சந்தோஷ் குமார் அம்பிகா தம்பதிகளுக்கு கல்யாணம் ஆகி ஆறு வருடங்கள் ஆகின்றன.இன்னும் அம்பிகா வயத்தில் ஒரு புழு பூச்சி கூட முளைக்கவில்லை.இருவருக்கும் கொஞ்சம் வருத்தம்தான். ஆனால் நம்பிக்கை இழந்து விடவில்லை.வசதிக்கு குறைவில்லை.

சென்னை கோவிலம்பாக்கம் கூடு ரோட்டில் இருந்து உள்ளே ரெண்டு கிலோ மீட்டர் தூரத்தில் உள்ள ஒரு தனி காலனியில் எனக்கு சொந்த வீடு இருக்கு. நானும் என் மனைவியும் ஒரு வயசு

நான் பிரபு ,வயது 20. கல்லூரியில் இரண்டாம் ஆண்டு படிக்கிறேன் . எல்லா வாலிப பசங்களை போலத்தான் நானும் , கொஞ்சம் படிப்பு ,கொஞ்சம் நண்பர்கள் , நிறைய காமம் என்ற

எங்கள் கிராமத்தில் சனிகிழமை தோறும் எண்ணெய் குளியல் செய்து விட ஒரு நாவித குடும்பத்தை சேர்த்த ஆண் வந்து வீட்டில் உள்ள ஆண்களுக்கும் , நாவித பெண் வந்து வீட்டிலுள பெண்கள்

என்பெயர் ஜான் நான் தற்போது ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் பணி புரிந்து வருகிறேன். எனக்கு இப்போது வயது 25. நான் பள்ளி மற்றும் கல்லூரியில் படிக்கும் பொது அனுபவித்த இளம் மொட்டுக்கள்

எனது செல்போன் அலறியது. எடுத்துப் பார்த்தால் புது எண்ணாக இருந்தது. யாராக இருக்கும் என்ற நினைப்பில் ஆன் செய்தேன். எதிர் முனையில் ஒரு பெண் குரல். “ஹலோ,…ஹலோ..” “ஹலோ….யார் நீங்க. சொல்லுங்க”

பேருந்து நிருத்ததில் யாருமே இல்லை. ஏனெனில் இன்று பந்த். ஒரு கடையும் இல்லை. ஒரே ஒரு பெண் மட்டும் நின்று கொன்டு இருந்தாள். நான் மிகவும் மகிழ்சியாக பேருந்து நிருத்தம் நோக்கி