ராதா சந்தோஷத்தில் ‘‘ஓ” என கத்தினாள். அருண் எழுந்து ராதாவை பின் புறமாக கட்டிப்பிடித்தான். அப்போது அவனது சுன்னி ராதாவின் குண்டிகளை மெதுவாக அழுத்தியது.
சடாரென திரும்பியவள் பளாரென அருணுக்கு ஒரு அறை விட்டாள். கோபமாக அவளது வாயிலிருந்து வார்த்தைகள் தெறித்தன…………..
‘‘ என்னடா நான் உன் அம்மாங்கிறத மறந்துட்டியா? இரண்டு மாதத்திற்கு முன் வாங்கின அறையெல்லாம் போதாதா?”
அருணின் கண்முன்னே 2 மாதங்களுக்கு நடந்த சம்பவங்கள் வந்து வந்து போயின.
இணையத்தின் மூலம் அ்ம்மா மகன் கதைகளை வாசித்ததும், அதனால் தன் மேல் அம்மா ராதா மேல் காதல் கொண்டதும் நினைவிற்கு வந்தது.
ராதாவை தன் வழிக்கு கொண்டு வருவதற்கு தனது முயற்சிகளை தொடங்கினான் அவளை அடிக்கடி பின்னால் சென்று அணைப்பதும் தனது சுன்னியை அவளின் குண்டியில் உரசுவதுமாக இருந்து வந்தான். வீட்டிலே ஜட்டி போடாமல் தனது எழுச்சியை அவளுக்கு காட்டி வந்தான்.
அருணின் போக்கில் மாற்றம் தென்படுவதை ராதா இலகுவிலேயே கண்டுகொண்டாள். தனது சந்தர்ப்பத்துக்காக காத்துக்கொண்டிருந்தாள். அந்த சந்தர்ப்பமும் வந்தது.
அன்று ராதா சமயலறையில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள். அருண் மெதுவாக வந்து அவளைக் கட்டிப் பிடித்தான். ராதா எந்த அசைவும் காட்டாமல் நின்றாள். அருணுக்கு கொஞ்சம் தைரியம் வரவே ராதா முலைகளை மெதுவாக தடவினான். அவ்வளவுதான்!!! சடாரென திரும்பிய ராதா ஓங்கி ஒரு அறை அறைந்தாள். அதை தாங் முடியாத அருண் பொத் என கீழே விழுந்தான்.
ராதா: என்னடா நெனைச்சுக்கிட்டிருக்க உன் மனசில. உன்னோட browser history எல்லாம் படிச்சிட்டு வந்து….. சீசீசீ என்னோட மகன்னு நெனைக்கவே எனக்கு அருவறுப்பா இருக்குடா. ஏன்டா சனியனே ஏன்டா உனக்கு இந்த கெட்ட புத்தி. நாயே!!!! என் கண் முன்னால நிக்காத
அருண் தட்டுத்தடுமாறி எழுந்து தன் அறைக்குள் சென்று மெத்தையில் பொத் என்று விழுந்தான். அவன் கண்ணிலிருந்து கண்ணீர் தாரையாக வழியத்தொடங்கியது. ச்சா…. கண்ட கதையெல்லாம் படித்து விட்டு அம்மாவையே தப்பா பார்த்து விட்டோமே என்று அழுது புலம்பினான். இனி இப்படி செய்யக் கூடாது என்று முடிவெடுத்துக்கொண்டான்……………………..
தற்போது……………….
ராதா கோபமாக முன்னே வேகமாக நடந்து கொண்டிருந்தாள். அருணோ வாழ்க்கையே வெறுத்து எதையோ இழந்தவன் போல மிகச் சோர்வாக நடந்து கொண்டிருந்தான்.
கோபமாக நடந்து கொண்டிருந்த ராதா திரும்பி அருணைத் திரும்பிப் பார்த்தாள். முகமெல்லாம் சுருங்கி சோர்வாக நடந்து வந்து கொண்டிருந்த அருணைப் பார்த்ததும் ராதாவின் மனதில் சின்ன நெருடல்….
என்றாலும் அவளின் மனதின் ஓரத்தில் ‘‘அவனுக்கு என்ன கொழுப்பு என்மேலயே கை வைக்கிறான். அழுதபடி வரட்டும்” என்று விட்டு விறுவிறு என்று நடந்து முன்னே சென்றாள்.
அருண் அவளின் பின்பு சோகமான நடந்து வந்து கொண்டிருந்தான். சிறிது துாரம் நடந்தவன் தலையை நிமிர்த்தி பார்த்தான். ராதாவைக் காணவில்லை. அருண் பயந்து போனான்.
‘‘அம்மா. அம்மா” என்று கத்தியபடி எல்லாத்திசைகளிலும் ஓடினான்.
சிறிது துாரம் நடந்த ராதா திரும்பி பின்னால் பார்த்தாள். அருணைக்காணவில்லை. தனக்கு முன்னால் யாரே மூசுவது போன்று சத்தம் கேட்கவே திரும்பியவளுக்கு பேரதிர்ச்சி!!!!
ஒரு விசித்திரமான ராதா இதுவரை காணாத மிருகம் ஒன்று அவளைப் பார்த்தா படி நின்றது. ராதா பயத்தினால் ‘‘அருண், அருண் என்று கத்தினாள். ஆனால் அவளின் வாயிலிருந்து வெறும் காத்து மட்டும் வெளி வந்தது.
அந்த மிருகம் ஒரு அடி முன்னால் எடுத்து வைத்தது.ராதா ஒரு அடி பின்னால் எடுத்து வைத்தாள். அவ்வளவுதான்!!
அந்த மிருகம் பெரிதாக உறுமி விட்டு ராதாவை துரத்த தொடங்கியது. ராதாவும் ‘‘அருண்” என்று காடே அலறும் படி கத்திவிட்டு ஓடத்தொடங்கினாள்.
அவள் திக்கு திசைதெரியாமல் ஓடிக்கொண்டிருந்தாள். காட்டின் மரங்கள், செடிகள் அவள் ஓடும் வேகத்தில் அவளின் உடைகளை கிழிக்கத் தொடங்கின. அவளின் பாதையில் ஒரு நீர்வீழ்ச்சி குறுக்கிட்டது. அதற்கு மேல் ஓட முடியாமல் அங்கேயே நின்று விட்டாள். அவள் மிகவும்களைத்துப் போயிருந்தாள். தான் இனி காப்பாற்றப் படுவோம் என்ற நம்பிக்கையை இழந்திருந்தாள்.