வீட்டிலே என்ன தான் பாடம் சொல்லி தரங்களோ இப்படி மார்க் வாங்கினா ரிசல்ட் வந்ததும் பிரின்சிபால் நம்மளை தான் போட்டு குடாயறாரு. ஏன் தான் இந்த வாத்தியார் வேலைக்கு வந்தேனோ தனியா நாலாவது வகுப்பு மாத்ஸ் பேப்பர் திருத்தி கொண்டிருந்த அரவிந்தோட புலம்பல் இது.
அவன் வகுப்பில் மொத்தம் நாப்பத்திஐந்து பிள்ளைகள் அதில் எட்டு பசங்க பாஸ் மார்க் கூட எடுக்கல என்னமோ டிக்ரீ எக்ஸாம் போல பிரின்சிபால் பரிட்சைக்கு முன் டீச்சர் மீட்டிங்கில் கண்டிப்பா எல்லா பசங்களும் பாஸ் ஆகணும் இல்லைனா அந்த வகுப்பு டீச்சர் சம்பளத்தில் தான் கை வைக்க போறோம்ன்னு மிரட்டி இருக்கார். அதுவும் இந்த பையன் ரஞ்சித் மொத்தமே பதினஞ்சு மார்க் தான் எழுதி இருக்கான்.
அவனுக்கு என்ன மார்க் போட முடியும். இன்னும் நாலு நாளில் ரிசல்ட் என்று வேறு சொல்லி ஆச்சு. ஆபிஸ் ரூம் போய் அந்த ரஞ்சித் அப்பா நம்பர் வாங்கி கொண்டு அரவிந்த் அந்த பேரெண்ட்டுக்கு கால் செய்தார். அவர் சார் நான் துபாயிலே வேலை செய்யறேன் நீங்க வீட்டிலே என் மனைவி கிட்டே பேசுங்க நீங்க தான் என் பையனை எப்படியாவது படிக்க வைக்கணும் என்று வேறு சொல்லி சுட் செய்தார்.
அவர் குடுத்த நம்பரை அழைத்தேன். ரஞ்சித் அம்மா பெயர் கேட்க மறந்து விட்டேன் மறுபுறம் ஹலோ சொன்னதும் நான் யார் என்று சொல்லி ரஞ்சித் அம்மா கிட்டே பேசணும் என்றேன். அவங்க சார் நான் தான் மாலதி பேசறேன் ரஞ்சிதோட அம்மா சொல்லுங்க சார் என்ன விஷயம் என்றார்.
நான் மேடம் அவனுக்கு வீட்டிலே பாடம் சொல்லி குடுக்கறது யாரு என்றதும் அவங்க யாரும் இல்லை சார் பள்ளியில் படிக்கறதோட சரி இங்கே கத்து குடுக்க யாரும் இல்லை. அவர் வெளிநாட்டிலே இருக்காரு எனக்கு அவ்வளவா படிப்பு இல்லை.
ஏன் சார் வீட்டு பாடம் சரியா செய்யறது இல்லையா என்று கேட்டார்கள். நான் மேடம் இந்த ஆண்டு பரிச்சையில் அவன் தேர்வு ஆகிற மார்க் கூட வாங்கல எங்க பிரின்சிபால் எங்களை தான் திட்டறார் இன்னும் நாலு நாளில் ரிசல்ட் போடணும் சரி சின்ன பையன் கொஞ்சம் கத்து குடுத்தா மறு பரிச்சை வச்சு பாஸ் பண்ணி விடலாம்னு தான் பேசறேன்.
சரி அவனை வீட்டிலே இருக்க சொல்லுங்க நான் சாயிந்தரம் வீட்டுக்கு போகிற போது உங்க வீட்டுக்கு வந்து அவனுக்கு ஒன்னு ரெண்டு கணக்கு சொல்லி குடுத்து மறு பரீட்சை வைக்கிறேன் அதிலாவது பாஸ் செய்யட்டும். நீங்களும் கொஞ்சம் முயற்சி எடுக்கணும் என்று சொல்லி கட் செய்தேன்.
அடுத்த நாள் சனிக்கிழமை பள்ளிக்கு விடுமுறை தலைமை ஆசிரியரோ மற்ற ஆசிரியர்களோ வர மாட்டார்கள் அப்போ பரிட்சை வச்சு விடை தாளை மாற்றி விட நினைத்தேன். அவங்க கிட்டே மேடம் நாளைக்கு சரியா பதினோரு மணிக்கு ரஞ்சித்தை பள்ளிக்கு அனுப்புங்க என்றேன்.
அவர் சீர் நாளைக்கு சனிக்கிழமை நல்ல நாளிலேயே பள்ளிக்கூடம் கிளம்ப ரஞ்சித் அடம் பிடிப்பான் நாளைக்கு நான் தான் அழைத்து வரணும் நான் வரலாமா சார் என்றார். அவங்க வந்தா லீவ் நாளில் எதுக்கு பெற்றோர் வர சொல்லி இருக்கேனு கேள்வி வரும் என்பதால் இல்ல ரஞ்சித்தை நாளைக்கு காலையில் வீட்டிலே இருக்க சொல்லுங்க நானே உங்க வீட்டிற்கு வரேன் ஒரு அரை மணி நேரம் தான் பரிட்சை என்று சொல்ல அவங்களும் சரி என்று சொன்னார்கள்.
அடுத்த நாள் அவங்க வீட்டிற்கு தானே போகிறோம்ன்னு வேஷ்டி சட்டை அணிந்து கொண்டே சென்றேன். சின்ன வீடு தான் பின் பக்கம் ஒரு சின்ன காடு ரஞ்சித் என்னை பார்த்து ஹய் எங்க ஸ்கூல் வாத்தியார் என்று சொல்லி விட்டு ஸ்கூல் வழக்கப்படி வணக்கம் சொல்ல நான் என்னடா பரிட்சைக்கு ரெடியா என்றேன்.
அவன் சார் இன்னைக்கு லீவ் என்று சொல்ல நான் புரிந்து கொண்டேன் இவனுக்கு விஷயம் தெரியாதுன்னு. சரி அம்மா எங்கேடா என்று கேட்க அவன் உள்ளே இருக்கு சார் என்று என்னை அழைத்து கொண்டு உள்ளே சென்றான்.
நான் கற்பனை செய்து இருந்தது படிக்காத பெண் அதனால் தலையில் அரைப்படி எண்ணெய் வச்சு முக்கால் புடவை கட்டி கொண்டு இருப்பாங்கன்னு ஆனா அதற்கு நேர் மாறாக இருந்தாங்க கண்டிப்பா கணவர் வெளிநாட்டில் இருந்து வாங்கி வந்த புடவையோ இருக்கணும் அதை பட்டினத்து பொண்ணு போல நேர்த்தியாக கட்டி இருந்தாங்க.
அவங்களும் வணக்கம் சொல்லி இருந்த நாற்காலியில் உட்கார சொன்னார்கள். நான் மேடம் ரஞ்சித் கிட்டே சொல்லலையா என்று கேட்க அவர்கள் இல்லை சார் சொன்னா காலையிலே எங்கேயாவது ஓடி இருப்பான்.
நான் ரஞ்சித் முதுகில் லேசாக தட்டி ரஞ்சித் நீ கணித பரிட்சை எப்படி எழுதினே என்றேன். நாலாவது படிக்கும் அவன் என்ன சொல்லுவான் நல்லா எழுதி இருக்கேன்னு தான்.
நான் மறுபடியும் அவன் முதுகில் தட்டி இல்ல ரஞ்சித் நீ பெயில் ஆகி இருக்கே சரி சின்ன குழந்தைன்னு நான் இப்போ மறுபடியும் அதே கேள்விகளை நீ எழுத வைக்க வந்து இருக்கேன் வா இப்படி உட்கார்ந்து சரியா போடு எல்லா கணக்கும் என்று அவனை இழுத்து அருகே உட்கார வச்சு ஒரு வழியா எழுதி முடிக்க வச்சேன். அடுத்த நிமிடம் அவன் வீட்டில் இருந்து ஓடி விட்டான் விளையாட போகிறேன் என்று சொல்லி கொண்டே.
அவன் அம்மா சார் ரொம்ப நன்றி இவ்வளவு சிரமம் எடுத்து வந்ததற்கு ஏதாவது குடிக்கறீங்களா என்று கேட்க நான் இல்லை வேண்டாம் சாப்பாடு நேரம் நான் கிளம்பறேன் என்று சொல்ல அவள் சார் நீங்க தான் ரஞ்சித் படிக்க உறுதுணையா இருக்கணும் ஏதோ நான் படிக்காம இருந்துட்டேன்.
அவரும் சரியா படிக்கல இப்போ வெளிநாட்டில் போய் கஷ்டப்பட்டு பணம் அனுப்பறார். இவன் பொறந்த போது போனவர் இன்னும் திரும்பி ஒரு முறை கூட வரல என்று புலம்பி தீர்த்தாள்.
ரஞ்சித் அம்மாவின் புலம்பல் எனக்கு ஒரு உண்மையை தெளிவு படுத்தியது. இது போல நம்ம ஊரிலே நெறைய குடும்பங்கள் இருக்கின்றன என்பதை. நான் அவர்களுக்கு ஆறுதலாக மேடம் நீங்க கவலையே பட வேண்டாம் இனி ரஞ்சித் நல்லா படிப்பது என் பொறுப்பு ஆனா எங்க பள்ளியில் ஆசிரியர்கள் தனி வகுப்பு எடுக்க தடை இருக்கு அதனால் நேரம் கிடைக்கும் போது நானே வந்து ரஞ்சித்துக்கு பாடங்களை புரிந்து கொள்ள உதவி செய்யறேன் என்று சொல்லி விட்டு கிளம்பினேன்.
வீடு திரும்பும் போது ரஞ்சித் அம்மாவின் புலம்பல் தான் எனக்கு மனசில் ஓடி கொண்டிருந்தது. இதுவே ரஞ்சித் அப்பா அம்மா படித்து இருந்தா இவர் இப்படி புலம்பி இருக்க மாட்டாரோ படிப்பு தானே ஒரு மனிதனுக்கு ஆதாரம் என்று யோசித்தேன்.
அப்போ தான் எனக்கு அந்த யோசனை வந்தது. அவங்களுக்கு மிஞ்சி போனா வயசு முப்பது கூட இருக்காது நகரங்களில் பெண்கள் முப்பது வயசில் கூட படித்து கொண்டு தானே இருக்கிறார்கள் இவர்களுக்கு கொஞ்சம் ஊக்கம் குடுத்தா இவங்க கூட படிக்க வாய்ப்பு இருக்கே அதற்கு பிறகு அவர்களுக்கு ஒரு தன்னம்பிக்கை வரும் என்று நினைத்தேன்.
விடுமுறைக்கு பின் பள்ளி அடுத்த நாள் பள்ளி திறக்க போகிறது. தலைமை ஆசிரியர் எல்லா ஆசிரியர்களையும் அழைத்து வழக்கமான அறிவுரைகளை சொல்ல அதில் அவர் எல்லோர் கவனத்திற்கும் எந்த ஆசிரியரும் தனி வகுப்பு எடுக்க கூடாது அப்படி எடுப்பது தெரிந்தால் கடுமையான விளைவுகள் இருக்கும் என்று சொன்ன போது தான் எனக்கு ரஞ்சித் ஞாபகம் வந்தது.
நான் எழுந்து அய்யா நம்ம பள்ளியில் படிக்கும் மாணவ மானவிகளுக்கு தானே அது பொருந்தும் என்று கேட்க அவர் என்ன அரவிந்த் சார் புதுசா சேர்ந்தா மாதிரி கேட்கறீங்க என்று கேட்க நான் இல்லை ஒரு சின்ன சந்தேகம் அது தான் என்று அமர்ந்தேன்.
அப்போவே முடிவும் செய்தேன் ரஞ்சித்துக்கு தனி வகுப்பு எடுப்பது தப்பு ஆனா அவங்க அம்மாவுக்கு வகுப்பு எடுப்பதற்கு தடி இல்லையே அதை சக்காவா வச்சு ரஞ்சித்துக்கு கற்று குடுக்கலாம் அவங்க அம்மாவுக்கும் உதவியா இருக்கலாம்னு முடிவு எடுத்தேன்.
பள்ளி திறந்து வகுப்புகள் ஆரம்பித்தன. ரஞ்சித் ஐந்தாவது வகுப்பிற்கு சென்று இருந்தான். அவனுக்கு நான் எந்த பாடமும் எடுக்கவில்லை. ரெண்டு நாள் பொறுத்து அவனை பள்ளி முடிந்ததும் அழைத்து ஒழுங்கா படிக்கணும்னு அறிவுரை சொல்ல அவன் சார் நீங்க எனக்கு வீட்டு பாடம் எடுக்க போறதா அம்மா சொல்லிச்சு நிஜமா சார் என்றான்.
நான் பார்க்கலாம் அம்மா கிட்டே சொல்லு வார கடைசியில் வந்து இது பற்றி பேசறேன்னு என்று அவனை அனுப்பி வைத்தேன். சனிகிழமை காலையில் ரஞ்சித் வீட்டிற்கு சென்றேன். நான் வருவது தெரியாததால் வழக்கம் போல ரஞ்சித் வெளியே விளையாட சென்று விட்டான்.
நான் சென்றதும் அவன் அம்மா சார் நீங்க வருவதாக தெரியாது இருங்க ரஞ்சித்தை கூட்டி வருகிறேன் என்று சொல்லி கிளம்புவதற்கு தயாராக நான் இல்லை உங்க கிட்டே தான் பேச வந்தேன் உட்காருங்க என்று சொன்னதும் அவங்க எதிரே தரையில் உட்கார்ந்தார்கள்.
இப்போ கூட பாருங்க இந்த ஏழு வருஷம் தனியா புள்ளையை வச்சுக்கிட்டு தனியா தானே இருக்கேன். ஏன்னா நான் அஞ்சியதே பள்ளிக்கூட வாத்திகளுக்கு தான். ஆனா அப்போ எனக்கு தெரியாம போச்சு உங்களை போல நல்ல வாத்திகளும் இருந்து இருப்பாங்கன்னு.
இப்போ யோசிச்சு என்ன பயன் படிப்பு அறிவு இல்லாதவ ஆயிட்டேன். ஆனா எங்க ஊரிலே ஒரே ஒரு பொண்ணு தான் எட்டாவது வரைக்கும் படிச்சா அவளும் வயசுக்கு வந்ததும் ஊரிலே இருந்த ஒருத்தன் கூட ஓடி போயிட்டா அதுலே இருந்து ஊரிலே பொட்டபொண்ணுங்க படிக்க வேண்டாம்னு முடிவு செய்துட்டாங்க. சரி பழைய கதை எதுக்கு சார் நீங்க என்ன விஷயமா வந்தீங்க அது கேட்கலையே என்று என்னை பார்த்தாள்.
பெயர் தெரிஞ்ச பிறகு பெயர் வச்சு கூப்பிடலாம்னு மாலதி நான் உங்க கிட்டே சொன்னது போல ரஞ்சித்துக்கு படிப்பு விஷயத்தில் உதவுறேன்னு சொல்ல தான் வந்தேன். ஆனா உங்க கிட்டே அன்னைக்கே சொன்னது போல எங்க பள்ளிக்கூட பசங்களுக்கு தனி வகுப்பு எடுக்க எங்க பள்ளியில் நெறைய கட்டுப்பாடு.
ஆனா உங்க கிட்டே சொன்னது போல நான் உதவுவது தான் சரி அதுக்கு நீங்க கொஞ்சம் எனக்கு உதவி செய்யணும் என்றேன். மாலதி சார் என்ன என் புள்ளைக்கு நீங்க கத்து குடுக்க முன் வரும் போது நான் என்ன வேணா செய்வேன் சொல்லுங்க என்றாள்.
அது ஒண்ணும் இல்லை மாலதி கட்டுப்பாடு பள்ளி பசங்களுக்கு தான் அது தான் நான் உங்களுக்கு பாடம் எடுப்பது போல சொல்லி விட்டா எனக்கும் பிரெச்சனை இல்லை அவனுக்கும் சொல்லி குடுத்தா மாதிரி இருக்கும் என் நேரம் கிடைச்சா நீங்களும் எழுத படிக்க முயற்சி செய்யலாமே மனசு இருந்தா.
வயசு முக்கியமே இல்லை என்றதும் மாலதி வெட்கத்துடன் நெளிந்து சார் நீங்க என்னை கேலி செய்யறீங்க எனக்கு படிப்பு ஏறாது சார் ஆனா உங்களுக்கு பிரெச்சனை இல்லைனா நீங்க அப்படியே சொல்லிக்கோங்க எங்க நல்லதுக்கு தானே செய்யறீங்க என்று அனுமதி குடுத்தாள்.
மாலதி இதை ரஞ்சித்கிட்டே சொல்லி புரிய வைக்க முடியாது நாளைக்கு நான் இங்கே யாராவது பார்த்து அவனிடம் கேட்டால் அவன் உளறி விடுவான் அதுக்கு என்ன செய்வது நீங்களும் கொஞ்ச நேரம் என் கிட்டே படிப்பு கற்று கொள்ளலாம் அவன் அதை சொல்ல முடியும் என்றேன்.
சார் இந்த வயசுக்கு மேலே நான் படிக்கறது எல்லாம் நடக்காது அது மட்டும் இல்ல என் வீட்டுக்காரர் கிட்டே பேசணும் அதெல்லாம் நடக்காது சார் என்றார். நான் உங்க வீட்டுக்காரர் கிட்டே பேசறதை இப்போ செய்து விடலாம் என்று என் போன் எடுத்து ரஞ்சித் அப்பாவின் நம்பர் வாங்கி கால் செய்தேன்.
அவர் பதில் சொல்ல நான் என்னை அறிமுகம் செய்து கொண்டு விஷத்தை சுருக்கமாக சொல்ல அவர் சார் நீங்க என் குழந்தை நலனுக்காக இவ்வளவு செய்யறீங்க அது மட்டும் இல்லை மாலதி வீட்டில் சும்மா தானே இருக்கா அவளும் எழுத படிக்க கத்துக்கறது நல்லது தானே அவ கிட்டே குடுங்க நான் சொல்லறேன்னு சொன்னதும் போனை மாலதி கிட்டே குடுத்தேன். ரெண்டு பேரும் பேசி முடிக்க நான் நான் ரெண்டு பேருக்கும் நல்ல படியா சொல்லி தரேன் என்று சொல்லி கட் செய்தேன்.
மாலதி மேடம் நீங்க இனிமே தடை இல்லாம படிக்கலாம் என்றதும் அவங்க சார் வாத்தியார் போய் நீங்க வாங்க மேடம் எல்லாம் சொல்லும் போது கூச்சமா இருக்கு நீங்க மாலதினே கூப்பிடுங்க கண்டிப்பா உங்களை விட வயசு கம்மியா தான் இருக்கும் என்றார்.
நான் எந்த வருஷம் பொறந்தீங்க என்றதும் மாலதி கையை விரித்து அதெல்லாம் தெரியாது சார் எனக்கு கல்யாணம் ஆன போது நான் ருதுவாகி மூணு வருஷம் இருக்கும் என்றார். ரொம்ப சுலபமா கண்டு பிடிக்கலாம் உங்க வயசை நீங்க எந்த வயசுலே ருது ஆனீங்க என்றேன். கண்டிப்பா அப்போ ஜாதகம் எழுதி இருப்பாங்களே என்றும் கிளு குடுத்தேன்.
அந்த ஜாதகம் எல்லாம் ஊரிலே கிடையாது சார். ஊரு கோடாங்கி வருவார் ருதுவான பொண்ணுக்கு மந்திரிச்சு விடுவாரு அவ்வளவு தான் அடுத்த மாசம் வீட்டிலே பையன் பார்க்க ஆரம்பிச்சு விடுவாங்க ஆனா நான் வீட்டிலே கொஞ்சம் செல்லம் என்பதால் எனக்கு பட்டினத்து மாப்பிள்ளை தான் வேணும்னு அடம் பிடித்ததால்.
மூணு வருஷம் தேடி இவரை பேசி முடிச்சாங்க பரிசம் போட்ட அடுத்த மாசம் வயத்திலே அவர் ரஞ்சித்தை குடுத்துட்டாரு அவன் பொறந்த கொஞ்ச நாளில் இந்த வெளிநாட்டு வேலை கிடைச்சுது கிளம்பிட்டாரு என்று அவங்க சுயசரிதத்தை சொல்லி முடித்தார்கள்.
மாலதி எப்படியும் உங்க வயசை கண்டுப்பிடிச்சு விடலாம் அது என் பொறுப்பு சரி நாளைக்கு நான் கடை தெருவுக்கு போறேன் வீட்டு சாமான் வாங்கணும் அதனாலே பள்ளிக்கு லீவ் போட்டிருக்கேன். காலையில் நீங்க படிக்க தேவையான புத்தகங்கள் நோட்டு புத்தகம் பென்சில் எல்லாம் வாங்கி வந்து குடுக்கறேன் நீங்க வீட்டிலே இருப்பீங்க இல்ல என்றதும் மாலதி இருப்பேன்.
சார் அரிசி எல்லாம் பணம் குடுத்தா வாங்கறீங்க எங்க ஊரிலே நெல்லு கொட்டி கிடக்கு அடுத்த மாசம் ஊருக்கு போகும் போது கொண்டு வந்து குடுக்கறேன் அதே மாதிரி பால் கூட வாங்க வேண்டாம் இங்கே நானே கறந்து குடுக்கறேன் ரஞ்சித் மட்டும் தான் பால் குடிப்பான்.
பால் தினமும் வீணா போகுது உங்களுக்கு குடுத்தா நல்லது தானே. அது வரை தவறான எண்ணங்கள் எதுவும் வரவில்லை ஆனா அவங்க கறந்து குடுக்கறேன்னு சொன்னதும் பார்வை அவங்க கழுத்துக்கு கீழே தானாக சென்றது. கறக்க நெறைய பால் இருக்கும் போல தான் இருந்தது.
மாலதி நீங்க எங்கே போய் கறப்பீங்க என்றதும் மாலதி சார் பின்னாடி ரெண்டு பசு இருக்கு பாக்கறீங்களா என்று கேட்க எனக்கு இல்ல மாலதி பசு பார்த்து இருக்கேன் எப்படி நெறைய பால் குடுக்குதா ஒரு நாளைக்கு ரெண்டு வாட்டி கறபீங்களா என்றதும் இல்ல சார் ஒரு பசு சினையா இருக்கு அதனாலே காலையில் மட்டும் தான் கறக்கறேன்.
நீங்க சின்ன வயசுலேயே கறக்க கத்துகிட்டீங்களா என்றதும் மாலதி சார் இதுக்கு என்ன கிளாஸ் எடுப்பாங்களா தானா பழகிகிட்டேன். நீங்க கூட கறக்கலாம் முயற்சி செய்யறீங்களா என்று கேட்க என் ஆண் அணுக்கள் உயிர் பெற்று சரி என்றேன்.
எனக்கு மனசுக்குள் பசு மடுவை கறக்க வேண்டாம் மாலதி மடு தான் வேணும் என்று ஆசை உண்டானாலும் அவங்களிடம் இல்லை வேறு ஒரு நாள் பார்க்கலாம் நான் கிளம்பறேன் காலையில் உங்க படிப்புக்கு தேவையான பொருட்கள் வாங்கி கொண்டு வருவேன் என்றேன்.
மாலதி அப்போ சாப்பாடு நேரத்திற்கு வருவதாக இருந்தா இங்கேயே சாப்பிட்டு விடுங்க என்று சொல்ல நேரம் எப்படினு தெரியாது மாலதி என்று சொல்லி கிளம்பினேன். வீட்டிற்கு சென்று உடம்பு குளிர பச்சை தண்ணியில் நன்றாக குளித்தேன்.
படுத்த போது மீண்டும் மாலதி நினைப்பு தான் வந்தது. எனக்கு இருவத்தியேழு வயசு ஆகுது எனக்கு ஆண்மை வந்த நாளில் இருந்து இது வரைக்கும் ஒரு முறை கூட சுய இன்பம் செய்து கொண்டது இல்லை. அதற்கு காரணம் புத்தகத்தில் படித்து இருந்தேன்.
அப்படி சுய இன்பம் பழகி விட்டா அப்புறம் திருமணம் பிறகு மனைவியை சந்தோஷ படுத்த முடியாது என்று சில நாட்கள் தூக்கத்தில் விந்து நீர் வெளியேறி இருக்கு அது இயற்கையா நடந்தது ஆனா இன்று எவ்வளவோ மனசை கட்டுபப்டுத்த நினைத்தும் முடியவில்லை மாலதியை நினைத்து சுண்ணியை பிடித்து சுய இன்பம் செய்து கொள்ள சீக்கிரமே விந்து வெளியேறியது.
இயற்கையா விந்து வெளிப்படும் போது இவ்வளவு வெளியே வருமான்னு தெரியலே ஆனா இன்னைக்கு முதல் முறையா கையால் செய்து கொண்ட போது என் கை பாதம் முழுக்க பிசுபிசுனு ஆனது அது மட்டும் இல்லை பழுப்பு நிறத்தில் பால் கெட்டியா காய்ச்சினா எப்படி இருக்குமோ அப்படி இருந்தது. முடிந்ததும் உடம்பு சூடு தணிந்தது போல ஒரு உணர்ச்சி.
உள்மனசு எச்சரிக்கை செய்தது வேண்டாம் அரவிந்த் உன்னை ஒரு வாத்தியாராக நினைத்து அவ உன் கூட பேசறா நீ தப்பான எண்ணத்தில் இருக்காதே வம்பாகி விடும் என்று ஆனா அந்த நேரத்தில் எனக்கு அது கவலையாகவே இல்லை.
மறுநாள் காலை எழுந்து வழக்கம் போல பால் வாங்க பாத்திரம் எடுக்கும் போது மாலதி சார் இனிமே நீங்க பால் வாங்க வேண்டாம் என் கிட்டே நெறைய பால் வீணா போகுது என்று சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது.
கூடவே அவளுடைய பால் குடங்கள் அம்சமா நெறைஞ்சு இருப்பதை திருட்டு தனமா பார்த்ததும் கண் முன்னே தெரிந்தது. இத்தனை வருஷம் நல்லவனா எந்த வித விகல்பமான எண்ணங்களும் இல்லாதவனாக இருந்தவன் இப்படி ஒரு மாசத்தில் மாறிவிட்டது நினைத்து எனக்கு நானே வருந்தினேன்.
சரி வேலையை கவனிக்கலாம்ன்னு சட்டையை மாட்டி கொண்டு அருகே நான் எப்போவும் பால் வாங்கும் கடைக்கு சென்றேன். அவங்க கிட்டே பால் வாங்கிகிட்டு நாளையில் இருந்து எனக்கு பால் வேண்டாம் என்று சொல்ல அவர் என்ன வாத்தி வேறே ஊருக்கு போறீங்களா என்றார். நான் இல்லை ஒருத்தர் வீட்டிற்கே பால் கொண்டு வந்து குடுக்கறேன் சொல்லி இருக்காங்க அது தான் என்றேன்.
அவர் அது யார் சார் நான் இந்த இடத்திலே நாற்பது வருஷமா பால் வியாபாரம் செய்யறேன் இப்போ புதுசா வீட்டிற்கு வந்து பால் ஊத்தறேன்னு சொல்லறவன் என்று ஆச்சரியமாக கேட்க நான் அவர் பையன் எங்க பள்ளியில் படிக்கிறான் அவரே கேட்டார் அது தான் சரின்னு சொல்லிட்டேன் என்று அத்துடன் பேச்சை முடித்து கொண்டு கிளம்பினேன்.
அதன் பிறகு புறப்பட்டு கடைக்கு சென்றேன் எனக்கு வேண்டிய மாத பொருட்களை வாங்கிய பின் மாலதிக்கு வேண்டிய ஆரம்ப பாட புத்தகம் நோட் புத்தகம் பென்சில் பேனா எல்லாம் வாங்கினேன். அப்போதான் எழுத படிக்க தெரியாத ஒருவருக்கு பென்சில் பதில் கரும்பலகை சாக் பீஸ் தான் நல்லதுன்னு அதை வாங்கி கொண்டு என் வீட்டிற்கு வேண்டிய பொருட்களை எங்க வீட்டில் வைத்து விட்டு மாலதி வீட்டிற்கு சென்றேன்.
மாலதி கதவை திறந்து என் கையில் இருந்த பையை வாங்கி கொண்டு சார் நீங்க ஏன் இவ்வளவு சிரமம் எடுக்கறீங்க உள்ளே வாங்க என்று சொல்லி விட்டு முன்னே நடந்து சென்றாள். வீட்டில் இருந்ததால் அவள் புடவையை சரியாக கட்டி இல்லை அவள் பின் பகுதியில் புடவை இறுக்கமாக ஒட்டி இருந்தது. அதனால் அவளின் அடக்கமான சின்ன பின் புறம் பார்க்க அம்சமாக இருந்தது.
ஒரு பொண்ணுக்கு முன் புறம் பின் புறம் ரெண்டும் அம்சமாக இருப்பது அரிது அப்படி இருந்தா அவ தான் பார்க்கும் ஆணுக்கு அப்சரசு. இத காட்சி போதாதுன்னு அவ குனிந்து பையை தரையில் வைக்கும் போது அபப்டியே மயங்கி போனேன். என்னமா இருந்தது அந்த இறுக்கமான பின்புற வடிவம்.
நான் இன்னமும் நின்று கொண்டிருந்தேன். மாலதி சார் அவசரமா கிளம்பறீன்களா என்று கேட்க என்னடா வீட்டை விட்டு அனுப்பிடுவாங்களா என்று யோசிக்க மாலதி சார் உட்காருங்க வெயிலில் வந்து இருக்கீங்க நீர் மோர் குடிச்சுட்டு களைப்பு ஆத்திக்கோங்க என்றார்.
நான் இல்ல வேண்டாம் மாலதி எனக்கு தொண்டை சரியில்லை புளிப்பு ஒத்துக்காது என்றேன். மாலதி சரித்து கொண்டு சார் இது தான் முதல் வாட்டி கேட்கிறேன் நீர் மோர் தொண்டைக்கு ஆகாதுன்னு அது கடையிலே நீங்க வாங்கி குடிக்கிற பாக்கெட் மோர் இது வீட்டு பாலில் செய்த மோர் ஒண்ணுமே ஆகாது.
யாராவது சொல்லுவாங்களா தாய் பால் குழந்தைக்கு ஆகாதுன்னு அது போல தான் சார் வீட்டு மோர் எதுவுமே செய்யாது என்றார். அடங்கி இருந்த என் தாபத்தை தாய் பால் உதாரணம் சொல்லி தாகத்தை தணிப்பதற்கு பதில் தாபத்தை ஏற்றி விட்டார்.
சரி சரி நேத்து நீங்க குடுத்த பால் கூட வேணாம்னு சொல்லிட்டேன் வீட்டுக்கு போன பிறகு தான் வருத்தப்பட்டேன். நீங்க அன்போட தந்த பாலை குடிச்சு இருக்கணும்னு சொல்ல போனா கனவில் கூட அதே தான் இன்னைக்கு வேண்டாம்னு சொல்ல மாட்டேன் என்று நாற்காலியில் உட்கார்ந்தேன்.
மாலதி தடுப்பு சுவருக்கு பின்னால் சென்று ஒரு குடுவையில் மோர் எடுத்து வந்து என்னிடம் குடுத்தாள். குடுவை சூடா இருப்பது போல எனக்கு பட்டது. என்ன மாலதி மோர் சூடா இருக்கு போல என்று கேட்க அவங்க ஆமாம் இப்போ தான் மாட்டில் இருந்து பாலை சூட கறந்து அப்படியே மோர் ஆக்கி கொண்டு வந்து இருக்கேன் கிண்டல் செய்யாதீங்க சார் அடிக்கற வெயில் குடுவை மேலே சூடு தெரியுது. உங்க உடம்பை தொட்டு பாருங்க அப்போ தெரியும் வெயில் சூடு என்றாள்.
நான் மாலதி இங்கே தான் நீங்க சொல்லறது தப்பு ஒருவர் உடம்பு சூடு அவருக்கே தெரியாது. அதுக்கு தான் காய்ச்சல் வந்தா கூட வீட்டில் உள்ளவங்களை தொட்டு பார்க்க சொல்லுவது.
மாலதி என் கூட அதற்குள் சகஜமா பழக துவங்கி இருந்ததால் அப்போ என்னை தொட்டு பாருங்க என்று கையை நீட்ட நான் என்ன கட்டுப்பாடா இருக்க நினைச்சாலும் மாலதி விட மாட்டாங்க போல மாலதி நீங்க ரஞ்சித்துக்கு காய்ச்சல் வந்தா கையை தொட்டு பார்த்தா தெரிந்து கொள்வீங்க காய்ச்சலுக்கு எப்போவுமே கழுத்தில் இல்ல நெற்றியில் தான் முதலில் சூடு இருக்கானு தொட்டு பார்க்கணும் என்றேன்.
மாலதி அப்படி செய்ய விட மாட்டார்கள் நம்மை கட்டுப்படுத்தி கொள்ளலாம்னு யோசிச்சேன். ஆனா மாலதி என்னை அதிகமாக சோதிச்சாங்க சரி நெற்றியிலே தொட்டு பாருங்க என்று எனக்கு நெற்றியை காட்ட அவங்க முகம் எனக்கு மிக அருகே இருக்க என் பார்வைக்கு அவங்க மார்பு பிளவு மிக அருகாமையில் காட்சிக்கு வந்தது.
என் கவனம் முழுக்க அந்த அழகிய பள்ளத்தாக்கில் இருக்க சாய்ந்து நெற்றியை காட்டி கொண்டிருந்த மாலதி சார் எனக்கு இடுப்பு வலிக்குது என்று சொல்லி நிமிர்ந்து நின்றாள். நான் சாரி மோர் வாசனையில் மெய் மறந்துட்டேன்.
ஏலக்காய் போட்டு இருக்கீங்களா என்று அசட்டு தனமா கேட்க மாலதி சார் மோர்ல யாரவது ஏலக்காய் போடுவாங்களா என்று கேட்க மறுபடியும் சமாளிக்க அப்போ அந்த வாசனை எப்படி வருது என்று வழிந்தேன். சார் நான் ஏலக்காய் எல்லாம் வாங்கற பழக்கமே இல்லை.
இங்கே யார் இருக்காங்க நான் ஏலக்காய் போட்டு பாயசம் வச்சு குடுக்க என்றதும் நான் தைரியத்துடன் என்ன மாலதி புதுசா ஒருத்தன் வந்து இருக்கேன் எனக்கு பாயாசம் குடுக்க கூடாதா சார் நீங்க ரொம்ப கிண்டல் பிடிச்சவரா இருக்கீங்க நேத்து பால் குடுத்தா வேண்டாம்னு சொல்லறீங்க.
இன்னைக்கு மோர் குடுத்தா ஏலக்காய் வாசனை வருதுன்னு சொல்லிட்டு இப்போ பாயசம் கேட்கறீங்க நிஜமா குடிக்கறீங்கனு சொல்லுங்க அடுத்த முறை வரும் போது பாலில் பாயசம் செஞ்சு தரேன் என்றார்.
ஏன் பாயசம் செய்ய அவ்வளவு நேரம் ஆகுமா என்று தெரியாதவன் போல கேட்க மாலதி நான் வருதப்பட்டதா நினைத்து சார் அப்படி இல்ல இன்னைக்கு பால் தீந்து போச்சு அது தான் என்றாள். எனக்கு உடனே அந்த ஐடியா வர ஏன் உங்க பசு எப்போ கறந்தாலும் பால் தராதா என்றேன்.
மாலதி களுக்குன்னு சிரித்து சார் இது என்ன டோக்கன் போட்டதும் பால் வர மெஷினா அதுக்கு பால் சுரந்தா தான் கறக்க முடியும் என்றாள். எனக்கு பேச்சை வளர்க்க ஆசை வர அப்போ அதுக்கு சுரந்துடுச்சா இல்லையானு எப்படி தெரியும் என்றேன்.
மாலதி சார் அது கத்தும் சத்தத்தில் இருந்தே தெரிஞ்சுக்கலாம் மடி கனத்ததும் அது கத்தும் நான் போய் அதன் காம்பை பிடிச்சு தடவி குடுத்தா ரெண்டு மூணு சொட்டு பால் வரும் அப்புறம் கறக்கணும் என்று விளக்கமாக சொன்னார்.
நான் விடாம நீங்க வேலையா இருந்து அது கத்தறது கவனிக்கலேனா என்ன செய்வீங்க என்றேன். அதுக்கு தான் பொதுவா ரெண்டு வேளை தவறாம கறந்துடுவேன் காலை ஆறு மணிக்கு மாலை விளக்கு வைப்பதற்கு முன்னே அது மட்டும் இல்லை கண்ணுகுட்டிக்கு பசி எடுக்கும் போது பசு நம்மளை கறக்க விடாது.
என்ன மாலதி நான் உங்களுக்கு பாடம் சொல்லி குடுக்க வந்தா நீங்க எனக்கு மாட்டுக்கு பால் சுறப்பது பத்தி வகுப்பு எடுக்கறீங்க என்று கேட்டதும் அவங்களும் ஆமா இல்ல எதுக்கு இப்போ இந்த பேச்சு வந்தது எனக்கே தெரியலே சரி விடுங்க இப்போ பாயசம் சாப்பிடறதா இருந்தா சமைக்கறேன் என்றதும் நானும் சரி குடங்க எனக்கும் பசி எடுக்குது என்றேன்.
மாலதி உள்ளே சென்று ஒரு சொம்பு எடுத்து கொண்டு பின் பக்க கதவை திறந்து கொண்டு செல்ல நானும் பின்னாடி சென்றேன். மாலதி அங்கே இருந்த பசுவின் அருகே தரையில் உட்கார்ந்து பசுவின் மடி மேலே தண்ணி தெளித்து கற்பகம் கொஞ்சம் பாலு வேணும் கண்ணு இருக்குமா என்று அது கிட்டே பேச்சு வார்த்தை நடத்த எனக்கு ஆர்வம் அதிகமாகி மாலதி இவ்வளவு சொல்லி குடுத்தீடீங்க இந்த பால் கறக்கறது கூட சொல்லி குடுத்துடுங்க முழுசா பாடம் கற்று கிட்டா மாதிரி இருக்கும் என்று சொன்னதும்.
மாலதி நகர்ந்து கொண்டு இப்படி நான் உட்கார்ந்து இருக்கா மாதிரியே உட்காருங்க சார் என்று சொல்ல நான் அதே மாதிரி உட்கார ரெண்டு முறை சரியா உட்கார முடியாமல் மாலதி பக்கம் சாய்ந்தேன். அவங்க என்னை பிடித்து சரி செய்து விட நான் ஒரு நிமிடம் இவ்வளவு விகல்பம் இல்லாமல் பழகும் பெண்ணை நீ வேறு விதமா பார்க்க எப்படி மனசு வருது என்று யோசித்தேன் இருந்தாலும் என் தாகம் வேறாக இருந்ததால் நான் என் எண்ணத்தை புறம் தள்ளினேன்.
மாலதி ஒரு பாத்திரத்தில் தண்ணி குடுத்து இதை முதலில் அதன் மடுவின் மேலே தெளிங்க என்று சொல்லி கொண்டே முதலில் அவங்க கொஞ்சம் தெளிக்க மாடு வாழை ஆட்டி தன் சந்தோஷத்தை தெரிவிக்க நானும் கையில் தண்ணி எடுத்து அவங்க செய்தா மாதிரியே செய்யாமல் வேகமாக மடுவின் மேலே தண்ணியை தெளிக்க அது மாட்டிற்கு எரிச்சல் உண்டு செய்து இருக்கணும் அது காலை கொஞ்சம் உதைத்து கொண்டது.
மாலதி அதன் வாயிற்று பகுதியில் கற்பகம் கண்ணு இன்னைக்கு ஒரு நாள் தானே கொஞ்சம் குடுப்பா என்று அதனுடன் பேசி அமைதி செய்தார். பிறகு என்னிடம் சார் முதலில் ரெண்டு காம்பை பிடிச்சு பாருங்க எந்த காம்பு தடியா உறுதியா இருக்கோ.
அதில் தான் பால் கறக்க முடியும் என்று சொல்ல நான் என்னை மறந்து தெரியும் மாலதி நேத்து தான் நான் கூட தெரிஞ்சுகிட்டேன் தடியா இருக்கும் போது சீக்கிரமா வந்துடும்னு என்று சொல்ல அவங்க என்ன சார் சொல்லறீங்க நேத்து எப்போ நீங்க கறந்தீங்க என்றார். நான் உளறியதை புரிந்து கொண்டு அது கனவிலே மாலதி அதை விடுங்க என்று சொல்லி விட்டு மாட்டின் காம்பை பிடித்தேன்.
லேசாக பிடித்து இருக்கணும் என் ஆர்வத்தில் அழுத்தம் அதிகம் குடுத்ததால் மாடு அதன் பின் காலால் எட்டி உதைக்க அருகே இருந்த நான் நிலை தடுமாறி சாய்ந்து சொம்பை கீழே கே போட்டு அப்படியே மாலதி மேலே சாய்ந்தேன்.
அந்த நேரத்திலும் நான் முதலில் உணர்ந்தது அவங்க முலைகள் என் மார்பை அழுத்தியது மட்டும் இல்லை அப்போ என்னை நன்றாக உறுத்தியது அவங்க காம்புகள் ரெண்டும் தான். மாட்டின் காம்பு போலவே அதுவும் கெட்டியாக இருந்தது.
அப்படினா இங்கேயும் பால் வர வாய்ப்பு இருக்கா என்று யோசித்தேன். ஆனால் இதெல்லாம் நடந்து முடிந்தது ஒன்று ரெண்டு நிமிஷத்திற்குள் தான். நானும் தள்ளி கொண்டு எழுந்தேன் அவங்களும் அவசரமாக எழுந்து புடவையை சரி செய்து கொண்டார்கள். ஆனால் எங்களுக்குள் ரசாயன மாற்றம் நடந்து இருந்தது அப்போ எனக்கு தெரியவில்லை.
நான் உள்ளே செல்ல மாலதி மீண்டும் வந்து பாலை கறந்து கொண்டு உள்ளே வந்தார்கள். நான் குற்ற உணர்வோடு சாரி மாலதி எல்லாமே எதேச்சையா நடந்துடுச்சு என்றேன்.
அவங்க சார் பெரிய வார்த்தை எல்லாம் சொல்லாதீங்க கொஞ்சம் இருங்க பால் காய்ச்சி பாயாசம் செய்து விடுகிறேன் என்றார். எனக்கு ஏற்கனவே பாயாசம் சாப்பிட்டது போல தான் இருந்தது.
அதனால் இல்லை வேண்டாம் மாலதி அந்த பாலை நான் வீட்டிற்கு எடுத்து போகிறேன் முதல் முறையா நானே கறக்க முயன்றது என்று சொல்ல அவங்க சிரித்து இது என்ன சீம்பால்லா என்றதும் நான் அது என்ன என்றேன். அதற்கு அவங்க அய்யோ இது கூட தெரியாதா பசு கண்ணு போட்டதும் கறக்கற முதல் பால் தான் சீம்பால்ன்னு சொல்லுவோம். அது உடம்புக்கு ரொம்ப நல்லது என்றார்.
நான் என்னை பொறுத்த வரை இதுவும் முதல் தானே ஒரு பெண்ணின் பால் சுரப்பிகள் என் மேல் அழுத்தியது இது தானே முதல் முறை என்று நினைத்து கொண்டேன். சரி இருங்க ஒரு பாத்திரத்தில் ஊற்றி கொடுக்கிறேன் என்று எழுந்து கொள்ள.
நான் என்ன மாலதி என்னை கிளப்பறத்திலே இருக்கீங்க இன்னைக்கு நல்ல நாள் முதல் நாள் உங்களுக்கு பாடம் ஆரம்பித்து விடுகிறேன் என்று சொல்ல மாலதி சரி இருங்க ரஞ்சித் புத்தகம் எடுத்து வருகிறேன் என்றதும் நான் அது வேற பாடம் இது வேற பாடம் நானே எடுத்து வந்துட்டேன் என்று நான் வாங்கி வந்த புத்தகம் பலகை எல்லாம் எடுத்து கீழே வைத்தேன்.
மாலதி முதலில் சாமி அறைக்கு போய் சாமியை கும்பிட்டு விட்டு வாங்க என்று சொல்ல அவர் சார் எல்லாமே இந்த ரெண்டு அறை தான் என்று சொல்லி காலண்டரில் தொங்கி கொண்டிருந்த பிள்ளையார் படத்தை கும்பிட்டு கொள்ள நான் சரி பிள்ளையார் சுழி போடுங்க என்று கரும்பலகையை அவங்க முன் வைத்து சாக் பீஸ் எடுத்து கையில் குடுத்தேன்.
மாலதி அவங்களுக்கு தெரிந்த மாதிரி பலகையில் ஒரு வட்டம் போட்டு இது சுழி தானே என்றார். நான் இல்லை மாலதி என்று நாற்காலியில் உட்கார்ந்த படி குனிந்து தரையில் இருந்த பலகையில் எழுத பார்த்தேன். எனக்கு சரியா வரல அதனால் நாற்காலியில் இருந்து தரைக்கு மாறினேன்.
பலகையில் நான் பிள்ளையார் சுழியை போட்டு இப்படி போடணும் என்றதும் மாலதி என் கை அசைவை கவனித்து சார் நீங்க ரொம்ப வேகமா போறீங்க மெதுவா போட்டா நான் கவனித்து கொள்வேன் என்றார்.
நான் இல்ல பிள்ளையார் சுழி போடுவது மட்டும் சரியா இருக்கணும் அப்போ தான் பிறகு செய்யறது நல்ல படியா வரும் உங்க கையில் இந்த சாக் பீஸ் பிடிச்சுக்கோங்க நான் உங்களை பிடிச்சு போட சொல்லி தரேன் அப்புறம் அடுத்த முறை போடும் போது சுலபமா இருக்கும் என்று சொல்லி மாலதி கையில் சாக் பீஸ் குடுத்தேன்.
பிள்ளையார் சுழி போடும் போதாவது ஒழுங்கா இருடா அரவிந் என்று மனசு குரல் குடுத்தது. ஆனா இந்த மாதிரி ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் பிள்ளையாரே ஒழுங்கா இருந்து இருக்க முடியுமா தெரியல. கையை பிடித்து பலகையில் எழுத முயற்சி செய்தேன்.
ஆனால் மாலதியை இடிக்காமல் பலகை மேலே என் கையை வைத்து எழுத முடியல அவங்க ரெண்டு முறை தள்ளி உட்கார முயன்றார்கள் ஆனால் நான் வேணும்னே செய்யலை என்று முடிவு எடுத்து அடுத்த முறை இடித்த போது நகராமல் விட்டார்கள்.
இருந்தாலும் என்னால் சரியாக அவங்க கையை பிடித்து சுழியை முடிக்க முடியவில்லை. பலகையில் கோணல் மாணலா வர நான் மாலதி இபப்டி தரையில் உட்கார்ந்து எழுதுவது சரியாக வரல அடுத்த முறை வரும் போது ஒரு டேபிள் எடுத்து வரேன் என்றேன்.
உடனே மாலதி சார் ரஞ்சித் உட்கார்ந்து எழுத ஒரு டேபிள் இருக்கு அது மடிச்சு வச்சு இருக்கேன் அது போதுமா பாருங்க என்று எடுத்து வந்தார். அது குழந்தைக்காக வாங்கி இருந்ததால் உயரம் கம்மி நான் பின்னாடி இருந்து அவங்க மேலே குனிந்து தான் கற்று தர முடியும் எனக்கு சரி பார்க்கலாம்னு அதில் உட்கார சொன்னேன்.
அந்த டேபிள் மிக குறைவான உயரம் கொண்டது என்பதால் நான் மாலதி பின் பக்கம் நின்று பலகை வரை குனிய இன்னும் தெளிவாக அவ மார்பின் வளைவுகள் பளிச்சென்று தெரிந்தது. இதுவே மாலதி மட்டும் எனக்கு அறிமுகம் இல்லாதவராக இருந்து இருந்தால் இந்நேரம் என் கைகள் அந்த மார்புகளை பதம் பார்த்து கிட்டு இருந்து இருக்கும்.
ஆனால் ரொம்ப அவசரப்பட்டு மொத்தத்துக்கும் வேட்டு வச்சுக்காதே என்று நினைத்து கையை கிரேக்கம் உண்டாகும் பாகங்கள் எதன் மேலேயும் படாமல் மாலதி கையை பிடித்து ஓம் போட்டு முடித்தேன். அடுத்து அடுத்த நாள் என்று முடிவு செய்து கிளம்பினேன்.
கிளம்பும் போது என்னை சோதிப்பது போல மாலதி என் கையை பிடித்து நிறுத்தி சார் பால் மறந்து வச்சுட்டு போறீங்க என்று பாத்திரத்தை கையில் குடுக்க நான் கண்டிப்பா இந்த பால் எனக்கு மறக்கவே மறக்காது அதுவும் இது என்னை பொறுத்தவரை சீம்பால் என்றேன்.
மாலதி சார் சீம்பால் வெள்ளை நிறத்தில் இருக்காது வெளிர் மஞ்சள் நிறமா இருக்கும் அது தெரியுமா என்று கேட்க நான் தெரியும் நேற்றே கவனித்தேன் முதல் முறை எனக்கும் வெளிர் மஞ்சள் போல தான் தெரிந்தது என்று சொல்லி உளறிவிட்டேன் என்று நாக்கை கடித்து கொண்டேன்.
என்ன சார் நீங்க என்ன சாமியார் போல இன்னைக்கு நடக்க போறதை நேற்றே கனவில் பார்த்தீங்களா இன்னைக்கு தான் நீங்க சீம்பால்ன்னா என்னன்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டிங்க அது எப்படி நேத்து நீங்க சீம்பால் கலர் பார்த்து இருக்க முடியும் என்றார்.
நான் பேச்சு குடுத்தா இன்னும் அதிகமா உளறி விடுவேன்னு ஏதோ நியாபகத்தில் சொல்லிட்டேன் சரி நான் கிளம்பறேன். நாளைக்கு இதே மாதிரி அன்பான ஆசிரியரா இருக்க மாட்டேன் நீங்க ஒழுங்கா செய்யலேன்னா என் பிரம்பு எடுத்து வருவேன் என்றேன்.
மாலதி சார் மாணவிக்கு பிரம்பு தேவை தான் அப்போதானே அவளும் ஒழுங்கா செய்வா அது சரி உங்க பிரம்பு பெருசா இருக்குமா இல்லை ரஞ்சித் வச்சு இருக்கா மாதிரி குட்டி ஸ்கெலா என்று கேட்க நான் நாளைக்கு காட்டறேன் நீங்களே பார்ப்பீங்க சரி வரேன் என்று அடுத்த வார்த்தை பேசுவதற்குள் கிளம்பினேன்.
பாதி தூரம் நடந்து போவதற்குள் குறைந்தது ரெண்டு மொன்று முறை திரும்பி போகலாமா மாலதி வீட்டிற்கு இன்னைக்கு தான் இவ்வளவு நேரம் இருக்கு அதுவும் மாலதி சகஜமா பழக ஆரம்பிச்சு இருக்கா இப்போ போய் கிளம்பி வந்துட்டேனே என்று இருந்தது.
ஆனால் கட்டுப்படுத்தி கொண்டு வீட்டிற்கு சென்றேன். ஆனால் வீட்டிற்கு சென்றதும் முதல் வேலையாக உடைகளை கழட்டி விட்டு படுக்கையில் சாய்ந்து நட்டுகிட்டு இருந்த சுண்ணியை ஆசை தீர ஆட்டி விட்டு அதில் இருந்து சீம்பாலை வெளியே விட்டது தான்.
சுத்தம் செய்து கொண்டு வரும் போது போன் அடிக்க இந்த நேரத்தில் யாரும் எனக்கு போன் செய்ய வாய்ப்பு இல்லையே என்று எடுத்து பார்த்தேன் வெளிநாட்டு நம்பர். எனக்கு இருந்த ஒரே வெளிநாட்டு அழைப்பாளர் இப்போதைக்கு மாலதி கணவர் தான் எடுத்து சொல்லுங்க சார் என்றேன்.
அவர் சார் இப்போ பேச முடியுமா இல்ல பிறகு கால் செய்யட்டுமா என்று கேட்க நான் சொல்லுங்க சார் பிரீயா தான் இருக்கேன் இன்னைக்கு நான் பள்ளிக்கு போகலை கொஞ்சம் வேலை இருந்தது என்று நிறுத்தி கொண்டேன்.
அவர் சார் என் குழந்தை படிப்பு ரொம்ப ஆர்வமா இருக்கேன் சார். மாலுவுக்கும் படிப்பு இல்ல எப்படி அவனை கரை சேர்க்க போறோம்னு கவலையா இருந்தது கடவுள் போல நீங்க கால் செய்தீங்க அது போதாதென்று மாலுவுக்கும் கற்று குடுக்க முன் வந்தீங்க.
சார் நான் வெளிநாட்டில் வேலை என்ற பெருமை தான் இங்கே வேலை வாங்கறாங்க சம்பளம் சரியா கொடுக்கறது இல்லை பாஸ்போர்ட் கூட வாங்க கையிலே இதெல்லாம் மாலு கிட்டே சொல்ல முடியாது அதுக்கு தான் உங்க கிட்டே பேசலாம்னு யோசிச்சேன்.
நீங்க அதிகமா பீஸ் கேட்டா இப்போதைக்கு என்னாலே தர நிலைமை இல்லை என்று சொல்ல நான் சார் நான் உங்க கிட்டே பீஸ் பத்தி கேட்டேனா. இது நான் செய்யற சேவை அது மட்டும் இல்ல ரஞ்சித் அம்மா பீஸ் பதிலா பொருள் தராங்க உங்க கிட்டே சொல்லலையா தினமும் எனக்கு தேவையான பால் உங்க வீட்டில் இருந்து தான் இனிமே அதுவே போதுமே ரஞ்சித் என்ன இப்போ அஞ்சாவது தானே படிக்கறான்.
நானும் கஷ்டப்பட்ட குடும்பத்தை சேர்ந்தவன் தான் இனிமே பணம் பற்றி கவலை விடுங்க என்னை உங்க சகோதரர் போல நினைச்சுக்கோங்க நீங்க அங்கே இருக்கிற வரை உங்க வீட்டு கவலையை என் கிட்டே விட்டுடுங்க என்றேன்.
அவர் அத்துடன் நிறுத்தாமல் சார் அவளுக்கு புத்தியோசனை கம்மி அது என்ன பால் மட்டும் அவ ஊரில் இருந்து நெல்லு எடுத்து வாரா நீங்களும் இங்கே தனியா தான் இருக்கீங்க அவ கிட்டே நானே சொல்லிடறேன் உங்களுக்கு பசியாற வைக்கறது அவ வேலை நீங்க அவளுக்கு கத்து குடுக்கும் போது பசியாற செய்வது கடமை சார். நான் எப்படி சொல்லுவேன் அவர் கிட்டே பேசுவதற்கு முன் தான் மனசார பசி ஆற்றினேன்ன்னு.
சுகம் வந்தா பின்னாலேயே துக்கம் தொடரும்னு சொல்லுவாங்க அது அடுத்த நாள் எனக்கு பள்ளியில் தெரிந்தது. நான் பள்ளிக்கு சென்றதும் தலைமை ஆசிரியர் என்னை அழைப்பதாக கேள்விப்பட அவர் அறைக்கு சென்றேன்.
அவர் என்ன அரவிந்த் நேற்று லீவ் போட்டுட்டீங்க போல சரி நாளையில் இருந்து ஒரு வாரம் உங்களுக்கு பயிற்சி போட்டு இருக்காங்க நீங்க தனி ஆள் தானே அங்கேயே தங்கி பயிற்சியை முடிச்சிட்டு வாங்க என்று உத்தரவை என் கையில் குடுக்க.
நான் சார் எனக்கு அடுத்த முறை போடுங்களேன் இந்த முறை வேறு யாரையாவது அனுப்புங்க என்று கேட்க அவர் என்ன அரவிந்த் சார் தனி கட்டை உங்களுக்கு இந்த வாரம் இருந்தா என்ன அடுத்த வாரம் இருந்தா என்ன கிளம்புங்க நான் நேத்தே உங்க பேரை தேர்வு செய்து அனுப்பிட்டேன் என்று முடித்து கொண்டார்.
அவருக்கு தெரியுமா எனக்கு நேத்து தான் ஒரு கட்டை கிடைச்சு இருக்கு அந்த கட்டையை சரியா பத்த வைப்பதற்குள் இப்படி தண்ணி போட்டு அணைக்கிறாரே என்று வருத்தமா இருந்தது. ஆனா இந்த வேலை போச்சுன்னா அப்புறம் அந்த கட்டை எப்படி கிடைக்கும்னு தெரிய வாயை மூடி கொண்டு வகுப்புக்கு வந்தேன்.
ஆசிரியராக சேர்ந்த பிறகு வகுப்பில் இப்படி மனசு அலைபாய்ந்தது இது தான் முதல் முறை சரியா வகுப்பில் பாடத்தை நடத்த முடியவில்லை. மத்திய உண்வு மணி அடித்ததும் தலைமை ஆசிரியர் அறைக்கு சென்று சார் எனக்கு மத்தியானம் வகுப்புகள் இல்லை நான் கொஞ்சம் கிளம்பட்டுமா உடல்நலம் சரி இல்லை.
நாளைக்கு வேறு பயிற்சிக்கு கிளம்பனும் என்று கேட்க அவர் நான் இது போல எப்போவுமே கேட்டது இல்லை என்று தெரிந்து சரி நீங்க கிளம்புங்க அரவிந்த் பயிற்சி முடித்து அடுத்த வாரம் பார்க்கலாம் என்று அனுப்பி வைத்தார். என் அறைக்கு சென்று தலையை பிய்த்து கொண்டேன்.
அப்போதான் ஒரு யோசனை வந்தது. பயிற்சி நடைபெறும் ஊரில் இருந்து எங்க ஊருக்கு வர ஒரு மணி நேரம் பயணம் செய்யணும் இங்கே அறையில் இருந்தா தான் யாராவது பார்த்து பள்ளியில் சொல்லி விடுவார்கள் மாலதி கிட்டே ஏதாவது சொல்லி அங்கே தங்க வாய்ப்பு இருக்குமா என்று பார்க்கலாம் என் மேலே நம்பிக்கை இருக்கு மாலதிக்கு அவர் கணவருக்கு அப்புறம் என்ன ஒரு வேளை ஊர் என்ன சொல்லும்னு யோசிக்கலாம்.
அவங்க வீட்டிற்கு அருகே ஜன நடமாட்டம் குறைவு தான் அதுவும் இரவில் சீக்கிரமே ஊர் அடங்கி விடுகிறது. நான் பயிற்சி முடித்து கொஞ்சம் லேட்டா வந்தா யாருக்கும் தெரிய போவதில்லை அதே போல அதிகாலையில் கிளம்பி விடலாம் என்ற முடிவுக்கு வந்தேன்.
மாலதி கிட்டே பேசி சம்மதம் வாங்க அவங்க வீட்டிற்கு கிளம்பினேன். கொஞ்சம் தாமதமாகவே கிளம்பினேன். அப்போதான் ஊர் நடமாட்டம் எப்படி இருக்கு என்று தெரியும் என்பதற்காக. அவங்க வீட்டிற்கு போகும் போது மணி ஏழு தாண்டி இருந்தது.
கதவை திறந்த மாலதி என்னை பார்த்து சார் என்ன இந்த நேரத்திலே எதையாவது வச்சுட்டு போயிட்டிங்களா என்று கேட்டு உள்ளே வர சொல்லி முன்னே செல்ல என்னை பார்த்து ரஞ்சித் சார் வணக்கம் என்று எழுந்து நின்றான். நான் ரஞ்சித் உட்கார்ந்து சாப்பிடு என்று அவனை அமர செய்து விட்டு மாலதி சொல்லாமலே அங்கே இருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்தேன்.
மாலதி தண்ணீர் எடுத்து வந்து குடுக்க நான் வாங்கி கொண்டு மாலதி உங்க கிட்டே கொஞ்சம் பேச வேண்டி இருக்கு நாளைக்கு நான் ஊருக்கு போகணும் என்று ஆரம்பிக்க ரஞ்சித் எங்க பேச்சில் ஆர்வம் இல்லாமல் சாப்பிட்டு கொண்டே டீவியை கவனித்து கொண்டு இருந்தான்.
மாலதி சார் கொஞ்ச நேரம் இருப்பீர்களா நான் சாப்பிட்டு முடித்து விடுகிறேன் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் வழக்கம் போல மின்சாரம் கட் செய்துடுவாங்க என்று சொல்ல நான் என் மொத்த யோசனையில் இடியை போட நான் சரி பார்க்கலாம் என்று தாராளமாக மாலதி சாப்பிட்டு முடிங்க என்று ரஞ்சித்தை கூப்பிட்டு.
என்னடா இன்னைக்கு என்ன சொல்லி குடுத்தாங்க என்று கேட்டதும் அவன் என்னடா இந்த நேரத்தில் இவர் படிப்பு பற்றி கேட்கிறாரேன்னு தூக்கம் வருவது போல அப்படியே தரையில் சாய்ந்தான்.
ரஞ்சித் நடிக்காதே சரி சார் பாடம் பத்தி பேசல என்று சொல்லியும் அவன் கண் மூடிக்கொண்டே இருந்தான். அதற்குள் மாலதி இல்லை சார் அவன் தினமும் இப்படி தான் சாப்பிட்டு ரெண்டு நிமிஷம் டவ் பார்ப்பான் அப்படியே படுத்து தூங்கிடுவான் என்றார்.
எனக்கு அதுவும் நல்லது தான் என்று யோசித்தேன். ஆனா இவ்வளவு சீக்கிரம் தூங்கிறவன் சீக்கிரமே எழுந்து விடுவானோ என்ற சந்தேகம் அப்போ நடுவிலே எழுந்துப்பானா என்று கேட்க மாலதி இல்லை சார் காலையில் நான் எழுந்து பால் கறக்க போகும் போது வெளிச்சம் வந்து இருக்காது அதற்காக இவனை எழுப்பி துணைக்கு அழைத்து போவேன் என்றார்.
சரி இனிமே தான் நான் துணைக்கு இருக்க போறேனே இரவில் நான் கறக்க போறேன் காலையில் நீ கறந்துக்கோ என்று விகல்பமா நினைத்து கொண்டேன். மாலதி சாப்பிட்டு முடித்து ஏறக்கட்டிவிட்டு வந்து சொல்லுங்க சார் என்று அருகே நின்றார்.
நான் என்ன மாலதி எத்தனை வாட்டி சொல்லிட்டேன் இப்படி நிக்காதீங்க எனக்கு கால் வலிக்கும் இனிமே நீங்க நின்னு பேசினா நானும் நின்னுகிட்டு தான் பேச போறேன் என்றேன். உடனே மாலதி சரி சரி சாரி என்று தரையில் உட்கார்ந்தார். உட்கார்ந்த உடனே எழுந்து சார் நீங்க இருக்கிறதால மறந்து விட்டேன் இருங்க சிம்னி விளக்கு ஏத்தி வைக்கிறேன் கரண்ட் கட் எப்போ வேணும்னா ஆகும் என்று சொல்லி விளக்கை ஏற்றி அருகே வைத்தாள்.
குண்டு பல்ப் மங்கிய வெளிச்சம் அதற்கு வலு சேர்ப்பது போல சிம்னி விளக்கின் ஒளி ரெண்டும் மாலதி மேலே இருக்க அதை பார்க்கும் போது ஒரு ஆர்ட் பட நாயகியை பார்ப்பது போன்ற உணர்வு தான் வந்தது. ரெண்டு நிமிஷம் அந்த காட்சியை பார்த்து மனசுக்குள் போட்டோ எடுத்து கொண்டேன். மாலதி சார் என்ன பேசாம இருக்கீங்க இந்த நேரத்தில் வந்து இருக்கீங்கன்னா முக்கிய விஷயம் இருக்கணும் சொல்லுங்க என்றதும் நான் விவரமா சொல்லி முடித்தேன்.
மாலதி நான் சொல்லுவதை புரிந்து கொண்டாரா இல்லையா என்று கூட தெரியவில்லை முகத்தில் இருந்து. அவங்க ரெண்டு நிமிடம் மௌனமாக இருந்து விட்டு சார் ஒரு வாரம் தானே இத்தனை வருஷம் படிப்பு வாசனை இல்லாமல் இருந்து விட்டேன் ஒரு வாரத்தில் என்ன ஆக போகிறது நீங்க ஏன் தினமும் அவ்வளவு தூரம் பயணம் செய்யணும் என்றார்.
அவர் சொன்னதில் ஒரு விஷயம் எனக்கு புரிந்தது மாலதிக்கு நான் இரவு தங்குவது பற்றி கவலை இல்லை ஆனா என் பயணம் பற்றி தான் என்று. நானும் முதலில் அது யோசித்தேன் மாலதி ஆனா பிள்ளையார் சுழி போட்டு அதுக்கு பிறகு தொடராம விடுவதற்கு மனசு கேட்கலே.
அது மட்டும் இல்ல எனக்கு அந்த ஊரில் தங்க விருப்பம் இல்லை ஆனா பள்ளி விதி படி பயிற்சி நடக்கும் இடத்தில் தான் தங்கணும்னு சொல்லிட்டாங்க என் அறையில் தங்கினா தெரிஞ்சுடும் அதுக்கு தான் இங்கே வசதி படுமான்னு கேட்க வந்தேன். சரி மாலதி நான் அங்கேயே தங்க பார்க்கிறேன் என்று சொன்னதும் அவங்க சார் என்ன நீங்க உங்களுக்கு அலைச்சல் என்று தான் சொன்னேன்.
எதுக்கும் என் வீட்டுக்காரர் கிட்டே சொல்லிட்டு தங்கனீங்கனா நல்லா இருக்கும் என்றார். நான் அது எதிர்பார்த்தது தான் உடனே போனில் மாலதி வீட்டுக்காரரை அழைக்க அவர் என்ன சார் சொல்லுங்க இன்னைக்கு எபப்டி போச்சு சார் தினமும் எதுக்கு கால் செய்து பணம் வீணடிக்கறீங்க என்றதும் நான் சுருக்கமா விஷயத்தை சொல்ல.
அவர் சார் உங்க மேலே எனக்கு கோபம் தான் வருது நான் தான் ஏற்கனவே சொல்லிட்டேனே நீங்க என் குடும்பத்தில் ஒருத்தர் இனிமே நீங்க செய்யறது எல்லாம் எங்க குடும்ப நன்மைக்குன்னு தெரியும் இபப்டி கால் செய்ய வேணாம்.
நான் சாரி சார் இனிமே உங்களை கால் செய்து தொந்தரவு குடுக்க மாட்டேன் மாலதி மேடம் தான் உங்க கிட்டே ஒரு வார்த்தை சொல்லணும்னு விரும்பினாங்க அது தான் என்றேன். அவர் சரி நான் அவ கிட்டே பேசிக்கறேன் நீங்க ஒரு வாரம் என்ன எவ்வளவு நாள் விரும்பறீங்களோ அத்தனை நாள் தங்கிக்கலாம் என்றார்.
நான் சார் நான் உங்க வீட்டில் தான் இருக்கிறேன் மாலதி மேடம் கிட்டே பேசிடுங்க என்று போனை குடுக்க அவங்க பேசி விட்டு போனை என் கிட்டே குடுத்தார்.
கேட் செய்த பிறகு சார் என்ன இப்படி அவர் கிட்டே திட்டு வாங்க வச்சுட்டீங்களே அவர் ரொம்ப தான் என்னை வைது ட்டார் இனிமே நான் உங்களை அவர் கிட்டே பேச சொல்லவே மாட்டேன் என்றார்.
என்ன மாலதி ரொம்ப வருத்தமா பேசறீங்க என் யோசனை கணவர் ஊரில் இல்லாத போது மனைவி செய்யறது கனவுக்கு தெரிவது நல்லது என்று தான். இப்போ பாருங்க உங்களுக்கும் கவலை இல்லை நானும் உங்க வீட்டுக்காரர் என்ன நினைப்பாரோன்னு கவலை பட வேண்டியது இல்லை.
சரி கிளம்பறேன் நாளைக்கு அங்கே இருந்து பஸ் ஏழு மணிக்கு இருக்கு அது இங்கே வரும் போது எட்டு எட்டரை ஆகி விடும் அதனால் ஒன்பது மணி வாக்கில் வந்து விடுவேன் சாப்பாடு எதுவும் எடுத்து வைக்க வேண்டாம் நான் அங்கேயே சாப்பிட்டு விட்டு தான் வருவேன் என்று சொல்லி விட்டு செல்ல எழுந்த போது மின்சாரம் போனது.
நான் உடனே கடிகாரத்தில் மணியை பார்த்து கொண்டேன். காரணம் மின்சாரம் போனதும் மற்ற வீட்டில் இருக்கிற ஆண்கள் தெருவில் வந்து உட்காரும் பழக்கம் இருக்கும் அப்போ இருட்டில் நான் மாலதி வீட்டிற்குள் நுழைந்தால் தப்பாக பேச வாய்ப்பு இருக்கு என்பதால்.
இன்று கிளம்பி தான் ஆகணும் என்ற நிலையில் மாலதி நான் கிளம்பறேன் கதவை மூடிக்கோங்க என்று சொல்ல அவர் வெளியே சென்று பார்த்து விட்டு உங்களுக்கு என்ன கிறுக்கு பிடிச்சு இருக்கா வெளியே மழை அப்படி கொட்டுது. இந்த நேரத்திலே தெரு விளக்கு கூட கிடையாது இப்போ போனா தெருவிலே ஏதாவது பள்ளத்திலே தான் விழணும். கொஞ்சம் இருங்க மழை நின்ன பிறகு போகலாம் என்றார்.
அவர் வெளியே சென்று பார்த்து விட்டு வந்ததால் துணி முழுக்க நனைந்து இருந்தது. இருட்டிலும் எனக்கு அது தெரிந்தது. மாலதி இப்படி ஈர துணியோட இருக்க வேண்டாம் நான் கொஞ்ச நேரம் வெளியே நிக்கிறேன் நீங்க உடையை மாத்திக்கோங்க என்றேன். மாலதி அருகே வந்து சார் உங்களுக்கு கண்டிப்பா கிறுக்கு தான் பிடிச்சு இருக்கு.
இப்போ நீங்க வெளியே போனா நனைய மாட்டீங்களா அப்போ எந்த உடையை மாற்ற போறீங்க இங்கேயே இருங்க நான் என் சேலை ஒன்றை எடுத்து வந்து அறைக்கு நடுவே திரை சீலையா கட்டி விட்டு அப்புறம் உடை மாற்றி கொள்கிறேன். என்று சொல்லி விட்டு பெட்டியில் இருந்து ஒரு நைலான் புடவையை எடுத்து அதை ஸ்க்ரீன் போல அறைக்கு குறுக்கே காட்டினா.
நான் கொஞ்ச நாள் தள்ளி நடக்க இருப்பது இன்றே நடந்து விடுமோ என்ற எதிர்பார்ப்பில் திரைக்கு இந்த பக்கம் உட்கார்ந்து இருந்தேன். சிம்னி வெளிச்சத்தில் திரைக்கு அந்த பக்கம் மாலதி அவரின் நனைந்த உடையை ஒவ்வொன்றாக கழட்டுவது நிழலாக எனக்கு காட்சியானது. என் கவனமெல்லாம் அந்த காட்சியில் லயித்து இருக்க பலமான காற்று அடித்து வாசல் கதவு திறந்து கொண்டதை கவனிக்கவில்லை.
காற்று பலமாக இருந்ததால் சரியாக கட்டப்படாத திரை அவிழ்ந்து கீழே விழுந்தது. மறுபுறம் மாலதி பிராவை அணிந்து கொண்டிருக்க ஒரு பக்கம் அணியாமல் இருந்ததால் என் வாழ்க்கையின் முதல் முலை தரிசனத்தை பார்த்து வாய் அடைந்தேன்.
மாலதிக்கு எச்சரிக்கை செய்ய கூட வாய் பேசவில்லை. எனக்கு ஒண்ணு புரியவில்லை மாலதிக்கு திரை கழண்டு விழுந்தது தெரியாமலா இருக்கும் தீடீரென்னு காற்று வரும் போது அது கவனிச்சு இருக்கணுமே அப்போ அவங்க தெரிஞ்சே தான் இருக்காங்களான்னு.
ஆனா அப்படி இருக்காது எனக்கு தான் கெட்ட எண்ணம் அவங்க அபப்டி இது வரை நடந்துக்கவில்லை என்று நானே முடிவு செய்தேன். என் மேல் இருக்கும் மரியாதையை இப்போவே குறைத்து கொள்ள கூடாதுனு நினைத்து ஏதோ அப்போ தான் திரை கழண்டது போல எழுந்து சென்று தாய் எடுத்து மீண்டும் கட்டி விட்டேன். மழை இன்னும் அதிகமாக கொட்ட துவங்கியது.
மாலதி உடையை மாற்றி கொண்டு திரையை கழட்டி விட்டு என்ன சார் இது இந்த நேரத்திலே இபப்டி மழை கொட்டுது நீங்க வேறே நாளைக்கு ஊருக்கு போகணும்னு சொல்லறீங்க தூங்கலேன்னா எபப்டி ஊருக்கு போவீங்க உங்களாலே அப்படியே நாற்காலியில் உட்கார்ந்தே தூங்க முடியுமா என்று கேட்க நான் பரவாயில்ல மாலதி இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் மழை விட்டுடும் நீங்க வேணும்னா ரஞ்சித் பக்கத்திலே படுங்க என்றேன்.
அதுக்கு இல்லை சார் நீங்க இருக்கும் போது நான் தூங்கறது நல்லா இருக்காது. இப்படி மழை பெய்தா நாளைக்கு பள்ளிக்கு விடுமுறை விட்டுடுவாங்க அவன் வீட்டிலே தானே இருப்பான் எனக்கு வேலை முடிச்சு ஓய்வு இருக்கும் போது அசந்தா போச்சு. வேணும்னா சூடா கஞ்சி போட்டு கொடுக்கவா என்று கேட்க நான் ஏற்கனவே என் கஞ்சி சூடா வெளியே வந்து நேரம் ஆச்சு என்று நினைத்து கொண்டேன்.
சார் எவ்வளவு நேரம் தான் இப்படி உட்கார்ந்து இருக்க போறீங்க உங்களுக்கு பல்லாங்குழி ஆட தெரியுமா என்று கேட்க நான் சின்ன வயசுலே ஊரிலே ஆடியது மாலதி எல்லாம் மறந்து போச்சு என் இப்போ ஆடலாமா பல்லாங்குழி இருக்கா என்றதும் மாலதி சின்ன குழந்தை போல சென்று எடுத்து வந்தார்.
இருவரும் தரையில் உட்கார மாலதி சார் புளியாங்கொட்டை இல்லை கல்லு வச்சு தான் ஆடணும் என்று சொல்ல நான் சரி அடுத்த முறை வரும் போது நான் கொட்டை எடுத்து வரேன். கொட்டை வச்சு ஆடும் போது தான் விளையாட்டுக்கே ஒரு மதிப்பு வரும்.
நீங்களும் உங்க கணவரும் ஆடி பழக்கம் இருக்கா என்றதும் மாலதி கல்யாணம் ஆன புதுசுலே இபப்டி தான் ஒரு நாள் நல்ல மழை பெய்த போது நான் வற்புறுத்தி ஆட வச்சேன். நீங்க கேட்டதும் நினைப்பு வருது அன்னைக்கு கூட இப்படி தான் மழையிலே நனைஞ்சுட்டேன்.
என்ன அன்னைக்கு இப்படி திரை எல்லாம் போட்டு உடை மாற்றல நானும் அவரும் மட்டும் தானே இருந்தோம் அவர் திரை போட கூடாதுனு ஒரே அடம் எனக்கும் அவர் தானே என்று இருந்ததால்.
சரி இப்போ அது ஏன் பேசணும் என்று பேச்சை மாற்ற எனக்கு தோன்றியது கண்டிப்பா மாலதி உடையை கழட்டி இருப்பார் வேறு உடை அணிய அவர் விட்டு இருக்க மாட்டார் அந்த காட்சியை கற்பனை செய்து பார்க்கும் போதே உடம்பு எல்லாம் சூடேறியது. ….