நான் (மீனா) சின்ன வயதிலிருந்து ராஜா சாரின் (முதலாளி) வீட்டில் வேலைபார்த்து வந்தேன். பருவ வயதை அடைந்ததும் ராஜாத்தியம்மா (முதலாளியம்மா) தாவணி போடு, பையன்கள் முன்பு நிற்காதே என்று அட்வஸ் பண்ணினார்கள்.

நான் சின்ன வயசிலிருந்து வயதுக்கு தகுந்த மாதிரியான எண்ணங்களுடனேயே வளர்ந்தவன். அதாவது 13 வயசு வரைக்கும் என் நண்பர்களுடன் ஜாலியாக சுத்திக் கொண்டு, எப்பவும் விளையாட்டு, பொழுது போக்கென திரிந்தேன்.

எனது பெயர் மற்றும் என் மனைவியின் பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது. ஆனால் இது என் வாழ்க்கையில் நடந்த உண்மை சம்பவம், எனது பெயர் சந்தோஸ். வயது 33 , நான் மற்றும் என்

திருவல்லிகேணியில் ரொம்ப ஆச்சாரமான குடும்பத்தில் இருப்பவர் மணவாள ஐயங்கார் அவர் மனைவி பத்மாவதி. சொந்த வீடு. சௌகர்யமான வாழ்கை. ஒரே பையன் வீரராகவன் வீரா என்று அழைப்பார்கள். சென்னை அண்ணா யுனிவர்சிடியில்

என் பெயர் விஜி , வயதோ 19 , படிப்பது B.Sc பிஸிக்ஸ் இரண்டாம் ஆண்டு, இந்த கதைச் சம்பவம் எனது 18 ஆவது வயதில் எனது வீட்டில் நடந்தது, அது

அன்று கல்லூரியில் ஏதும் செய்யவே மனம் வரவில்லை. அன்று கல்லூரி அப்படியே சென்றது. ஆனால் அவள் நான் வழக்கமாக வரும் பஸ்ஸில் வரலை, நான் அவள் லேட்டாக வருவாளோ? இன்று கிடையாது?

கிடுகிடுவென்று பாத்ரூமிலிருந்து ஓடி வந்து பெட்டிலிருந்த செல்போனை எடுத்தேன். வேறு யார் என் காதலன் ராம் தான் எப்போதுமே நான் அம்மணமா இருக்கும்போது கரெக்டா போன் பண்ணிடுவான். ஹலோ நான் பேசினேன்.