அவர் கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டு சுண்ணியை உருவியபடி இருந்தார், நாற்காலி மீது இருந்த என் ஆடையை எடுத்து வேகமாக உள்ளே சென்றேன்.
காலையில் ஆனது போல என் உடல் நடுங்கியது, வேகமாக உடலை மறைத்து என் ஆடையை மாற்றிக்கொண்டு வெளியே வந்தேன், அவர் இன்னமும் கட்டிலில் அப்படியே ,அமர்ந்திருந்தார். நான் வெளியே என்று கதவை திறந்து வேகமாக மேலே சென்றேன், எங்கள் வீட்டை திறந்து கதவை முடி தாப்பாள் போட்டு, என் அறைக்கு சென்றேன்.
சிறிது நேரம் என்ன நடந்தது என்று புரியவில்லை. ஒரு பதற்றம் பயம் தப்பு செய்துவிட்டேன் என்று ஒரு குற்ற உணர்வு. ஆனால் அவர் இத்தனை ஆண்டு அவர் பெற்றோரை பிரிந்து இருந்தது என் அக்கா காரணம் என்கிற ஒரு காரணத்தால் நான் என்னை இழந்தேன் என்று புரிந்தது. அவர் என்னை பிடித்து செய்தாரா இல்லை, பழி வாங்க அல்லது ஐயோ என்ன எதனால் என்று புரியவில்லை.
அப்போது கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டது, நான் நகரவேயில்லை, திரும்பவும் சத்தம், அதோடு அழைப்பு மணி அடிக்கும் சத்தம். நான் காதுகளை பொற்றி கொண்டேன். வேகமாக அடிக்கும் சத்தம் கேட்க நான் எழுந்து சென்று கதவை திறந்தேன்,
பிரியா நின்றிருந்தால், கோவில் போய்விட்டு வந்து கையில் அர்ச்சனை மற்றும் பிரசாதம். என்னை பார்த்து என்னடி என்றால்.
நான் ஒன்றும் இல்லை என்று உள்ளே சென்றேன், இது வாங்கு என்றால், நான் கிட்டே சென்றேன், பின் கீழே நடந்தது நினைவிற்கு வர, தக்கென்று நின்றேன், நீயே கொண்டு போய் வை என்று சாமி அறையை நோக்கி கை காட்டினேன்.
அவள் மேலும் கீழும் என்னை பார்த்துவிட்டு எடுத்து கொண்டு என்று வைத்து பண்ணிட்டிங்களா? என்று கேட்டாள்.
நான் அதிர்ச்சியானேன், ஆனால் சுதாரித்துக்கொண்டு, ஆஹ் படிச்சோம், (நேரம் பார்க்க 1 மணி ஆகியிருந்தது) சாப்பிடலாம்னு வந்தேன் என்றேன்.
அவள் என்னை நோக்கி வந்து, கையில் பிரசாதம் கொடுக்க, நான் மறுத்தேன், ஏன்? என்றால், எனக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை. என் கைகள் நடுங்கியது. குளிச்சிட்டு வரேன்,
அவள் – எத்தனை வாட்டி குளிப்ப என்று கேட்டாள்.
அவள் – பேசணும் தான் இன்னிக்கி கோவில் போக மாட்டேன்னு சொன்னேன், அதுக்குள்ள, ம்ம்ம் என்றால்.
அவள் – உன் அக்கா அவரை காதலிக்கிறாள் ..
அவள் – என் அண்ணாவை உன் அக்கா ரொம்ப வருஷமா லவ் பண்ற. அவன் அவ மேலே கோவமா இருக்கான் ஆனா அவனுக்கும் அவளை பிடிக்கும். உங்க அம்மா அப்போ நடந்த பிரெச்சனையா ரொம்ப பெரிசாக்கி விட்டுட்டாங்க அதனால தான் அவனுக்கு கோவம். நீங்க?
நான் அமைதியாக இருந்தேன். என்னை மீறி என் கண்ணில் நீர் வழிந்தது.
அவள் என் கண்ணை தொடைத்துவிட்டு, நீ எதுவும் காதலிக்கிறானா மறந்துரு. என்று சொல்லிவிட்டு வெளியே போனாள், வாசலில் நின்று திரும்பி அவன்கிட்ட கொஞ்சம் தள்ளியே இரு . என்று சொல்லிவிட்டு சென்றாள்.
நான் அதற்கு பிறகு கீழே செல்லவில்லை. அங்கையே இருந்தேன், என்ன செய்வது என்று புரியாமல் யோசித்தேன், அக்கா காதலிக்கிறாள் என்று தெரியும் வீடு வரைக்கும் தெரியும் என்று பிரியா மூலமாக அறிய எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
அவரை எனக்கு பிடித்திருந்தது ஆனால் அக்காவின் வாழ்க்கையில் நான் எதுவும் கலவரம் செய்ய விரும்பவில்லை. இனி அவரின் அருகில் செல்ல கூடாது என்று முடிவு செய்தேன்.
அப்போது வீட்டின் அழைப்பு மணி அடிக்க, சென்று கதவை திறந்தேன், அக்கா என்னை தள்ளிக்கொண்டு வேகமாக உள்ளே சென்றாள் எனக்கு வேலை கெடச்சிருச்சி என்றாள். நான் பின்னாடியே சென்றேன், அவள் அவசரமாக பாத்ரூம் சென்றாள்.
அம்மா பின்னாடியே வந்து அவளுக்கு வேலை கெடச்சிருச்சி, அடுத்த வாரம் அவ ஊருக்கு கெளம்புற என்று சொன்னாள், சந்தோசமாக இருந்தாலும் கொஞ்சம் அவள் கிளம்புகிறாள் என்று சோகமும் இருந்தது.
இருவரும் அமர்ந்து பேசினோம் அப்போது அவளும் ஆடை எல்லாம் மாற்றி வந்தாள். வந்து வாங்கிவந்த இனிப்பை எடுத்து கீழே கொடுக்க சென்றாள். எப்படியும் நந்தாவிடம் கொடுப்பாள் என்று தெரியும். கொஞ்சம் என் மனதை கட்டுப்படுத்தினேன். அவள் போய்ட்டு வர அரைமணி நேரம் ஆனது.
நானும் அம்மாவும் அவள் ஊருக்கு போக வேண்டியது என்னனா என்று எழுதினோம். அப்போது நந்தாவின் அம்மா மேலே வந்தார்கள், அவர்கள் பேசினார்கள். அவர்கள் மகன் சேரும் நிறுவனத்தில் தான் இவளும் சேர போகிறதாக கூறினார்கள். இருவரும் ஒரே நாள் அங்கே இருக்க வேண்டும் என்று கூறி அது பத்தி பேசினார்கள்.
அக்கா அப்போது வந்து, அவளுக்கும் தெரியும் அவர் அங்கே தான் சேர்கிறார் என்று, சந்தோஷத்தில் அவள் என்ன செய்வது என்று புரியாமல் சுற்றினாள்.
அடுத்தது நாங்கள் அவள் ஊருக்கு போவதற்காக தயார் செய்தோம், நானும் கீழே செல்வதை தவிர்த்தேன். அவரை தனிமையில் சந்திப்பதையும் தவிர்த்தேன். எனக்குள் ஒரு குற்ற உணர்வு. அக்கா வாழ்க்கையில் இனி எதுவும் செய்ய கூடாது என்று முடிவு செய்தேன். இப்போது எல்லாம் இரவு அம்மாவும் எங்களோடு தான் தூங்குகிறாள், கதை பேசிக்கொண்டு அக்கா எப்படி இருக்க வேண்டும் நான் எப்படி படிக்க வேண்டும் என்று அறிவுரை கூறிக்கொண்டு, சில பழைய நினைவுகள் பேசி சிரித்து கொண்டு தூங்குவோம்.
பகலில் நான் பள்ளிக்கு சென்று வந்தாலும் மாலை மேலே சென்று மற்றவர்களோடு படிப்பதை நிறுத்தினேன், அவர் எதிரில் நிற்பது தவறு என்று மேலே செல்வது தவிர்த்தேன், அக்காவை பார்க்கும் போது எல்லாம் நான் செய்த தவறு தான் என் நெஞ்சை உறுத்தியது, அதற்காக அவளிடம் பேசினாலும் அவரை சந்திப்பதை தவிர்த்தேன். அம்மாவும் அக்காவும் கெளம்பி ஊருக்கு சென்றார்கள். நான் கடைசி வரைக்கும் அவரோடு பேசவில்லை.
அவர் பேச முயற்சித்தும் நான் ஓடி ஒளிந்தேன், அக்கா கிளம்பும் முன் வெள்ளி கிழமை அனைத்தையும் எடுத்து வைத்துக்கொண்டு இருந்தேன். அப்போது அம்மா வந்து பிரியா அக்கா மேலே காய போட்ட துணிய எடுக்க போன இன்னும் வரல, போய் கூப்பிட்டு வா என்றால்.
நான் மேலே சென்றேன், மாடி கதவு சாற்றி இருந்தது, மெதுவாக திறக்க, அங்கே அங்கே…
என் கண்ணை என்னால் நம்பவே முடியல, அபப்டியே உறைந்து போனேன். என் இதய துடிப்பு நின்றது. கண்ணில் நீர் வழிந்தது.
சிறிது நேரம் நின்று விட்டு பின் அப்படியே கீழே இறங்கி படியில் அமர்ந்தேன். என் மனசு அவர் தான் நிறைந்து இருக்கிறார், ஆனால் நான் அக்கா வாழ்க்கையில் குறுக்கிட முடியாது.
யோசிக்கும் போதே அக்கா என் அருகில் அமர்ந்து என் தோளை தொட்டாள், எப்போ வந்தா? அவள் குரலில் ஒரு நடுக்கம்.
அம்மா வர சொன்ன கூப்பிட வந்தேன் , நான் முடிப்பதற்குள் அம்மா கீழே இருந்து, சீக்கிரம் வா கோவில் போகணும் என்றாள்.
அவள் படிக்கு நடுவே சென்று நீ வரலையா? என்று கேட்டாள், நான் இல்லை என்று தலையை ஆட்டி குளிச்சிட்டு போ என்றேன்.