மாலை 7 மணி:
கதையின் நாயகன் சத்யா!
வயது 23. சினிமா ஃபோட்டோ கிராபர் ஆக பணி புரிந்து வருகிறான்.
சிறு வயதில் இருந்தே ஆசரமத்தில் வளர்ந்தவன். அனாதையாக இருந்தாலும் சில நல்ல உள்ளங்களின் உதவியால் இன்று படித்து நல்ல வேலையில் இருக்கிறான்.
பெரும் அளவுக்கு நண்பர்களில் இல்லாததால் தன் நேரத்தை தனியாக செலவிடுவது தான் அவன் வழக்கம். அப்படி அந்த மாலை பொழுதில் கடற்கரையில் அமர்ந்து கடலை பார்த்த படு கரைகளை முத்தமிடும் அலைகளிடம் பேசி கொண்டிருந்தான்.
அப்போது கொஞ்சம் தொலைவில் ஒரு பெண் ஒரு சிறு குழந்தையுடன் கடலை நோக்கி செல்வதை பார்த்தான். அவள் செல்லும் வேகம் இவன் மனதுக்கு படபடப்பை ஏற்படுத்த மறுகணமே அந்த பெண்ணை நோக்கி ஓடினான். இவன் அருகில் செல்வதற்குள் அவள் கடலில் குழந்தையுடன் இறங்கிவிட்டாள். ஒரு நொடியும் யோசிக்காமல் சத்யா கடலில் இறங்கி அந்த பெண்ணிடம் இருந்த குழந்தையை வாங்கி விட்டு அந்த பெண்ணையும் பிடித்து இழுத்து கொண்டு கரையில் வந்தான்.
கரை வந்து சேர்ந்தவள் தரையில் அமர்ந்து அழுதாள். அவளை பார்த்த சத்யா தற்கொலை எதற்கும் தீர்வு இல்லை என்று அவளுக்கு புரியவைத்து அவளை தன்னுடன் வரும்படி கேட்டு கொண்டான். “உங்களை இப்படியே இங்க விட்டு போக மனசு இல்லை. என்கூட வாங்க, எதுவா இருந்தாலும் நாளைக்கு காலைல பேசிக்கலாம்” என்றான்.
அவளும் சில நிமிட மௌனத்திற்கு பிறகு அவனுடன் எழும்பி நடந்தாள்.
கொஞ்சம் தொலைவில் நின்ற அவன் carயில் ஏற்றி கொண்டு சென்றான். Carயில் செல்லும் வழியில் அவள் தன்னை பற்றி சத்யவிடம் பேசி கொண்டே வந்தாள்.
காயத்ரி:
என் பெயர் காயத்ரி.
வயது 28. வீட்டு வேலை என் அம்மாவுடன் சேர்ந்து செய்து வந்தேன். 5 வருடங்கள் முன்பு ஒரு பெரிய வீட்டில் வீட்டு வேலைக்கு சேர்ந்தேன். அங்கே தங்கி வேலை செய்ய வேண்டும் மாதம் 4 நாள் விடுமுறை. அந்த வீட்டு முதலாளியின் மகன் என்னை காதலிப்பதாக சுற்றி சுற்றி வந்தான்.
ஒரு கட்டத்தில் எனக்குள்ளும் காதல் வந்தது. இருவரும் தனிமையில் நேரங்கள் செலவிட்டு அந்த தனிமை எங்களை தவறு செய்ய தூண்டி எங்களை ஒரு நாள் வீட்டில் யாரும் இல்லாத போது பகிர்ந்து கொண்டோம். 3 ஆண்டுகள் நல்லா தான் போச்சு.
அதற்கு அப்புறம் திடீர்னு ஒரு நாள் நான் pregnant ஆக, என்னை திருமணம் செய்து கொள்ள அவனிடம் கேட்டு கொண்டேன். அவன் நேரம் வரும்போது செய்து கொள்கிறேன் என்று நாட்களை ஓட்டினான். இப்போது வேறு திருமணத்திற்கு தயாரானான். அவனை நம்பி குழந்தை வேறு பெற்று கொண்டேன். இனி என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தான் இந்த முடிவை எடுத்தேன் என்றாள்.
சத்யா வீடு வந்தது:
ஒரு பெரிய ஃபிளாட்யில் ஒரு ஒற்றை bedroom வீடு தான் சத்யா வீடு!
அங்கே அவளை அழைத்து சென்றான்.
சில நிமிடங்கள் கழிந்து காயத்ரியை சாப்பிட அழைத்தான். “Dress நல்ல ஈரமா இருக்கு, மாத்துறதுக்கு dress எதாவது கிடைக்குமா?” என்றாள் காயத்ரி.
சத்யா: என்னோட dress தான் இருக்கு! நீங்க உள்ள போங்க, போய் உங்களுக்கு செட் ஆகுற dress எடுத்து போடுங்க, பரவாயில்லை.
சரி என்று உள்ளே சென்ற காயத்ரி தன் குழந்தையை தூங்க வைத்து விட்டு வெளியே வந்தாள். சத்யாவின் ஒரு ஷர்ட்யும், ஒரு pantயும் போட்டு கொண்டு கூச்சத்துடன் வெளியே வந்தாள். புடவை மட்டுமே கட்டி வளர்ந்தவள் காயத்ரி. அதனால் ரொம்ப uncomfortable அஹ் ஃபீல் பண்ணி கொண்டு கூச்சத்துடன் வந்து சாப்பிட அமர்ந்தாள்.
இருவரும் எதிர் எதிரே அமர்ந்து சாப்பிட்டு முடித்த பின் தூங்க சென்றனர். காயத்ரியிடம் உள்ளே படிக்க கேட்டு கொண்டு சத்யா ஹால்யில் படித்து தூங்கினான். மறுநாள் காலை விடிந்ததும் காயத்ரியிடம் சொல்லிவிட்டு வேலைக்கு சென்றான் சத்யா.
மாலை திரும்பி வீடு வந்த பொது. வீட்டை பார்த்து ஆச்சரிய பட்டான். அவ்வளவு அழகாக மாறியிருந்தது. காயத்ரியும் அழகாய் இருந்தாள். இப்போது தான் காயத்ரியை சரியாக பார்த்தான் சத்யா. ஒரு வார்த்தையில் அவள் அழகை சொல்ல வேண்டும் என்றால்? அவள் ஒரு கிராமத்து நாட்டு கோழி!!
ஆம்! நல்ல கவர்ச்சியான உடல் அழகு அவளுக்கு.
வீட்டிற்க்கு வந்த சத்யாவை புடவை கட்டி கவர்ச்சி அழகில் வரவேற்று, அவள் சமைதிருந்த உணவை சாப்பிட கொடுத்தாள். இருவரும் சாப்பிட்டு தூங்க சென்றனர். இரவில் Sofaவில் சாய்ந்து படுத்திருந்த சத்யாவுக்கு காயத்ரியின் அழகே கண் முன் வந்து வந்து சென்றது. அவளை நினைத்து நினைத்து தூக்கம் வராமல் தவித்த சத்யா அவளை வர்ணித்து கவிதை ஒன்றை எழுதினான்.
அவள் காயத்ரி!
கடல் கண்ணியாய் கடலில் இருந்து வந்தவள்;
அந்த கடல் கண்ணியே பொறாமை கொள்ளும் பேரழகு அவள்;
காமன் போதையில் வரைந்த ஓவியம் அவள்;
காமன் படுக்கை அறையில் வாசம் செய்ய வேண்டியவள் அவள்;
என்ன தவம் செய்தேனோ இன்று என் வீட்டு படுக்கை அறையில் அவள் வாசம் கொள்கிறாள்;
நேற்று கடல் தந்த தேவதையாய் நினைத்தேன் அவளை;
இன்று காமன் கட்டிலில் இருந்து தப்பித்து வந்தவளாய் உணர்கிறேன் அவளை;
இன்று அவள் என் முன் புடவை கட்டி நின்ற அந்த காட்சி;
அய்யயோ! கவர்ச்சியின் தலைவி அவள்;
அவள் கண்கள் அதை படைத்ததே என்னை கவர்ந்து இழுத்து கொலை செய்ய தான்;
அவள் முலைகள் இரண்டும் படைக்கும் போது அந்த காமன் இமய மலையை தான் காட்சியாய் வரைந்திருப்பான்;
அவள் பின்புற குண்டிகள் இரண்டும் கொலைகளில் அதிபதி;
Speed breaker மேல் மோதி விழுந்த ஆண்கள் எத்தனையோ?
இந்த காமதேவன் வீட்டு இளவரசியை என் வீட்டு கட்டிலில் புணர நான் ஆசை கொள்கிறேன் இன்று……;
….என்று கவிதையை எழுதி முடித்து விட்டு தூங்கினான் சத்யா.
மறுநாள் காயத்ரி சதியாவிடம் “எனக்கு என்ன முடிவு எடுகிறது என்று தெரியல, கொஞ்சம் நாள் உங்க வீட்டுல ஒரு வேலைக்காரியா இருகட்டுமா?” என்று கேட்டாள்.
முடிவு ஏதும் சொல்லாத சத்யா, காயத்ரியை அவனுடன் கொஞ்சம் வெளியே வரும்படி அழைத்தாள். காயத்ரியும் புடவை கட்டி கொண்டு அவள் குழந்தையும் எடுத்து கொண்டு கிளம்பினாள் சத்யாவுடன். சத்யா அவளை கார்யில் அழைத்து கொண்டு போய் அவளுக்கு புடவைகள் எடுத்து கொடுத்தான். புடவையும், ஜாக்கெட் துணியும், பாவாடையும் அவளுக்கு எடுத்து கொடுத்தான். இதெல்லாம் கண்ட காயத்ரி கண்ணீர் மல்க நன்றி சொல்லி பின் இருவரும் வீட்டிற்க்கு கிளம்பி வந்தனர்.
நாட்கள் நகர்ந்து கொண்டே இருந்தது!
காயத்ரி சத்யா வீட்டு வேலை எல்லாம் பார்த்து கொண்டாள்.
நாட்கள் செல்ல செல்ல காயத்ரி மேல் ஆசை சத்யாவுக்கு கூடி கொண்டே இருந்தது.
காயத்ரிக்கு புடவைகள் மாற்றி மாற்றி உடுக்க இருந்ததே தவிர, மாற்றி கொள்ள ப்ராவும், ஜட்டியும் இல்லை.
சத்யாவும் அதை வாங்கி கொடுக்க மறந்து விட்டான். காயத்ரியும் அதை கேட்க கூச்சபட்டாள். எனவே! காயத்ரி வீட்டில் ப்ரா, ஜட்டி இல்லாமல் தான் புடவை கட்டி வந்தாள். அது அவளை மேலும் கவர்ச்சியாய் காட்டுகிறது.
சத்யாவிடம் எப்படி ப்ரா வேண்டி கேட்பது என்று கூச்சபட்டவள், அவனாவே அதை உணர்ந்து வாங்கி தர என்ன செய்வது என்று யோசித்தவள் அவன் முன் transparent jacket கட்ட ஆரம்பித்தாள். அவள் முலை அப்படியே அந்த ஜாக்கெட்டில் வெளியே தெரியும் படி புடவை கட்டி சத்யாவை சுற்றி சுற்றி வந்தாள்.
அந்த கவர்ச்சி சத்யாவின் காமத்தை மேலும் தூண்டியது. காயத்ரியும் அவளால் முடிந்த வரை சத்யாவுக்கு அவள் கவர்ச்சி முலைகளை காட்டி காட்டி கொடுத்தாள். அவள் ப்ராவுக்காக தான் காட்டுகிறாள் என்பதை சத்யா உணர்ந்து கொள்ளவில்லை. மாறாக காயத்ரி மேல் ஆசையும் காமமும் தான் வளர்ந்து கொண்டே போனது.
நாட்கள் நகர்ந்தன….;
காயத்ரியும், சத்யாவும் ஒரு நாள் வெளியே சென்று வரும் பொழுது அடர் மழையும் காற்றும் வீசியது. வாகனம் ஓட்ட முடியாமல் bypassயின் ஒரு ஓரத்தில் காரை நிறுத்தினான் சத்யா. சிறிது நேரத்தில் காயத்ரி குழந்தை அழ ஆரம்பித்தது. பாலுக்கு தான் அழுகிறது என்று உணர்ந்த சத்யா அந்த மழையில் வெளியே இறங்க கார் டோர் திறந்ததும் சத்யா கையை பிடித்தாள் காயத்ரி.
“இந்த மழையில் நனங்சுக்கவா போறீங்க? பரவாயில்லை உள்ளையே இருங்க” என்று சொன்ன காயத்ரி அவன் முன்னாடியே கார்யில் உக்கார்ந்து அவள் முந்தானையை விலக்கி அவன் ஜாக்கெட் கழட்டி முலையை பிடித்து அதை குழந்தை வாயில் வைத்து பால் கொடுத்தாள்.
காயத்ரி முலையை முதல் முறை பார்கிறான் சத்யா. வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்தான் அவள் அழகு முலையை. முதலில் கூச்சமின்றி சத்யா முன்னாடி முலையை காட்டிய காயத்ரிக்கு சத்யா பார்வையை கண்டு கூச்சம் கொண்டாள். கூச்சம் கொண்டது மட்டுமில்லாமல் அவள் முந்தானை எடுத்து முலையை மறைத்து கொண்டாள்.
உடனே குற்ற உணர்ச்சி கொண்ட சத்யா “sorry” என்றான்.
“இல்லை நீங்க தானே தப்பா பார்க்க மாட்டிங்க என்று தான் உங்க முன்னாடியே கழட்டினேன், ஆன நீங்க அப்படியே பார்த்துட்டே இருந்தீங்களா அதான் ஒரு மாதிரி இருந்து. அதனால் தான் மறச்சு வச்சேன்” என்றாள் காயத்ரி.
“Sorry!! நான் தப்பான என்னத்துல பார்கல, பார்க்க அழகா இருந்திச்சு. எனக்கு என் அம்மா யார்னு தெரியாது. தாய் பால் குடிச்சதும் இல்லை. So இத பார்த்தபோ என்னமோ போல இருந்திச்சு. எனக்கும் ஒரு தாய் இருந்த என்ன இப்படி எல்லாம் தான் பார்த்துப்பான்னு மனசுல தோணிச்சு. அந்த எண்ணத்துல தான் பாத்திட்டே இருந்தேன்” என்றான் சத்யா.
பதில் ஏதும் பேச முடியாமல் இதயம் உடைந்தவளாய் அவள் முந்தானையை விலக்கி சத்யாவுக்கு அவள் குழந்தை பால் குடிக்கும் அழகை மறுபடியும் காண்பித்தாள். சில நிமிடங்கள் அதை பார்த்து கொண்டே இருந்த சத்யா ஒரு பேப்பர் எடுத்து அந்த காட்சியை வரைய தொடங்கினான். அவன் வரைந்து முடிக்கும் முன் குழந்தை முலையில் இருந்து வாயை எடுத்துவிட்டு தூங்கிவிட்டது.
அவள் முலை நிப்பிள் தெரிய தொங்கியபடி காட்சி கொடுத்தது. சத்தியா அதை பார்த்தபடியே வரைந்து கொண்டிருந்ததால், காயத்ரிக்கு அவள் முலையை மறைக்க மனம் வராமல் அப்படியே காட்டி கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள். சத்யா அந்த காட்சியை வரைந்து முடிக்கும் வரை காயத்ரி அப்படியே அவள் தொங்கிய முலையோடு நிப்பிள் தெரிய சத்யாவுக்கு காட்டி கொண்டே அமர்ந்திருந்தாள்.
சத்யா வரைந்து முடிக்க, மழையும் நின்றது. காயத்ரியும் அவள் ஜாக்கெட் பூட்டி கொண்டு முந்தானை எடுத்து அவள் மார்பை மறைத்தாள். இருவரும் அதன் பின் ஏதும் பேசி கொள்ளவில்லை. ஆனால் ஒரு புது வித உணர்வை இருவரும் உணர்ந்தனர். அந்த உணர்வோடு வீடு வந்து சேர்ந்தனர்.
அன்று இரவு இருவருக்கும் தூக்கம் வரவே இல்லை. அந்த நினைவுகள் தான் வந்து வந்து போனது. காயத்ரி தூக்கம் வராமல் மொபைல் நொண்டி கொண்டு இருந்தாள். சத்யா onlineயில் இருப்பதை பார்த்தவள் அவனுக்கு “ஹாய்!” என்று message செய்தாள். அவனும் பதிலுக்கு “ஹாய்!” என்றான்.
/ தூங்கவில்லையா இன்னும்?
/ இல்ல, தூக்கம் வரல, நீங்க தூங்கலையா?
/ எனக்கும் தூக்கம் வரல!
/ hmmm…!!
/ உள்ள வரீங்களா?
காயத்ரி சத்யாவை கூப்பிட்டது படுக்கை அறைக்கு, சத்யா பதில் ஏதும் அனுப்பாமல் யோசித்து கொண்டு இருந்த போது காயத்ரியிடம் இருந்து அடுத்த message வந்தது.
/ உள்ள வாங்க!!!!!!!!
/ hmmmm…!!
சத்யா படுக்கை அறைக்கு உள்ளே சென்றதும் காயத்ரி அவனை பார்த்து புன்னகைத்து விட்டு அவன் படுக்க இடம் கொடுத்து சற்று தள்ளி படுத்தாள். சத்யாவும் மெல்ல காயத்ரி அருகில் படுத்தான். இருவரும் என்ன பேசுவது என்று தெரியாமல் மௌனமாய் படுத்தனர்.
சிறிது நேரம் கழித்து காயத்ரி அவள் முந்தானையை எடுத்துவிட்டு அவள் ஜாக்கெட் கழட்டி அவள் முலையை சத்யாவுக்கு காண்பித்தாள்.
சத்யா மயங்கி போய் அவள் பருத்த அழகு முலையை பார்க்க, காயத்ரி அவள் கண்களால் அவனை அழைக்க, சத்யா ஆஆஆ என்று அவள் முலையை வாயில் வாங்கி சுப்பினான். சத்யா அவள் முலையை சூப்ப சூப்ப அவள் முலையில் இருந்து பால் சுரந்து கொண்டே வந்தது. அவள் முலை பாலை சூப்பி சூப்பி குடித்தான் சத்யா.