“என்னமோ நான் பாக்காத விசயம், யாருக்கும் இல்லாத விசயம் பொத்தி மூடிக்கற…உக்கும்..” என்று அவள் பேசியதை அவன் கண்டு கொள்ளவில்லை.
இரவு அவர்கள் சாப்பிட்ட போது அதிகம் பேசவில்லை. “வவுறு நெரம்பிச்சா, சொல்லு,” என்று அவள் கேட்டதற்கு அவன் தலையாட்டினான். “ரொம்ப வேலை பண்ணிட்ட நீ வெளிய படு நீ. உள்ளார நாம் படுப்பேன்,” என்று அவனை அனுப்பினாள்.
சாணித்தரையில் பாயைப் போட்டு படுத்துக் கொண்டான். மேலே அரை வட்டமான நிலா லேசாக இருட்டை நீக்கியது. சுவர்க்கோழிகள் சங்கீதம் பாடின. சிறிது நேரம் கழித்து சொர்ணம் வரும் சப்தம் கேட்டுத் திரும்பிப் படுத்தான்.
அவள் அவன் பக்க்தில் உட்கார்ந்திருக்க வேணும். அவள் தொடை அவன விலாவில் இடித்த போது அவன் சுண்ணி விறைத்து நின்றது சங்கடமாய் இருந்தது.
“ஏய் ஒரு மனுசி படுக்கையில பக்கத்தில வந்து உக்கார்றா நீயானா தூங்கற மாதிரி டபாய்கற, மனுசிக்கு மரியாத கொடு” என்று அவள் உசுப்ப அவன் எழுந்திருந்து உட்கார்ந்தான். .
“என்னா பீடி ஓணுமா?” என்று அவள் நீட்டியதும் அதை மறு பேச்சு பேசாமல் அதை வாங்கி வலித்தான். இருமல் வந்ததும் அதை அடக்கினான். அந்த பீடியை அவனிடமிருந்து பிடுங்கியவள் அவனை முறைத்தாள்.
“இந்த மாதிரி பொட்டச்சி சொன்னதுக்கு எல்லாம் ஏன் அய்யா செய்யற? பிடிக்கலைன்னா அதைச்சொல்லு. ஆம்பிளக்கி தகிரியம் இல்லன்னு தெரிஞ்சா பொட்டக் கழுதிங்க உன்னை கிழிச்சுப்புடுங்க” என்று சொன்னவள் அந்த பீடியை வாங்கி ஊதினாள்.
புகையை ஊதியவள் பசக் என்று எச்சில் துப்புவதை வாயைப் பிளந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
“என்னா அப்புடிப் பாக்கற? இந்த சொர்ணத்தால ஆவாதது இல்லவே இல்லை தெரிஞ்சுக்க,” என்று அவனை உற்றுப் பார்த்ததும் அவன் நடுங்கினான்.
“அது சரி, என்னைப் பார்த்தே நடுங்கற என்ன உன்னைத் துன்னவா போறேன்? சரியான சோடி செட்டப் பண்ணிட்டாரு நம்ம ஆளு” என்று தோளில் இடித்துக் கொண்டவள் அவன் தொடையில் உரிமையுடம் கையை வைத்தாள்.
“உனக்கு பொம்பளைப் பழக்கமே இல்லியாமே? ஐயா சொல்லிச்சு. அதெப்படி?” என்று அவள் கேட்டதற்கு அவன் பதில் பேசலை.
“இல்லை சொர்ணக்கா. அக்கா தங்கச்சி தவிர ஃபீமேல்ஸ் பழக்கமில்ல. அதுதான்….” என்று அவன் அடங்கிய குரலில் பேசினான். அவள் அவனை உற்றுப் பார்த்தாள். அவள் உருண்டை முகம் அவனை நெருங்கியதும் வெற்றிலை வாசனை நெடி அடித்தது.
“அதனால இப்போ எங்கூட படுக்கறது வேதனைங்கற. எனக்குந்தான் வேதனை. தாலி கட்டினவனே இன்னொருத்தங்கூடப் படுங்கறான் என்ன செய்ய? ஆனா சத்தியமா ஒண்ணு சொல்லு, நிசமாவே ஒண்ணுந் தெரியாதா?” என்று அவள் கேட்க அவன் ஆம் என்று தலை அசைத்தான்.
“அடோங்க, என் அதிர்ச்டம், பொலி எருதுக்கு பதிலா கடேறிக் கன்னை அனுப்பிருக்காரு எம் புருசன். சரி. நான் சொன்னதைப் பண்ணு. எல்லாம் சவுகரியமா முடிஞ்சுடும்,” என்றவள் ஒரு கையால் அவன் தோளைப் பற்றிப் பேசினாள். அவன் உடல் நடுங்கியது.
“நீ பசுமாட்டை சினைக்கு விட்டிருக்கியா?” என்ற அவள் கேள்விக்கு அவன் தலையாட்டினான்.
“பின்னை என்ன ஐயா படிப்பு படிக்கணும்? அதேதான்…வா வேலைய முடி” என்று அவன் பக்கத்தில் படுத்துக் கொண்டாள்.
அவன் பயத்துடன் அவளைப் பார்த்தபடி அருகே படுத்துக் கொண்டான். “என்ன ஐயா, இதெல்லாம் சொல்லோணமா, பொடவையத் தூக்கு இடுப்புக்கு மேல,” என்று வெறுப்புடன் அவள் சொல்ல நடுங்கிய கை களால் அவன் புடவையை இடுப்பு வரை தூக்கினான்.
அதற்கு மேல் அவன் அசையவில்லை. அவள் கையை வேட்டியினுள் விட்டு அரைத்தூக்கலாய் இருந்த தண்டைப் பிடித்தாள்.
“ஏன் ஐயா இது. காலைல நான் குளிக்கறதப் பாக்க வெளிய நீட்டிக்கிட்டு நின்னுச்சு. இப்ப என்னா? என்னைப் புடிக்கலையா, என் அளகு போதலையா? இல்லை நான் கறுப்பு அதனாலியா,” என்று அவன் மடியைத் தடவிக் கொண்டே பேசினாள்.
“சேச்சே நீ நல்லா வளத்தியா அளகாத்தான் இருக்க அக்கா. ஆனா ரொம்ப கோவப்படற அதுதான் பயமாருக்கு” என்று அவன் சொன்னபோது அவள் கை இடுப்புக்குக் கீழே தவழ்ந்து அவன் கோவணத்தை ஓதுக்கி அடியில் கோணிக் கொண்டு நின்ற அவன் சுண்ணியைத் தடவியது.
உக்கும். என்ன பயம் வேண்டி இருக்கு இப்போ? தூரத்திலேந்து பேசினா எப்படி? ஆணும் பெண்ணும் ஒட்டணும். அப்பத்தே சேரும். சேந்தா பயம் எங்கியோ போயிடும். நெருங்கிப்படு,” என்று அவள் சொல்ல அவன் நகர்ந்து அவள் பக்கத்தில் அவளைப் பார்த்துப் படுத்தான். அவள் சூடான மூச்சு மேலே பட மயிர் சிலிர்த்தது.
“அது சரி. உங்கை மேல தலைய வெச்சுப் படுக்கப் போறேன். நீட்டு கைய” என்று அவன் கையை நீட்ட அவன் தோளில் தலையை வைத்துக் கொண்டு பக்கத்தில் படுத்தாள் சொர்ணம்.
“என்ன அப்படிய கிடக்கற. வெவரம் தெரியாதாம் மாப்பிளக்கி. என்ன எல்லாத்தியும் நான்தான் செய்யணுமா. அப்படியே கையால என் உடம்பைத் தடவிக் கொடுப்பா,”என்றவள் அவன் வேட்டியை விலக்கினாள். உறுப்பு நிமிர்ந்திருந்தது அவளுக்குத் திருப்தியாய் இருந்தது.
அவன் பயத்துடன் கையால் அவள் தோளைத் தடவினான். ‘பயப்படாதடா கண்ணு” என்றவள் அதை இழுத்து மார்பில் புதைத்துக் கொண்டாள். அவன் கையின் அடியில் மெத்தென்று பஞ்சு போல முலை பட்டது.
“மாராக்கத் தள்ளு, கருமம், ஒண்ணொண்ணாச் சொல்லணுமா” என்றவள் புடவையைத் தள்ள அவன் கை முலை மேல் லேசாகப் பட்டது.
“அக்கா அவரு ஒண்ணும் மேல கீழ தொடப் படாதுன்னாரு, அதுதான்…” என்று அவன் முனக, “அட ரோதனையே, அவரு கெடக்காறு அங்கால குவாடர் அடிச்சுப்புட்டு அக்காள, நான் சொல்றதப் பண்றா…”என்று கோபத்துடன் பேசியவள், அவன் கையை முலை மேல் அழுத்தி, “அதை பிசஞ்சு விட்டு காம்பைக் கடி” என்று பொறுமை இழக்கப் பேசினாள்.