ஹாய் நண்பர்களே எல்லாரும் எப்படி இருக்கீங்க நான் தான் உங்கள் சூர்யா… இந்த கதை உங்களுக்கு எல்லாருக்கும் பிடிக்கும் என்று நம்புகிறேன் படித்துவிட்டு உங்கள் ஆதரவை கமெண்டில் சொல்லுங்கள்…
கல்யாணமான கல்யாணம் ஆகாத பெண்கள் மற்றும் ஆன்ட்டிகள் எனக்கு தாராளமாக மெசேஜ் செய்யலாம். ஈமெயில் ஐடி கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது…
நீங்கள் கொடுக்கும் கமெண்ட்ஸ் எல்லாம் எனக்கு ஊக்கமாக இருக்கும் கதை எழுதுவதற்கு…
கதை தொடர்கிறது…
காமம் அறியா தம்பி( சூர்யா) ஒருவன், தன் அக்காவுடன்( சௌந்தர்யா )கொண்ட உறவுதான் இந்த கதை. அவன் அறியாமையே, அவனுக்கு அவன் அக்காவிடம் இருந்து இன்பத்தை பெற்றுத் தந்தது. கதையை படிக்கும்போது நீங்களும் குழந்தையாகி விட்டது போல உணர்வீர்கள். படித்து பாருங்கள்.
நான் அப்போது பள்ளியில் படித்துக் கொண்டு இருந்தேன். எங்கள் ஊர் நெல்லை மாவட்டத்தில் ஒரு கிராமம். நான் வெளியூரில் ஹாஸ்டலில் தங்கிப் படித்துக் கொண்டு இருந்தேன். எங்கள் ஸ்கூல் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட். வருடம் ஒரு முறைதான், இறுதித் தேர்வு முடிவில்தான் ஊருக்கு செல்ல முடியும். என் வீட்டில் நான், அம்மா, அப்பா, பாட்டி, அக்கா அவ்வளவுதான். அப்பாவுக்கு விவசாயம்தான் தொழில். அக்கா எங்கள் கிராமத்தில் இருக்கும் பள்ளியில் படித்தாள். அப்பா என்னை பெரிய படிப்பு படிக்க வைக்க வேண்டும் என்ற ஆசையில் டவுனில் ஒரு நல்ல ஸ்கூலில் சேர்த்து விட்டார். நானும் நன்றாக படித்தேன்.
அந்த வருடம் பள்ளி இறுதித்தேர்வு முடிந்து ஊருக்கு சென்றேன். ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தேன். இன்னும் இரண்டு மாதம் எங்கள் வீட்டில் இருக்கப் போகிறேன். எந்த வேலையும் கிடையாது. நன்றாக ஊர் சுற்றலாம். அக்காவுடன் ஜாலியாக விளையாடலாம். உற்சாகமாக வீட்டுக்கு சென்றேன். வீட்டிற்கு சென்றதும் அம்மா ஓடி வந்து என்னை கட்டிக் கொண்டாள்.
”ஏலே ஐயா ஒழுங்கா சாப்பிடறது இல்லையா? ஏன் எப்படி எளச்சு போயி வந்திருக்கா? உங்க புள்ளை எப்படி வந்துருக்கான்னு பாரும்” என்றாள் அம்மா அப்பாவிடம்.
”ஏய் மூதி, அவன் டவுனுக்கு சாப்பிடவாலே போனான்? படிக்கல்லா போனான். அதான் நல்லா படிச்சு முதலா வர்ரான்லா. சாப்பிடறதாலே முக்கியம். அவன் கலெக்டராகப் போறவன்லா. ரெண்டு மாசம் இங்கதான கெடக்கப்போறான், நல்லா ஆக்கிப்போடு” என்றார் அப்பா.
”போறும்யா அங்குட்டு, நானே புள்ளை துரும்பா வந்திருக்கேன்னு கவலைல கெடக்கேன். படிப்பு படிப்புன்னு சாப்புடாம்ம கெடந்தியாய்யா?”
”இல்லைம்மா, நல்லாத்தான் சாப்புடுறேன்”
நான் சொல்லிக்கொண்டு இருக்கும்போதே, “தம்பீ” என்று அக்காவின் சத்தம் கேட்டது. நான் திரும்பி பார்த்தேன். அக்கா உள்ளறையில் இருந்து எட்டிப் பார்த்தபடி நின்றாள். தாவணி கட்டியிருந்தாள். நான் அக்காவிடம் ஓடினேன்.
”அக்கா”
ஓடிச்சென்று அக்காவின் கைகளை பிடித்துக் கொண்டேன். அக்காவை ஏற இறங்கப் பார்த்தேன்.
”என்னக்கா இது தாவணில்லாம் போட்டுருக்க?”
”ஏலே, உன் அக்கா வயசுக்கு வந்துட்டாலே. அதான் தாவணி கட்டியிருக்கா” என்றாள் பாட்டி.
எனக்கு வயசுக்கு வருவது என்றால் என்னவென்று அப்போது தெரியாது. அக்காவிடமே கேட்டு விட்டேன்.
”வயசுக்கா? வயசுக்கு வர்றதுன்னா என்னக்கா?”
வீட்டில் எல்லோரும் சிரித்து விட்டார்கள். அக்கா லேசாக வெட்கப்பட்டாள். அம்மா சிரித்துக் கொண்டே என்னை திட்டினாள்.
”ஏலே! போலே அங்கிட்டு, இம்புட்டு வயசாச்சு, இன்னும் வெளங்கா மூதியா இருக்கான்”
நான் எதுவும் புரியாமல் திரு திருவென முழித்துக் கொண்டு நின்றேன். அக்கா என் கையை பிடித்து உள்ளே அழைத்து சென்றாள்.
”வாடா, தம்பி. பரிச்சையெல்லாம் நல்லா எழுதுனியா?”
”ம். நல்லா எழுதியிருக்கேன்க்கா”
அக்கா உள்ளறைக்கு அழைத்துச் சென்றாள். கட்டிலில் என்னை உட்கார வைத்து, என் அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டாள். அக்கா ஏதேதோ பேசினாள். என் பள்ளி, ஹாஸ்டல், சாப்பாடு என்று எல்லாவற்றையும் விசாரித்தாள். நான் அவளுக்கு பதில் சொல்லிக் கொண்டு இருந்தாலும், என் கவனம் முழுதும் அக்காவின் மேலேயே இருந்தது.
அக்கா இந்த ஒரு வருடத்தில் மிக அழகாகி இருந்தாள். அப்போது பிரபலமாய் இருந்த ஒரு நடிகையை ஞாபகப் படுத்தினாள். முகம் கவர்ச்சியாய் பிரகாசித்தது. லேசாக சதை போட்டு பெரிய பெண் போல மாறி விட்டாள். அக்காவின் நெஞ்சு மிகவும் வீங்கிப் போய் இருந்தது. எப்படி இவ்வளவு சீக்கிரம் இப்படி வீங்கியது என்று கேட்கலாம் என்று நினைத்தேன். பின்பு அது கேட்கக் கூடாத கேள்வியோ என்று குழப்பம் வர, கேட்காமலே விட்டேன். அக்காவின் வீங்கிய நெஞ்சை பார்க்கும் போது எனக்கு பேண்டுக்குள் ஏதோ புடைப்பது போன்ற உணர்வு. என்னவென்று விளங்கவில்லை.
மறுநாள் விளையாடுவதற்கு கோயில் மைதானத்துக்கு போக அக்காவை அழைத்தேன். பாட்டி என்னை திட்டினாள்.
”ஏலே ஆக்கங்கெட்ட கூவ, அவ வயசுக்கு வந்துட்டாம்லா, அங்கெல்லாம் போவக்கூடாது”
எனக்கு எரிச்சலாக வந்தது. இந்த இரண்டு மாதம் அக்காவோடு ஜாலியாக விளையாடலாம் என்று நினைத்து ஊருக்கு வந்தேன். இப்படி ஆகி விட்டதே. எல்லாம் இவள் வயசுக்கு வந்ததால். அப்படி என்ன அதிசயம் அது? அது வந்தால் ஏன் வெளியே செல்லக் கூடாது? எனக்கு எதுவும் புரிய வில்லை. கேட்டால் யாரும் சொல்ல மாட்டேன் என்கிறார்கள். எனக்கு இப்போது அதைப்பற்றி தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று தோன்றியது.
அக்கா விளையாட வெளியே வரமாட்டாள் என்று தெரிந்ததும் என் முகம் வாடி விட்டது. நானும் வெளியே செல்லாமல் ஒரு மூலையில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டேன். என்னுடைய முகவாட்டத்தை பார்த்தும் அக்காவால் தாங்க முடியவில்லை. என்னிடம் ஓடி வந்தாள்.
”என்னடா தம்பி, இதுக்கு போயி கொவிச்சுக்குற? வெளியில இல்லைன்னா என்ன? வா நாம ரெண்டு பேரும் மாடில போயி விளையாடுவோம்”
நான் மறுபடியும் உற்சாகமானேன். அக்காவின் கையை பிடித்துக் கொண்டேன். அக்கா என் கையை பிடித்து படியேறி முன்னால் செல்ல, நான் அவளை பின் தொடர்ந்தேன். மாடிக்கு சென்றதும் அக்கா கேட்டாள்.
”சொல்லுடா தம்பி, என்ன விளையாடலாம்?”
எனக்கு இப்போது விளையாட வேண்டும் என்று தோணவில்லை. என் மனதில் அரித்துக் கொண்டு இருக்கும் அந்த கேள்விக்கு விடை தெரிந்தாக வேண்டும் என்று தோன்றியது. இப்போது அக்காவுடன் தனியாகத்தானே இருக்கிறோம். அக்காவிடம் கேட்டால் என்ன? அவள் சொல்ல மாட்டாளா? நான் கேட்டே விட்டேன்.
”அப்புறம் விளையாடலாம்க்கா, முதல்ல வயசுக்கு வர்றதுன்னா என்னன்னு சொல்லு…
கதை தொடரும்….