நான் முத்து பாண்டியன். நெல்லை அருகில் ஊரு. சென்னையில் ஒரு பெண்கள் கல்லூரியில் கடைநிலை ஊழியனாக வேலை பாகிறேன். இங்கு வேலை பண்ணும் லெக்சரர் ப்ரோபசர் எல்லோரும் பெண்கள் தான். ஆபிசில்

எல்லா வகையிலும் பொருந்தும் ஒரு நடுதரபட்ட குடும்பத்தில் மூனவதாக பிரிந்தவள்தான் இந்த வனிதா. வயதான அப்பா, அம்மா, சாதாரண வேலையில் இருக்கும் கல்யாணம் ஆகாத ஒரு அண்ணன், கல்யாணம் ஆகி வீட்டுடன்

சாட்சிக்காரன் காலில்விழுவதை விட சண்டைக்காரன் காலில் விழுவது மேல் என கூறி, என் உயிர் நண்பனிடமே நேரடியாக பேச கூறினாள். ஆனால் அவன் என் குரல் கேட்டதுமே போனை கட் செய்து

ரபரவென்று ஜாக்கெட்டை கழட்டினான். கண்கள் விரிய பெருத்த முலைகளை பார்த்தவன், பிடித்து பிசைந்தான். ஒரு முலையில் வாய் வைத்து சப்பினான். புது அனுபவம் அவனுக்கு. அதனால் பிசைவதும், சப்புவதுமாக இருந்தவன், உதட்டில்

போன வருஷம் பனியன் ஜட்டி விளம்பரத்துல போஸ் குடுத்து அது ரொம்ப ·பேமஸ் ஆச்சு. பனியனுக்குள் அடங்காத புஜங்கள், ஜட்டிக்குள் அடங்காத பெரிய நேந்திரம் இரண்டும் என்னோட ப்ளஸ் பாயிண்ட். இத்தனைக்கும்

சென்னைலே இருக்கும் ஒரு பணக்காரங்க இருக்கிற இடத்துலே நான் இருக்கேன். நல்ல வசதி உண்டு எனக்கு. எங்களுக்கு சொந்த வீடு உண்டு. வேலைக்கு ஆள் உண்டு. தோட்டம் கவனிக்க வேலைக்காரன் உண்டு.

என் பெயர் கவிதா. என் வயது 30. நான் பார்ப்பதற்க்கு நடிகை அர்ச்சனா மாதிரி இருப்பேன். எனக்கு இன்னமும் திருமனம் ஆகவில்லை. ஏக்கங்களோடு வாழ்ந்துகொண்டிருந்த எனக்கு அன்று ஒருநாள் என்னையும் அறியாமல்