கதையின் நாயகி சித்ரா(27) .வசிகர தோற்றம் கொண்டவள். சென்னையில் ஐடி கம்பெனியில் நல்ல வேலையில் இருக்கிரள். திருமணத்திற்கு பிறகு,
பாபநாசம் விக்ரமசிங்கபுரதில் செட்டிலாகிவிட்டல். கணவன் சிவபுத்திரன்(33). மாமனார் அப்பு, பெரிய மிராசுதார். மாமியார் விஸ்வாம்பாள். ஒரே ஒரு
குழந்தை, அதற்கு ஒரு வயது ஆகிறது. சித்ரா ஒரு குடும்ப குத்து விளக்கு. மாமியர் சொல்லும் சொல்லுக்கு மருசொல் சொல்லாதவலள்.
ஒரு நாள், சித்ரா விட்டில் பூஜை நடந்தது. அதற்கு பல உறவினர்கள் மற்றும் நண்பர்கள் வந்திருந்தனர். விஸ்வாம்பாள் பூஜைக்கு ஆன வேலைகளை
பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள். சித்ரா மற்றும் சிவபுத்திரன் வந்தவர்களை உபசரிப்பதில் கவனமாக இருந்தனர். சித்ரா பம்பரம் போல் சுழன்று
அனைவருக்கும் தேவையானவற்றை செய்து கொண்டிருந்தாள்.
மதுரையில் இருந்து அப்புவின் பால்ய கால நண்பன் சுதாமன் அவர் மகனுடன் வந்திருந்தார். அவருக்கு தன் மகனையும், மருமகளையும் அறிமுகம்
செய்துவைத்தர் அப்பு. சுதாமனின் மனைவி காலமனபிறகு, தன் மகன் கௌதமனை கவனிக்க யாரும் இல்லையென்று வருந்தினார். இந்த வருடம்
அவன் 10 ஆம் வகுப்பு தேர்வு எழுதி இருப்பதாக கூறினார். அவருடைய மகனுக்கு 19 முடிந்தது, இது அவரனுடைய 3வது முயற்சி என்று கௌரவ
காரணங்களுக்காக சொல்லாமல் விட்டுவிட்டார அவனது உயரம் குறைவாக இருந்ததால், அவன் தனது வயதில் இருந்து மிகவும் சிறுவனாக
தெரிந்தான். சிவபுத்திரனிடம், தன் மகனை ஐடி படிப்பில் சேர்க்க என்னென்ன செய்ய வேண்டும் என கேட்டர்.
சிவபுத்திரன், தன்னை விட சித்ராவிற்குதன் படிப்பு விஷயங்கல் நன்கு தெரியும் என்று தன் மனைவியை கை காண்பித்து விட்டு நகர்ந்தான். சுதாமன்
சித்ராவிடம் தன் மகனுக்கு நல்ல அறிவுரை கூறுமாறு அன்புடன் கேட்டுக் கொண்டார். வேரு ஒரு நண்பரை பார்த்ததும், அப்புவும் சுதாமனும்
அவர்களுக்குல் பெசிக்கொண்டு நகர்தனர். கௌதமனும் சித்ராவும் ஒருவரை ஒருவர் வெகு நேரம் பார்த்து கொண்டே இருந்தனர். கௌதமன், அக்கா
உங்கல எங்கேயோ பார்த்த ஞாபகம், அன எங்க பார்த்தோம்னுதன் ஞாபகம் வரலை. ஆனால், சித்ராவிற்கு ஞாபகம் வந்தது. இரு வர்ரேன்னு சொல்லிடு
ஒரு குறும்பு சிரிப்பு சிரிச்சுட்டு போன.
பூஜை நல்ல படியாக முடிந்தது. விஸ்வாம்பாள் பூஜையில் வைக்கப்பட்டிருந்த புனித நீர் கலசத்தை சித்ராவிடம் கொடுத்து, அவர்களுக்கு சொந்தமன
நிலதில் தெலித்துவிட்டு வரச்சொன்னாள். சித்ராவும் அந்த கலசத்தை தன் தலையில் வைத்து எந்த பிடியும் இல்லாமல், கலசத்தை தொடாமல் மிக
சாதரணமாக நடந்து சென்றாள். இதை பார்த்த கௌதமனுக்கு சித்ராவை எங்கு பார்த்தோம் என்ற ஞாபகம் வந்தது. சித்ரா வயலுக்கு செல்லும்போது,
சிவபுத்திரன் ஆபீஸ் கான்பரன்ஸ் கால்ல இருந்ததால, சித்ரா தனியாக சென்றாள். இதை பார்த்த கௌதமன், அக்காக்கு துனைய நான் பொய்டுவரென்
என்று சித்ராவுடன் சென்றான்.
மதியம் உணவருந்தும் நேரம் வந்தது, இருந்தும் சித்ராவும் கௌதமனும் வரவில்லை. சிவா கால் முடிந்து வந்ததும், சித்ராவை தேடினன். அவள்
இன்னும் வரவில்லை என்றதும் மணியை பார்த்தான், அவள் பொய் 4 மணி நேரமாச்சு. செரி, நாம் பொய் ஒரு எட்டு பார்த்துட்டு வரலாம்னு எழுந்தான்,
சித்ராவும் கௌதமனும் வர செரியாய் இருந்தது. இருவரும் மிகவும் களைப்பாக வந்தார்கள். ஏன் இவ்லொ நேரம்?, என்று கேட்டான். அது ஒன்னும்
இல்லக்கா, தம்பி நாளைக்கு இங்க ஒரு ஸ்கூல்ல தொழில்நுட்ப கல்வி கண்கட்சிக்கு ஆன்லைன் அப்ளிகேஷன் போட்டுட்டு இருந்தான், உங்களுக்கு
ஒரு கான்ஃபரன்ஸ் கால் இருந்தது எனக்குத் தெரியும். அதுனால, நம்ப தோட்ட வீட்டில் வைஃபை பயன்படுத்தினேன். ஆனால், அது மிகவும் மெதுவாக
இருந்தது, அதுதான் நேரமாயிடுச்சு என்றாள் சித்ரா. செரி செரி, வங்க சாப்பிடலாம் என்று சிவா டைனிங்க் டேபிள் சென்று அமர்தான். தண்ணியாசும்
குடிச்சுருக்கலாம்ல கௌதம், இவ்லொ வேர்த்திருக்கு என்றான் சிவா. அக்காவொட தீர்த்தம் குடிச்சென் மாமா, ஜில்னு இருந்தது என்றான் கௌதம். சிவா
கேட்பதற்குள் சித்ரா, அவன் கலச தண்ணிய சொல்லுரான் என்றால். ரொம்ப அதிகம சந்தேகம் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தான், நான் வாய் வலிக்க
வலிக்க பதில் சொல்லிக்கொண்டே இருந்தேன் என்றாள். பிறகு, அனைவரும் உணவு உண்டனர்.
உண்ட மயக்கம் தொண்டனுக்கும் உண்டு என்ற பழமொழிக்கு ஏற்றார் போல் அனைவரும் அரை தூக்கத்தில் இருந்தனர். ஒரு பெரியவர் எழுந்து நின்று,
நாம் ஏதாவது செய்யாவிட்டால், அனைவரும் தூங்குவார்கள் என்று கூறினார். அதற்கு நாம் என்ன செய்வது என்று அப்பு கேட்க, பாட்டுக்கு பாட்டு
விளையாடுவோம் என்றார். அனைவரும் சரி என்றார்கள். சிறிது நேரம் விளையாடிய பிறகு, அது அவர்களுக்கு போரடித்தது. அதற்கு வேறு ஒரு
பெரியவர், சில பாடல்களைப் போட்டு ஆடலாம் என்று சொன்னார். சிவா மியூசிக் பிளேயரை ஆன் செய்து தனது பாடல் தொகுப்புகளை போட்டான்.
பெரும்பாலும் அனைத்து கூத்து பாடல்கள். பெரும்பாலும் அனைவரும் அந்த பாடல்களுக்கு நடனமாடினார்கள். அவர்கள் அனைவரும் சித்ராவை
நடனமாடச் சொன்னார்கள. ஆனால், சித்ரா தனக்கு நடனமாடத் தெரியாது என்று கூறினார். இதைக் கேட்ட கௌதமின் இதயமே வெடித்தது. அவன்
சித்ராவிடம் சென்று மெல்லிய குரலில் சொன்னான், ” உங்கலுக்க டான்ஸ் ஆட தெரியாது? சித்ரா, கௌதம் மீது குறும்பு புன்னகையை வீசினாள்.
கௌதமோ வாய்யடைத்து போய் நின்றான்.
சித்ராவின் மனதில் ஒரு ஃப்ளாஷ்பேக் ஓட ஆரம்பித்தது.
ஃப்ளாஷ்பேக்
மார்ச் 7, 2020, காலை.
ப்ராஜெக்ட் மேனேஜர் சுரேஷிடம் இருந்து கால் வந்தது.
சித்ரா: குட்மார்னிங் சுரேஷ்.
சுரேஷ்: குட்மார்னிங் சித்ரா. நாளைக்கு உங்களுக்கு ஒரு முக்கியமான சொஃப்ட்வேர் டிப்லாய்மென்ட் உள்ளது.
எனவே 11க்குள் ஆபீஸ்ற்கு வந்துடுங்க.டிரான்ஸ்போர்ட் ஆபீஸ் ஏற்பாடு செய்யும். சரியா.
சித்ரா: ஒகே சுரேஷ். குட் டே.
பத்து நிமிடங்களில் பயண ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன.
மதியம் 2 மணிக்கு, கார் அவளை அவள் வீட்டிற்கு வந்து அழைத்துச் செல்லும். மதியம் 4 மணிக்கு அவளை தூத்துக்குடி விமான நிலையத்தில் கார்
இறக்கிவிடும். மாலை 6 மணிக்கு, மதுரையில் நிறுத்தத்துடன் சென்னைக்கு விமானம். மாலை 8 மணிக்கு விமானம் சென்னை சென்றடையும்.
அங்கிருந்து கார் அவளை அழைத்துச் சென்று இரவு 9 மணிக்கு ஓ.எம்.ஆர் இல் உள்ள அலுவலக விருந்தினர் மாளிகையில் இறக்கிவிடும்.
அங்கே அவளுக்கு எல்லா வசதிகளும் இருக்கும். அவள் செய்ய வேண்டியதெல்லாம், நன்றாக தூங்கி, வேலைக்கு சரியான நேரத்தில் தயாராக
வேண்டியதுதன். இந்த தகவல்கள் அனைத்தும் அவளுக்கு எஸ்எம்எஸ், மெயில் மற்றும் வாட்ஸ்அப் மூலம் அனுப்பப்பட்டன.
அனைத்தும் நன்றாகவே நடந்தது, விமானம் மதுரையை அடையும் வரை. இரவு 8 மணி வரை விமானம் புறப்படவில்லை. அவள் போனை ஆன் செய்த
போது, அவளுக்கு ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. சித்ரா வேலை பார்க்கும் டிசிஎல் நிறுவனம் ஹேக்கர்களால் கைப்பற்றப்பட்டது மற்றும் அனைத்து
அலுவலக ஊழியர்களுக்கும் 2 மாதங்கள் சம்பளத்துடன் கூடிய விடுப்பு வழங்கப்பட்டது. மேலும் ஒரு மோசமான செய்தி, கோவிட் அவுட் பிரேக் ஆல்
ஸ்டேட் லாக் டவுன் அறிவிக்கப்பட்டது. விமானத்தை மீண்டும் தூத்துக்குடிக்கு எடுத்துச் செல்ல விமானி முடிவு செய்தார்.
சித்ரா ஒரு நிமிடம் யோசித்தாள். நான் இப்போது மதுரையில் இருக்கிறேன். இரண்டு மாதங்கள் ஊதியத்துடன் கூடிய விடுப்பு. ஹேக்கர்கள் சைபர்
தாக்குதல் பற்றி நிறுவனத்திற்கு வெளியே யாருக்கும் தெரியாது. நான் திரும்பிச் சென்றால், சலிப்பான வாழ்க்கை மற்றும் மாமியார் சித்திரவதை. நான்
இங்கு தங்கினால், எனக்கு 2 மாதங்கள் சுதந்திரம் கிடைக்கும்.
சித்ரா வெகு நாட்களாக சித்திரை திருவிழாவை காண விரும்பினாள். அதற்காக அவள் ஒரு திட்டத்தை வகுத்தாள். அவள் மதுரையில் தங்க முடிவு
செய்தாள். அவள் அம்மாவை அழைத்து, அவள் அலுவலக விருந்தினர் மாளிகையை பத்திரமாக அடைந்துவிட்டாள் என கூறினாள். அம்மா வீட்டில்
இருந்து வேலை பார்க்கிறேன் என்று கணவரிடம் கூறினாள். அடுத்த அறிவிப்பு வருவதற்கு முன், சித்ரா விமானப் பணிப்பெண்ணிடம் தன்னை
விமானத்திலிருந்து இறக்கிவிடுமாறு கேட்டுக் கொண்டாள். கேபின் குழுவினர் அவளது சாமான்களை எடுத்துச் செல்ல உதவினார்கள், அவள்
வெற்றிகரமாக விமானத்திலிருந்து இறங்கினாள். அவள் விமான நிலைய வண்டிப் பகுதியை அடைந்தபோது, அங்கு வண்டி எதுவும் இல்லை. அந்த
இடம் முழுவதும் வெறிச்சோடியிருந்தது.
இரவு 8:30 மணிக்கு தன் நண்பன் முனிஸை அழைத்தாள். முனிஸ் மிகவும் நல்ல பையன், அவன் மதுரையில் ஒரு பிரபலமான குடும்பத்தைச்
சேர்ந்தவன். பெரும்பாலும் கோவில்களில் தான் இருப்பான். சென்னையைச் சுற்றியுள்ள அனைத்துக் கோயில்களுக்கும் சென்று சித்ராவுக்கு அனைத்து
பிரசாதங்களையும் வாங்கி கொடுத்தான். அவன் ஜூனியராக நியமிக்கப்பட்டபோது, சித்ராவைத் தவிர, அணியில் உள்ள எந்தப் பெண்ணுடனும் அவன்
பேசவில்லை. சித்ரா முனிஸை அழைத்துக் கொண்டே இருந்தாள், கடைசி நொடியில் மொபைலை எடுத்தான்.
முனிஸ்: ” ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்பபபபபபங்குகுகுகுகு ”
சித்ரா: ஹாய் பங்கு.
முனிஸ்: நீங்கள் எப்படி இருக்கிறீர்கள் ? நெடு நாட்களாக பார்க்கவில்லை.
சித்ரா: நான் நல்ல இருக்கிறேன். நீங்கள் எப்படி இருக்கிறீர்கள்?
முனிஸ்: நலம் நலம். இப்போது தான், நான் உங்கள பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
சித்ரா: சும்ம சொல்லதிங்க.
முனிஸ்: நான் யாரிடமாவது பொய் சொல்லிருக்கேன?
சித்ரா: ஓ ஆமாம். நான் மறந்துவிட்டேன். என்னை பற்றி என்ன நினைச்சிங்க?
முனிஸ்: அது ஒன்னுமில்லை பங்கு. ஆழமான மூளை “சென்சார் கிட்”. நாம் நினைப்பது அப்படியெ திரையில் தோன்றும் படி செய்கிரது.
சித்ரா: இன்னும் என் கேள்விக்கு பதில் வரல. என்னை பற்றி என்ன நினைச்சிங்க?
முனிஸ்: நீங்க ரொம்ப க்யூட் பங்கு. முதல் முதல் நீங்க பிறந்த நாள் அன்னைக்கு நீங்க போட்டுருந்த ட்ரெஸ்ல இப்பொ டான்ஸ் ஆடுன செம்ம
க்யூட்டா உங்க மொத்த அழகும் கும்முனு தெரியும்னு நினைச்சேன், அது திரையில் பளிச்சினு தெரியுது. என்ன ஒரு அழகு. செம்ம.
சித்ரா: மிக மிக நன்றி பங்கு. இது என்ன தொழில்நுட்பம்?
முனிஸ்: “டீப் ட்எக்”. ஆஹா என்ன ஒரு காட்சி. இது நிஜமாக நடக்க வேண்டும் பங்கு.
சித்ரா: நிச்சயம நடக்கும். என் வார்த்தை எல்லா நேரத்திலும் பலிக்கும். இப்பொ என்ன ஓடுது.
முனிஸ்: நீங்கள் என் லாலிபாப்பை மகிழ்ச்சியுடன் சப்பிகிறீர்கள்.
சித்ரா: கடைசில எதுக்கு கால் பண்ணேண்ணு மறந்துவிட்டேன். நான் இப்போது மதுரையில் இருக்கிறேன்.
முனிஸ்: எங்க இருக்கீங்க?
சித்ரா: விமான நிலையம்.
முனிஸ்: பத்து நிமிடத்தில் அங்கு இருப்பேன்.
சித்ரா: ஓ.கே.
முனிஸ் தனது அதிர்ஷ்டத்தைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தான், அப்படியெ திரையை குறும்புத்தனமாகப் பார்த்தான். அதில், சித்ரா முனிஸ்
சுன்ணியை ஊம்பிக் கொண்டிருந்தாள்.அவன் முன்னர் குறிப்பிட்ட தொழில்நுட்பம், ஒரு ஆழமான போலி மார்பிங் செயலி ஆகும். அது நமக்கு பிடித்த
அழகன பெண்களை அம்மணம காட்டும். அவன் போலியைப் பார்ப்பதை நிறுத்திவிட்டு உண்மையானதைப் பார்க்கத் விமான நிலையத்தை நோக்கி
செல்ல ஆரம்பித்தான்.