இருவரும் உணவு உண்டப்பின்னர், சந்தியா டீவி பார்க்க ஆசைப்பட்டதால், அவளை கைத்தாங்கலாக அழைத்துக் கொண்டு சோபாவில் அமர்த்த கூட்டிச்சென்றான். அவ்வாறு அழைத்துவரும் போது, தன்னுடைய கை தவறுதலாக அவளுடைய மாங்கனிகளில் பட்டுவிட, உடனே அவனில் ஏதோ ஒரு மின்சாரம் பாய்ந்தது போல உணர்ந்தான். இதுவரை அவனுடைய கை எந்த வளர்ந்த பெண்ணின் மாங்கனிகள் மீதும் உரசினது கிடையாது. அது தான் முதல் முறை, இருந்தாலும் தன் அக்காவின் மாங்கனிகள் என்பதால், உணர்ச்சியின் வேகம் அதிகமாக இல்லை. இருந்த போதும், அவனுடைய மனதில் ஒரு இனம்புரியாத உணர்வு, இதய துடிப்பினை கூட அந்த நொடிப் பொழுதில் உணர முடிந்தது. அவனின் உணர்ச்சிகள் லேசாக எட்டிப்பார்க்க, தன்னைத்தானே கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு, அவனுடைய கைகளை லேசாக மேலே உயர்த்திக் கொண்டான்.
அவனுடைய செயல்களை சந்தியா உணராமல் இல்லை. இருந்த போதும் அதனை பெரிதாக காட்டிக் கொள்ளவில்லை. அவ்வாறு நடந்த பின்னர், அருணின் செய்கையில் சில மாற்றங்களை சந்தியாவால் உணர்ந்து கொள்ள முடிந்தது. அருணின் கை தவறுதலாக கூட சந்தியாவின் மார்பை தொட்டுவிடாமல் இருப்பதில் மிகவும் ஜாக்கிரதையாகவே இருந்தான். அவனுடைய செயல்களால் சந்தியா உன்மையிலேயே பரவசம் அடைந்திருந்தாள். அருணிடம் தனி மதிப்பே உருவானது. அருண் அவளை கூட்டிச் சென்று ஷோபாவில் அமர்த்தி வழக்கம் போல அவள் அருகிலேயே அமர்ந்து இருவரும் டிவீ பார்க்க ஆரம்பித்தனர்.
சிறிது நேரத்திற்கு பின் சந்தியா படுக்க வேண்டும் என்று கூறியதால், உடனே அருண் அவளை தொட்டு கைத்தாங்களாக அழைத்துச் செல்லும் போது, இந்த முறையும் எதர்ச்சையாக அவளுடைய மார்பில் பட உடனே தன் கையை மேலே தூக்கிக் கொண்ட அதே நேரத்தில் சந்தியாவும் விழுந்து விடாமல் தாங்கி கொண்டான். இதனை கண்ட சந்தியாவிற்கு சிரிப்பு தான் வந்தது. இருந்த போதும் வெளிக்காட்டாமல் மனதிற்குள் சிரித்துக் கொண்டாள். அவளை படுக்க வைத்துவிட்டு போர்வையை மெதுவாக அவள் வலது தொடைமீது படாமல் போர்த்திவிட்டு டீவி பார்க்க ஹாலிற்கு வந்தமர்ந்தான். அருண் தன் மீது வைத்திருக்கும் பாசத்தை நினைத்து சிறிது மெய்சிலிர்த்து போனவள் அப்படியே கண் அயர்ந்தாள்.
சந்தியா தூக்கம் கலைந்து மாலை எழுந்தாள். சிறுநீர் களிக்கும் என்னம் வர அருணை அழைத்தாள். அவனிடமிருந்து எந்த வார்த்தைகளும் வரவில்லை. தூங்கிவிட்டான் போல என்று மனதினில் நினைத்துக் கொண்டு, எதற்காக அவனை டிஸ்டர்ப் பண்ண வேண்டும் என நினைத்தவள், தானே கட்டிலில் இருந்து கீழே இறங்கி தட்டி தடுமாரி ஒவ்வொன்றாக பிடித்துக் கொண்டு பாத்ரூம் பக்கம் நகர, இடையில் ஏதோ தடுப்பது போல இருக்க, தன்னையும் மறந்து வலது காலை அழுத்தமாக ஊன்றிவிட்டாள். உடனே தொடையில் ஏதோ குத்துவது போல் தோன்ற வலியில் கத்தி விட்டாள். அவளுடைய கத்தலை கேட்ட அடுத்த நொடி, அருண் ஷோபாவிலேயே அசந்து தூங்கினது நியாபகம் வர, பதரியடித்துக் கொண்டு தன் தூக்கத்தினை கலைந்து எழுந்து அவளை பார்க்க அக்கா, அக்கா என்று கூப்பிட்டுக் கொண்டே ஓடிப்போனான். சந்தியா தன் வலது தொடையை பிடித்துக் கொண்டு சிறிது சாய்வாக நின்று கொண்டிருக்க…
அருண் : அக்கா என்ன கா ஆச்சு.. என்ன ஏன் கூப்பிடல..
சந்தியா : இல்லடா.. நீ தூக்கர ஏன் டிஸ்டர்ப் பண்ணனும் நு தான்….
அருண் : என்னகா.. இதுல என்ன டிஷ்டபன்ஸ் இருக்கு.. இப்போ பாரு உனக்கும் கஸ்டம் எனக்கும் அதே தானே… இனி மேல் இது போல எப்பொழுதும் செய்யாதே.. என்ன கா ஆச்சு…. (என்று சொல்லிக் கொண்டே அவளுடைய வலது காலை சென்று தொடை பகுதியில் தடவி விட்டான்.)
சந்தியா : இப்போ பரவால டா.. (என்று அவன் சோல்டரை பிடித்தது போலவே சொல்ல)
அருண் : காட்ஸ் கிரேஸ்… நல்லவேலை பெரிதா எதுவும் நடக்கல… இனிமேல் இது போல தப்பு பண்ணாத கா…
சந்தியா : சரி டா..
என்று சொல்லிக் கொண்டே, அருண் அவளை பாத்ரூம் கொண்டு சென்று விட அங்கு வெஸ்டர்ன் டாய்லெட் என்பதால் உள்ளே அருணின் உதவி எதுவும் தேவைபடவில்லை…
அருண் அவளை பாத்ரூமில் விட்டு விட்டு வெளியே நின்றவன் மனது கேட்காமல் ஷீபாவிற்கு கால் பண்ணினான்..
அருண் : ஹாய் ஷீபா என்ன பிசியா
ஷீபா : ம்ம்.. ஒரு பேசன்ட் முன்னாடி இருக்கராங்க.. சொல்லு அருண் என்ன விசையம்..
அருண் : பெரிதா ஒன்னும் இல்ல, சந்தியா தெரியாம அடிபட்ட கால நல்லா ஊனீட்டா.. கொஞ்சம் வலியால கஷ்டப்பட்டா.. இப்போ பரவாலைனு தான் சொன்னா, இருந்தாலும் மனசு கேட்காமல் கால் பண்ணினேன்..
ஷீபா : ஒரு நிமிடம் சந்தியாவிடம் கொடு.
அருண் : அவ பாத்ரூம் போயிருக்கிறாள். வந்ததும் தரேன்..
ஷீபா : அப்படியா, அக்கா எங்கே?
அருண் : உனக்கு விசையமே தெரியாதா, பொள்ளாச்சி சித்தப்பா காலைல ஹார்ட் அட்டாக்ல இறந்துட்டாங்க. அதுக்காக அம்மாவும், ஐஸ்வரியாவும் போயிருக்கிறாங்க..
ஷீபா : சாரி டா.. எனக்கு தெரியாது டா… நீ சந்தியாவிற்கு துணையா இருக்கரீயா
அருண் : ஆமாம் மா.. இதோ சந்தியா வந்துட்டா அவ கிட்டையே பேசு..
ஷீபா : என்னடீ, பார்த்து நடக்கறது இல்லையா? இப்போ வலி இருக்குதா?
சந்தியா : அதுக்குள்ள உனக்கு கால் பண்ணீட்டானா… கால் ஊனும் போது தான் வலித்தது இப்போ ஒன்னும் இல்ல டீ.. எனக்கு வலி இருந்தா நானே கூப்பிட்டிருப்பேன்ல…
ஷீபா : பார்த்து நடந்துக்கோ.. தவறுதலா கூட இனி எந்த ரிஸ்கும் எடுத்தராத.. அப்புறம் ரொம்ப கஷ்டமாகிடும். அதே போல கட்டு போட்ட இடத்தில் தண்ணி படாம பார்த்துக்கோ டா.. இன்பெக்ஷன் ஆகீட்டா ரொம்ப கஷ்டம் பார்த்து நடந்துக்கோ சரியா
சந்தியா : சரி டா..
ஷீபா : சரி டீ.. இங்க பேசன்ட் இருக்காங்க பிரீயானதும் கால் பண்ணரேன்.. (என்று சொல்லி காலை கட் பண்ணினாள்.)
அருண் : ஷீபா என்னகா சொன்னா?
சந்தியா : இனிமேல பார்த்து நடந்துக்க சொன்னா. அப்புறம் முக்கியமா தண்ணி படாம பார்த்துக்க சொன்னா டா.. சரி அதுக்குள்ள எதுக்கு டா கால் பண்ணின, நான் தானே அப்பொழுதே சரியாகிடுச்சுனு சொன்னேன் தானே.
அருண் : இருந்தாலும் ஒரு சாட்டிஸ்பேக்சனுக்கு தா..ன்…..
சந்தியா : என்ன டா இலுக்கர.. வர வர நீ ஷீபா கூட ரொம்பதான் ஒட்டி உரவாடர… ம்ம்ம்…..
அருண் : அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல கா..
சந்தியா : அவ என் காலேஜ் ல ஜூனியர் பொண்ணு. அவ புரோஜெக்ட்காக என்கிட்ட பழக ஆரம்பித்தவள், இப்போ என்னவிட உன்கிட்ட குளோஸாகி, உன்ன பார்க்கதான் வீட்டிற்கே வரேனு அம்மாகிட்ட சொல்லர வரைக்கும் கொண்டு வந்து விட்டிருக்கிற.. இது சரி இல்லடா.. அவ உன்னவிட பெரிய பொன்னுடா.. நியாபகம் இருக்கட்டும்..
அருண் : அக்கா நீ நினைகிறது போல எல்லாம் ஒன்னும் இல்லகா.. உன்கிட்ட எப்படி அன்பா இருகிறேனோ அதுபோல தான் கா அவகிட்டையும். என்ன நீ அக்கா என்பதால், என்னையும் அறியாமல் உன்கிட்ட ஒரு கட்டுப்பாடு, மதிப்பு இருக்கு. ஆனா அவகிட்ட இல்ல.. அவ்வளவு தான் கா….
சந்தியா : டேய் அவகிட்ட கட்டுப்பாடு இல்லைங்கரதால தான் எனக்கு கொஞ்சம் பயம் டா…
அருண் : அக்கா.. அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்லகா… சும்மா பிரென்சிப் தான்..
சந்தியா : ஆமாம், எல்லோரும் பர்ஷ்ட் பிரெண்ஸ் என்று தான் சொல்ராங்க…
(இது தான் சந்தர்ப்பம் அருணை கலாய்க்க என்பதற்காக சந்தியா அவனை கலாய்த்துக் கொண்டிருந்தாள். இருந்தாலும் அருண் ஷீபாவின் மீது இதுவரை தூய்மையான அன்புடன் தான் பழகுகிறான் என்பது நன்றாகவே அறிந்திருந்தாள். இருந்தாலும் நேரம் போக வேண்டாமா)
எப்பொழுதும் அருண் தான் சந்தியாவை கலாய்ப்பான். ஆனால், இன்று கிடைத்த சந்தர்ப்பத்தை நழுவ விடாமல் சந்தியா கலாய்க்க ஆரம்பித்தாள்.. நேரம் சந்தோஷமாக உருந்தோட இரவானது. அருண் கடைக்கு சென்று இட்லியும், கொத்து புரோட்டாவும் வாங்கி வந்தான். இருவரும் சாப்பிட்டு சிறிது நேரம் டீவி பார்த்துவிட்டு தூங்க சென்றனர், இடையில் அக்காவிற்கு ஏதாவது உதவி தேவைப்பட்டால் என்ன செய்வது என்று அவள் ரூமிலேயே இருவரும் படுத்துக் கொண்டனர்.