மீராவின் இடுப்பை பின்னால் நின்று இறுக்கி அணைத்தபடி அவள் தோளில் என் நாடியை வைத்தபடி யன்னலால் கடற்கரையைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். ‘ஜ ஆம் கோயிங் ரூ மிஸ் திஸ் பிளேஸ்” என்று

அன்று அலுவலகத்தில் இரண்டு வாரம் விடுமுறை போட்டு துபாய் சென்றேன். திரும்பி வரும்போது உடன் வேலை பார்க்கும் ரெம்யாவின் காதலன் அவளிடம் கொடுக்க ஒரு பார்சல் என்னிடம் கொடுத்தனுப்பினான். ஞாயிறு காலை

“மஞ்சுளாவுக்கு கல்யாணம் ஆகி ஆறு மாதங்கள் கூட ஆகவில்லை. அவள் கணவன் ஒரு சாப்ட்வேர் கம்பனியில் வேலை பார்கிறான். அசைன்மேண்டுக்காக சிக்காகோ போய் இருக்கிறான். இவளுக்கும் விசா கிடைக்கவில்லை. அவன் வர

நான் (மீனா) சின்ன வயதிலிருந்து ராஜா சாரின் (முதலாளி) வீட்டில் வேலைபார்த்து வந்தேன். பருவ வயதை அடைந்ததும் ராஜாத்தியம்மா (முதலாளியம்மா) தாவணி போடு, பையன்கள் முன்பு நிற்காதே என்று அட்வஸ் பண்ணினார்கள்.

நான் கணனி திருத்துவதை தொழிலாகக் கொன்டுள்ளேன். ஆனால் நான் பழகும் நண்பர்களுக்கும் கணனிக்கும் சம்பந்தமே இல்லை. எனது ஆரம்பகால பள்ளிதோழனின் அக்காவே இக்கதையின் நாயகி. திருமணம் ஆனவள் கணவன் கொரியாவில் வேலை

பாதுகாப்பு கருதி உண்மை பெயர்கள் மாற்றப்பட்டுள்ளது. ஏனெனில் இதை படிக்கும் எனது உறவினர்கள், நண்பர்கள் நான் யார் என தெரிந்து கொள்ள வாய்ப்புள்ளது. எனது வயது 40 ஆகின்றது. சமீபத்தில் எனது

இது டிசம்பர் மாதம். நல்ல குளிர் அடித்து கொண்டு இருந்தது சென்னையில். தேவகியின் பெண்கள் மலரும் தமிழும் லீவுக்கு வெளியூர் போனார்கள். தேவகியின் பிரென்ட் மங்கா வந்தாள். அக்கா உங்க பெண்கள் ரெண்டு