மின்தூக்கி வேலை செய்யாததால் நான்கு மாடி ஏறி வர நேர்ந்தது.
மெல்ல மெல்ல படிகளை ஏறி வர H தளத்தின் இருந்த வீடுகள் கண்முன்னே தோன்ற தொடங்கின. நேரே நான் ஒரு பிரவுன் நிற கதவு போட்ட வீட்டை பார்த்தேன். அந்த வீட்டின் கதவு என் H145 வீட்டின் வெளியே கிருஷ்ணன் பிரதீபா என்று பெயர்கள் பொறிக்க பட்டிருந்தன.
நான் அதற்கு எதிர்புறம் இருந்த H144 வீட்டில் புதிதாக குடி வந்துள்ளேன்.
நான் புதிதாக திருமணம் ஆனவன், என் மனைவி ஏன் சொந்த ஊரில் இருக்கிறாள். நான் சென்னையில் புதிதாக ஒரு வீடு எடுத்து அவளை இங்கு கொண்டு வர இதை எல்லாம் செய்து வந்தேன். வீட்டிற்கு தேவையான அனைத்து பொருட்களையும் வங்கி கொண்டு வந்து வைத்து விட்டு நான் சோபாவில் அமர்ந்து பின்னே சாய்ந்து பெரு மூச்சு விட. காலிங் பெல் டிங் டாங். என்று ஒலித்தது.
வெளியே சென்று யார் என்று பார்க்க. ஒரு 35-40 வயது மதிக்க தக்க ஆன்ட்டி ஒருவர் நின்று கொண்டிருந்தார்.
ஹெலோ. நான் பிரதீபா. எதிர் வீட்டுல இருக்கேன், நீங்க தான் இந்த வீடு புதிதாக வாங்கி இருக்கீங்கன்னு நினைக்குறேன்.
நான்: உள்ளே வாங்க பிரதீபா. என் பெயர் கிருஷ்ணன்.
அவள்: தீபா என்று குப்பிடுங்க. பிரதீபா ரொம்ப பெருசா இருக்கும்.
நான்: சரிங்க தீபா. உள்ளே வாங்க.
உள்ளே வந்த அவள். நிறைய இன்னும் அன்பாக் பண்ணாம இருக்கே. நிறைய உங்களுக்கு வேலை இருக்கும் போல இருக்கே என்று சொல்லி கொண்டே பால்கணி பக்கம் சென்றால்.
அவள்: வாவ். நல்ல வியூ, என் வீட்டு காரர் கிட்ட இந்த வீடு தான் வாங்க சொன்னேன் ஆனால் அவருக்கு அந்த வீடு தான் பிடித்து இருந்தது. அதை சூஸ் பண்ணிட்டார்.
நான்: எனக்கும் இந்த வியூ பிடிச்சது அதன் இதை வாங்கினேன். அடுத்த வாரம் என் மனைவி வந்து விடுவாள், அதற்குள் அனைத்தையும் ஒழுங்கு பண்ண வேண்டும்.
தீபா: ஒஹ்ஹ். நீங்க திருமணம் ஆனவரா ? பார்த்தால் அப்படி தெரிய வில்லை கிருஷ்ணன். அண்ட் இன்னொரு விஷயம், என் கணவர் பெயரும் கிருஷ்ணன் தான்.
நான்: உங்கள் வீட்டு னேம் போர்டு பார்த்தேன்.
அவள்: சரிங்க. நான் உங்களை தொல்லை பண்ண விரும்பளை. ஏதாவது உதவி வேணும்னா சொல்லுங்க. நான் வீட்டில் சும்மா தான் இருக்கிறேன். என் கணவர் வேறு ஊரில் இல்லை, ஒரு மாதம் ஆஃபீஸ் பயணம் ஆக சிங்கப்பூர் சென்றிருக்கிறார்.
நான்: கண்டிப்பா ஹெல்ப் வேணும்னா கேக்குறேன் தீப. ரொம்ப நன்றி உங்கள் கனிவான உள்ளதுக்கு.
புன்னகைத்தவாறே அங்கிருந்து விடை பெற்றால்.
முடிந்த அளவிற்கு பொருட்களை எல்லாம் ஒழுங்கு படுத்தி வைத்தேன். இரவு 7 மணி அளவில் பால்கணி பக்கம் மெத்தையை போட்டு அமர்ந்தேன். சில்லறன்று காற்று. பக்கத்தில் வேறு உயரமான கட்டிடங்கள் இல்லை எனவே இங்க இருந்து வேடிக்கை பார்த்தால் நம்மை யாரும் கவனிக்க மாட்டார்கள். அன்று இரவு அங்கு தூங்கலாம் என்று முடிவு செய்தேன். வெளியே சென்று இரண்டு பாட்டில் பீர் வங்கி வந்தேன்.
மெத்தை அருகே வைத்து விட்டு, என் மனைவிக்கு போன் செய்தேன். அவள் அங்கிருந்து எனக்கு நீங்க இல்லாம ஒரு மாதிரியா இருக்கு, என்னை சீக்கிரம் கூட்டிட்டு போங்க. எனக்கு உங்கள் தேகத்தை தொட்டு ருசிக்க வேண்டும் என்று அவள் என்னை மூடு ஆகி விட்டால். அவளிடம் பேசிக்கொண்டே ஒரு பாட்டில் பீரை குடித்தேன். பின்னர் அவளை என் அம்மா அழைப்பதாக சொல்லி அவள் போனை துண்டித்தால். நான் மெத்தையில் படுத்த வாறே கை அடிக்கலாம் என்று எண்ணி மெல்ல என் சுண்ணியை தடவினேன்.
டிங். டாங். என்று யாரோ காலிங் பெல்லை அழுத்த. எழுந்து சென்று பார்த்தேன். அங்கு தீபா நின்றாள். இரவு 8:30 மணி, கையில் இரண்டு பாத்திரம். கதவை திறந்ததும். வழி விடுங்க வழி விடுங்க. பாத்திரம் கொதிக்கிறது. என்று அவள் வீட்டினுள் ஓடினாள். உள்ளே சென்ற அவள் பாத்திரங்களை மேசையில் வைத்து. எப்படியும் சாப்பாடு பனிருக்க மாடீங்க அதான் நைட் சாப்பாடு எடுத்து வந்தேன்.
ரொம்ப தான்க்ஸ் தீபா என்று நான் சொல்லும் வேலையில்.
வாவ். கிரிஷ். இதை நான் எத்தனை தடவை எண்ணியிருக்கிறேன் தெரியுமா என்று சொல்லி மெத்தையோரம் அமர்ந்தாள்.
இங்க இருந்து ரொம்ப அழகா இருக்குது. இங்க இருந்து நிலவை பார்க்க ஆயோரம் கண்கள் வேண்டும் போல இருக்கிறது. உண்மையிலேயே உங்களுக்கு கிரேட் டேஸ்ட். பீர் வேற.
அவள்: கிரிஷ். இப் யூ டோன்ட் மயின்ட். என் வீட்டில் நான் சரக்கு வச்சிருக்கேன். நான் அதை எடுத்து வந்தால் நாம் இங்கு இருந்து இரவை ரசித்து கொண்டே மது அருந்தலாம் என்றால்.