வணக்கம் நண்பர்களே.
எனது பெயர் அருண். வயது 40
எனது சொந்த ஊர் : புளியங்குடி, தென்காசி மாவட்டம்.
இந்த நிகழ்வு நடந்தது கொரோனா ஊரடங்கு நேரத்தில்.
கதையின் நாயகி : சுமத்ரா 42. நடிகை கவுதமி மாதிரி இருப்பாங்க..
நான் சென்னையில் ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் பணியாற்றி கொண்டு இருந்தேன். திடீர் என்று ஊரடங்கு நேரத்தில் வீட்டில் இருக்க பிடிக்காமல், அப்படி இப்படி பிடித்து ஊருக்கு சேர்ந்துவிட்டேன். சரி ஊரில் போய் நேரம் போவதற்கவது விவசாயம் பார்ப்போம் என்று அப்பா அம்மா மற்றும் பசங்களும் நம்ம பெத்தவங்க கூட இருக்கட்டும் என்று. எனது அம்மா அப்பா பசங்க கூட நேரத்தை செலவிட நான் விவசாயம் பார்த்து கொண்டு இருந்தேன்..
நான் கொஞ்சம் சிடு மூஞ்சி, யாரு கூடவும் ஊரில்பேச மாட்டேன். படிக்கும் போதும் சரி, வேலைக்கு போன பிறகும் சரி, என்னை அந்த வீதியில் உள்ள பலபேருக்கு தெரியாது..
சுமித்ரா எனது எதிர் வீட்டு அக்கா பொண்ணு. ஆனா சுமித்ரவையும் நான் அக்கா என்று தான் சொல்லி அழைப்பேன். அதுவும் எனக்கு நியபக தெரிந்து பேசினது கிடையாது. நான் பத்தாவது படிக்கும் போது அந்த அக்காவிற்கு ஒரு அண்ணா காதல் கடிதம் என்கிட்ட குடுத்து குடுக்க சொல்லி அதை அந்த அக்கா வீட்டில் சொல்லி, செருப்படி நான் வாங்கி எனத் அம்மா எனது கையில் சூடு போட்டுவிட்டு இருக்காங்க. இந்த கை தான கடிதம் வாங்கினது என்று சொல்லியே சூடு போட்டங்க. நுங்கு தின்னது ஒருத்தன் நோண்டி தின்னவன் அபராதம் கட்டின கதைய, கடிதம் குடுத்தவன் பகுமானமா போய்ட்டா.
அப்போ இருந்து அந்த அக்கா முகத்தை கூட நான் பார்த்தது இல்லை. அப்பறம் பள்ளி முடிந்ததும், கல்லூரி கல்லூரி முடிந்ததும் சென்னை என்று சொந்த ஊரு பக்கமே போகல. ஊரில் போய் ரெண்டு நாள் சேர்ந்து இருந்தது கிடையாது. இந்த ஊரடங்கு நேரத்தில் தான் ஒரு ஆண்டு முழுதும் இருந்தேன்.
இந்த ஒரு வருடத்தில் தான் ஊரில் நடந்த ஒரு ஒரு நிகழ்வா தெரிந்து கொள்ள ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. பகலில் விவசாயம், மாலை நண்பர்கள் கூட, இரவு குடும்பத்துடன் வாழ்கையில் இந்த அளவு அழகாக இதற்கு முன்னர் இருந்தது கிடையாது, இப்போ அந்த மாதிரி அமையாது. அவ்வளவு ஆனந்தமாக இருந்தது அந்த ஒரு வருடம். இப்படியே ஒரு மூன்று மாதம் போனது.
ஒரு நாள் எதிர் பாராத விதமாக சுமித்ரவை பார்க்க நேர்ந்தது, ஆனால் ஒன்றும் பேச வில்லை. இன்னும் கையில் சூடு தழும்பு மறைய வில்லை.
குறிப்பு : செருப்படி, விளக்க மாத்து அடி, சூடு வைக்கிறது எல்லாம் 80 இல் பிறந்தவங்க வீர வரலாறு. இதெல்லாம் 2k பசங்களுக்கு தெரிய வாய்ப்பு கிடையாது..
சுமித்ரா தேனி மாவட்டத்தில் கட்டி குடுத்து இருக்காங்க. கொஞ்சம் ஊரடங்கு தனிய ஊருக்கு வந்து இருக்காங்க..
தினமும் பார்க்கும் நிலமை. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எனது வீட்டில் பேச ஆரம்பித்தார்கள். அப்படியே எனது மனைவி கூட, எனது பசங்க கூட பேச ஆரம்பித்தார்கள். எனது பசங்களும் அவங்க பசங்களும் சேர்ந்து ஆட ஆரம்பித்தனர். ஆனால் நான் அவர்கூட பேசவே இல்லை.
ஒரு நாள் நான் வயலுக்கு போகும் போது, அவர்கள் எனக்கு முன்புறம் நடந்து கொண்டு போனார்கள். நான் என்னடா பண்ணுவது என்று கொஞ்சம் வேகமாக போய், அவர்களை கடந்து வேகமாக நடக்க ஆரம்பித்தேன்.
சுமித்ரா : ஹலோ sir, கொஞ்சம் நில்லுங்க
நான் : எதுக்கு இப்போ பொண்டாட்டி கிட்ட அடி வாங்க வைக்கவா.
சுமித்ரா : ஓ இன்னும் அது தான் கோவமா
நான்: செய்யாத தப்புக்கு வாங்கி இருக்கேன், எப்புடி மறக்க முடியும்.
சுமித்ரா : நீ சொல்லி குடுத்து இருக்கணும்.
நான் : என்ன சொல்லி குடுக்கணும்..
சுமித்ரா : நான் அந்த கடிதத்தை படித்து கூட பார்க்கல.
நான் : அப்பறம் எதுக்கு எங்க அம்மா கிட்ட சொல்லி குடுத்திங்க..
சுமித்ரா : நான் ஒன்னும் யார்கிட்டேயும் சொல்லி குடுக்க வில்லா.
நான் : அப்பறம் எங்க அம்மா எதுக்கு அப்படி போட்டு அடிச்சாங்க
சுமித்ரா : நான் ஒன்னும் சொல்லி குடுகல, நீ கடிதம் குடுக்கும் போது எங்க பக்கத்து வீட்டு அக்கா ஒருத்தங்க பார்த்து போய் சொல்லி குடுத்து இருக்காங்க. அவங்க என்ன நடந்தது என்று கேட்க வில்லை, நேர போய் உங்க அம்மா கிட்ட சொல்லி இருக்காங்க. அதுவும் எனக்கு தெரியாது. உனக்கு அடி விழ்தது, சூடு வைத்தது எதுவும் எனக்கு தெரியாது. நீ கல்லூரி போன பிறகு தான் தெரியும்.
நான் : பரவா இல்லை, விடுங்க அதுவும் நல்லது தான்
சுமித்ரா : என்ன நல்லது நீ அடி வாங்கினது
நான் : ஆமா அன்னைக்கு விழுந்த அடி தான், ஏதோ ஒரு வெறி ல படிச்சு நல்லா வேலை பாக்குறேன்..
சுமித்ரா : அப்படி என்றால் எனக்கு நன்றி தான சொல்லணும்
நான் : சரி நன்றி..
சுமித்ரா : பரவா இல்லை நீயே வாசிக்க. இப்போவாவது தெரிஞ்சி கிட்ட அது போதும்..
நான் : மம்
சுமித்ரா : சரி போ, போய் உன்னோட வேலைய பார்
நான் : சரி நான் கிளம்புறேன்.
அப்பறம் அப்போ அப்போ பார்த்து பேசுறது, சாப்பொடிங்களா, அப்பறம் எல்லாரும் சேர்ந்து சாப்பிடுறது இப்படியே ஒரு மாதம் போனது…
அப்பறம் போக போக அந்த அக்கா கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என்கிட்ட நல்லா பேச ஆரம்பித்தார்கள். நானும் அக்கா அக்கா பேச ஆரம்பித்தேன். ஒரு நாள் ஏதோ அவசரமா கொஞ்சம் ரொக்க பணம் வேணும் upi கூ அவர்கள் வீட்டுகாரர் அனுப்புவர் எடுத்திட்டு வந்து குடுக்க முடியுமா என்று கேட்டார்கள். சரி என்று நான் என்னோட number குடுத்தேன். அவர்கள் அனுப்பும் முன்னாடி எடுத்து வந்து குடுத்தேன். அதற்கு அப்பறம் அவர்கள் அனுப்பி வைத்தார்.
இரண்டு நாள் கழித்து அவர்கள் நம்பர்ல இருந்து அழைப்பு வந்தது. Truecaller ல அவங்க பேரு வந்தது.
சுமித்ரா : ஹலோ
நான் : சொல்லுங்க அக்கா..
சுமித்ரா : எப்புடி கண்டு பிடிச்ச
நான் : truecaller ல பேரு வந்தது அக்கா
சுமித்ரா : ohh அப்படியா, எங்கடா இருக்குற
நான் : வயலில் வேலை பாக்குறேன்.
சுமித்ரா : எப்புடிட, சென்னைல கம்பெனில நல்லா சொகுசாக வேலை பார்த்து இருந்துட்டு, இங்க வந்து இப்படி வெயிலில் உன்னால வேலை பார்க்க முடியுது..
நான் : அட போங்க அக்கா, 12 முடிக்கும் வரை இந்த மண்ணில் தான இருந்தோம். இப்போ மட்டும் என்ன…
சுமித்ரா : பரவா இல்லை,
நான் : மம் சொல்லுங்க அக்கா, ஏதும் சொல்லணும் என்று அழத்திர்களா..
சுமித்ரா : இல்லடா, சும்மா தான் பண்ணினேன், சாப்பிடய
நான் : மம் சாப்பிடுதான வந்தேன். நீங்க என்ன பண்ணுறீங்க..
சுமித்ரா : மம் சாப்பிட்டேன், சும்மா தான் இருக்கேன்..
நான் : மம் சரி.
அப்படியே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஃபோன் ல பேச ஆரம்பித்தோம்.
ரெண்டு பேரும் அவங்க அவங்க சொந்த கதை, அப்பறம் ஊரில் நடக்கும் கதை எல்லாம் பேசி சிரிசிகிடுவோம். அப்பறம் எங்களது பள்ளி வாழ்க்கை, பள்ளியில் நடந்த பழைய நிகழ்வு எல்லாம் பேசி பேசி கொஞ்சம் நெருக்கம் ஆனோம்.
ஒரு நாள் அனைவரும் இரவு வீட்டு முற்றத்தில் அமர்ந்து பேசி கொண்டு இருந்தோம். அப்போது எதிர் பாரத விதமாக மின்சாரம் தடை ஆனதும், அதே நேரத்தில் ஒரு இடியும் சேர்ந்தா மாதிரி நடந்தது.எனது மனைவி பயத்தில் என்மேல் சாய்ந்து விட்டாள். நான் தடுமாறி எனக்கு அடுத்து இருந்த சுமித்ரா மேல் சாய்ந்து விட்டேன். எதிர் பாராமல் தான் விழுந்தோம் எல்லாரும். ஆனால் நான் சுதாரிக்கும் போது தான் தெரிந்தது எனது முகம் அவர்களது மார்பில் இருக்கிறது என்று. அந்த ஒரு நொடியில் என்னால் புரிய முடிந்தது, அவர்கள் நைட்டி உட்புறம் ஒன்றும் அணியவில்லை என்று. அப்பறம் அந்த ஒரு 10 வினாடியில் எல்லாரும் சுதாரித்து மீண்டும் கொஞ்ச நேரம் பேசிவிட்டு தூங்க சென்று விட்டோம்.
அதுக்கு அப்பறம் அந்த அக்காவை என்னால நேர பார்க்க முடியல, எனக்கு ஒரு மாதிரி குற்ற உணர்வு இருந்தது. இரண்டு நாள் கழித்து, அவர்களை எனக்கு கால் பண்ணினாங்க..
சுமித்ரா : ஹலோ
நான் : சொல்லுங்க அக்கா
சுமித்ரா : ஏண்டா ரெண்டு நாள ஒழுங்காக பேசல
நான் : கொஞ்சம் வேலை இருந்தது அக்கா.
சுமித்ரா : பொய் சொல்லாத
நான் : அட நிஜமா தான் அக்கா,
சுமித்ரா : எனக்கு தெரியும் நீ எதுக்கு பேச மாட்டுக்கா என்று
நான் : எதுக்கு பேச மாட்டுக்கேன்..
சுமித்ரா : அது உனக்கும் தெரியும், அதுக்கு தான் நீ பேச கூச்ச படுற
நான் : எனக்கு என்ன கூச்சம், வேலை இருந்தது அது தான் பேச நேரம் இல்ல..
சுமித்ரா : பொய் சொல்லாத எரும, அன்னைக்கு night நீ தடுமாறி என்மேல சாய்ந்தது தான் என்கிட்ட பேச பயப்பிடுற. நான் ஏதும் தப்பா நினைச்சு இருப்பேன் என்று..
நான் : ஆமா, சரி தான். நான் தெரியாம விழுந்து விட்டேன்.
சுமித்ரா : பரவா இல்லை, எனக்கு தெரியும். அதுக்காக பேசமல இருப்ப எருமை..
நான் : ஆமா பயமா இருந்தது, திரும்பவும் ஏதும் பிரச்சினை ஆகிவிட கூடாது என்று..
சுமித்ரா :பரவா இல்லை அதெல்லாம் ஒரு பிரச்சையும் ஆகாது…
நான் : மம். உங்களுக்கு கோவம் வரலையா அப்படி என்றால்
சுமித்ரா :அதெல்லாம் வரல.
நான் : தப்பா நினைக்கல என்றால் ஒன்னு கேட்கணும்..
சுமித்ரா : மம் கேளு..
நான் : உங்களுக்கு அந்த ஒரு நொடி எப்புடி இருந்தது..
சுமித்ரா : அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது..
நான் : சரி அப்படி என்றால்..
சுமித்ரா : உனக்கு எப்புடி இருந்தது
நான் : சொன்ன சண்டை போட கூடாது..
சுமித்ரா : ஏண்டா, லூசு இவ்வளவு ஓபனா பேசுறோம் இன்னும் எதுக்கு கோவம்.. கேளு
நான் : நைட்டி உள்ளை ஒன்னும் போட மாட்டீங்களா..
சுமித்ரா : அட பாவி அந்த ரெண்டு வினாடியில் அதை எப்புடி கண்டு பிடிச்ச..
நான் : உங்களது காம்பு நல்லா உணர முடிந்தது..
சுமித்ரா : அட கேடி பயலே. அதெல்லாம் தெரிஞ்சிடுசா
நான் : ஆமா
சுமித்ரா : night தான என்று உள்ள ஒன்னும் போடாம தான் இருப்பேன். ஆனா அப்படி ஆகும் என்று நினச்சு பார்க்கல
நான் : மம், ஆன இந்த வயசிலும் காம்பு நேர இருந்தது. அது தான் நல்லா தெரிந்தது..
சுமித்ரா :போட எருமை.
நான் : நிஜமா சொல்லுறேன், நல்லா கல்லு மாதிரி இருந்தது.
கொஞ்சம் அவங்க மூடு ஆகிட்டங்க என்று அவங்க குரலில் தெரிந்தது..
சுமித்ரா : என்னடா கல்லு மாதிரி இருந்தது
நான் : உங்க முல தான்..
சுமித்ரா : நிஜமாவா டா அ
நான் : ஆமா, இப்போ கூட பார்க்கணும் போல இருக்கு..
சுமித்ரா : கொண்ணுறுவேன்
நான் : எதுக்கு, பார்க்க மட்டும் கூடாது, கசக்க சொள்ளுறிங்களோ
சுமித்ரா : டேய் எல்லை மீறி பொரோம்..
நான் : இன்னும் மேலைய முடிக்களையாம் அதுள்ளா எப்புடி எல்லை மீரிட்டோம்..
சுமித்ரா : என்னடா சொல்லுற,
நான் : உங்க முலைய இப்போ பார்க்கணும் போல இருக்கு. முடியுமா….
அடுத்த தொடரும்