ராஜாங்கத்தின் கம்ப்யூட்டர் திரையில், படுக்கையில் ஒரு நடுத்தரவயதுப் பெண்மணி, ரியல் எஸ்டேட் ஏஜெண்டாக வரும் ஒரு இளம்பெண்ணை மடக்கி, சோபாவிலேயே ஓரினச்சேர்க்கையில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருக்க, தற்செயலாக வீடுதிரும்பும் அந்தப் பெண்மணியின் கணவனும் ஆட்டத்தில் சேர்ந்து கொள்ள, அடுத்த முப்பது சொச்ச நிமிடங்களில் அந்தப் படத்தில் விரிந்த காட்சிகளைப் பார்க்கப் பார்க்க ராஜாங்கத்தின் பூல், குதுப்மினாரைப் போலக் குத்திட்டு நின்றது.
முட்டிக்குள் பூலைச் சிறைபிடித்தவாறு, ராஜாங்கம் குலுக்கிக் கொண்டிருந்தார். படத்தின் உச்சகட்டம் நெருங்க நெருங்க, ராஜாங்கத்தின் பூலும் உச்சகட்டத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. ஆனால், தன்னை யாரோ கவனித்துக் கொண்டிருப்பதுபோல ஒரு உணர்வும் கம்பளிப்பூச்சி ஊர்வதுபோல திடீரென்று ராஜாங்கத்துக்கு ஏற்படவே, சட்டென்று திரும்பி நோக்கினார்; அதிர்ந்தார்.
கஸ்தூரி கதவில் சாய்ந்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள். ஒரு கணம் என்ன செய்வதென்று ராஜாங்கத்துக்கு எதுவும் புரியவில்லை. எதுவும் செய்வதற்கில்லை; பிடிபட்டாயிற்று. அவரது முட்டிக்குள் அவரது பூலின் நரம்புகள் புடைத்துத் துடித்துக் கொண்டிருந்தன. குழப்பத்துடன் அவர் கஸ்தூரியையே தொடர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். ஓரிரு கணங்களுக்குப் பிறகு, அவரது மனதில் வேறுபல வித்தியாசமான எண்ணங்களும் ஓடத்தொடங்கின.
கஸ்தூரி! முப்பதை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தாலும் அழகிதான்; முக்கியமாக, இன்னும் கன்னிகழியாத அழகி! சதீஷைவிட உயரம்; கனகச்சிதமான உடல்வாகு. நீளமான கூந்தல், வாளிப்பான குண்டிக்கோளங்கள்; செழித்துப் பிதுங்கும் கூர்மையான முலைகள். எப்போதும்போல, அப்போதும் அவள் ஒரு மெல்லிய நைட்டியையே அணிந்து கொண்டிருந்தாள். அவளது பார்வை – ராஜாங்கத்தின் முட்டிக்குள் குத்திட்டு நின்ற பூலின்மீதே நிலைகுத்தியிருந்தது.
அவளது இதழில் புதிர்போடுவதுபோல ஒரு புன்னகை மலர்ந்தது. அதன் பொருள் என்னவாக இருக்கும் என்று ராஜாங்கம் யோசிப்பதற்கு முன்பு, கஸ்தூரி அவரை நோக்கி நடந்து வர ஆரம்பித்திருந்தாள். ராஜாங்கத்துக்கு வியர்த்தது. கூச்சப்பட்டு அங்கிருந்து ஓடாமல், இப்படி தன்னை நோக்கி வந்து கொண்டிருக்கிறாளே!
குழப்பத்திலும், கலவரத்திலும் படபடப்புக்கு ஆளாகியிருந்த ராஜாங்கத்தின் இதயம், அடுத்து நடந்ததைப் பார்த்து ஏறக்குறைய துடிப்பதையே நிறுத்திவிட்டது.
(தினமும் தமிழ்செக்ஸ்ஸ்டோரீஸ்.இன்போ ‘ல கதையை படி கைய அடி)
மாமனாரை நோக்கி நடந்து வந்த கஸ்தூரி, நடந்து வரும்போதே தான் அணிந்திருந்த நைட்டியைத் தலைக்கு மேல் தூக்கிக் கழற்றினாள். நைட்டிக்குக் கீழே அவள் பிரா அணிந்திருக்கவில்லை; பேண்ட்டீஸும் போட்டிருக்கவில்லை. முதல்முறையாக, ராஜாங்கம் மருமகளின் நிர்வாணமான உடலைப் பார்த்தார்; அதிர்ந்தார்; வியந்தார். என்ன நடக்கிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்ள முடியாத நிலையில், இடித்தபுளி போல அப்படியே அமர்ந்திருந்தார்.
“நீங்க ரொம்ப மோசம் மாமா!” கஸ்தூரியின் குரலில் குழைவும், குறும்பும் தொனித்தது.
அவளது முகத்திலிருந்த புன்னகையும், குரலில் இருந்த அழைப்பும் ராஜாங்கத்தின் நரம்புகளில் உஷ்ணத்தை ஏற்றின.
”எப்பலேருந்து….?” ராஜாங்கம் திணறினார். “எப்பலேருந்து என்னைக் கவனிச்சிட்டிருக்கே?”
”ரொம்ப நேரமா…,” என்று கிசுகிசுத்த கஸ்தூரி, தனது வலதுகையை முட்டியாக மடக்கி, குலுக்குவதுபோல செய்கை காட்டினாள். “எப்பலேருந்து இதைப் பண்ணிட்டிருக்கீங்களோ, அப்பலேருந்து கவனிச்சிட்டிருக்கேன்.”
அரையிருட்டில் கஸ்தூரியின் தொடைகள் பளபளத்தன. அவளது இடுப்புக்குக் கீழே உப்பியிருந்த கூதிமேட்டின் மீது கருகருவென்று படர்ந்திருந்த மயிர் ஒரு கருப்பு முக்கோணமாய்த் தெரிந்தது.
”நீங்க அப்படிப் பண்றதைப் பார்க்கிறது எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்சிருந்தது,” கஸ்தூரியின் குரலில் காமம் சொட்டியது. “பார்க்கப் பார்க்க இங்கே குறுகுறுன்னு என்னமோ பண்ணுது.”
கஸ்தூரி தனது இடதுகையை கூதியின் மீதுவைத்துத் தடவிக்காட்டினாள். சற்றே தளர்ந்து கொண்டிருந்த ராஜாங்கத்தின் பூல் மீண்டும் உயிர்பெற்று விடைத்து முட்டிக்குள் இறுகியது.
”வேண்ணா நீங்களே தொட்டுப் பாருங்க,” கஸ்தூரி மேலும் ஓரடி நகர்ந்து வந்தாள். இப்போது அவளது மூச்சு ராஜாங்கத்தின் மீது பட ஆரம்பித்தது.
”ஐயோ! என் மருமகள்; என் மகனின் மனைவி!’