதான் கல்யாணமே நடக்கபோகுதே.
போடா. உனக்கு இதெல்லாம் புரியாது. இந்த ஊருல இருக்கிறவரை. எனக்கு கல்யாணம் பெரிசா இருந்துஜூ.
இப்போ?
எனக்கு. பட்டினத்துல இருக்கரமாரி. இருக்கனும் டா. புருஷன் ஆபீஸ் போயிடு வரணும். டிவி பாக்கணும். சினிமா போகணும்.
கலை அடுக்கி கொண்டே போனாள்.
அப்போ. கல்யாணத்தை நிறுத்திடலாமா?
டேய். பாவி. என்ன கொன்னுடுவாங்க எல்லாரும் (கலை அதிர்ச்சியானாள்).
நீ தானே வருத்த படரே (சிரித்தேன்).
வருத்தம் தான். ஆசைப்பட்டது கிடைக்கலனா. கிடைக்கறத ஆசைபடுன்னு. தலைவர் சொல்லி இருக்கார் ல. (சிரித்தாள்).
மகிழ்ச்சி. (அவளுக்கு கையை கொடுத்தேன்) திருமண வாழ்த்துக்கள்.
அவளுக்கும் கையை கொடுத்தாள்) நன்றி. எனக்கு என்ன கிப்ட் தரப்போற.
என்ன தர்றது. பணம் தான் மொழி எழுதணும்.
நான் ஒன்னு கேப்பேன். தரியா?
என்கிட்ட இருக்கறத கேளு.
உன்கிட்ட இருக்கறது தான். (கலை இன்னும் நெருங்கி உட்கார்ந்தாள்)
சொல்லு. (சைத்தான் சிரிக்கும் சத்தம். இது நல்லதுக்கில்லை மகனே)
எனக்கு உன்ன மாதிரி ஒரு குழந்தை வேணும். வெள்ளையா. அழகா.
என்ன சொல்றே. கலை.? (அதிர்ச்சியில். கையை எடுத்தேன்)
நிஜமாடா. உன் கிட்ட இருந்து ஒரு குழந்தை வேணும். .
நிலவு வெளிச்சத்தில். அவள் பாதி முகம் தெரிந்தது.
நிஜமா சொல்றியா கலை.? (எனக்கு இவளை செய்வதில் ஒன்றும் பெரிய குழப்பம் இல்லை. அம்மாவையும் பெண்ணையும் ஓட்டும் போது. இவள் ஒரு ஸ்டெப்னி) உனக்கு ஏதும் பிரச்சனை வருமா?
என்ன பிரச்சனை? எப்படியும் இந்தவாரம் முதல் ராத்திரி வச்சிடுவாங்க. நான் அதை சமாளிச்சிக்கறேன். உனக்கு ஓகே வா டா?
ஹ்ம்ம். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன்) இங்கேயேவா?
நீ சொல்லு. எங்கவென பண்ணலாம். இங்க யாரும் வரமாட்டாங்க.
இங்கயே பண்ணலாம்.
சரி. இரு. (கலை வீட்டுக்குள்ளே போய். பாய். தலையணை, குடிக்க தண்ணி எடுத்து வந்தாள்)
உன் அப்பா.?
வரமாட்டார். கதவை சாத்திடேன். (பொண்ணுங்க தப்பு பண்ணனும்னு நினைச்சா. எவனாலயும் தடுக்க முடியாது)