சந்தியாவும் ஐஸ்வரியாவும் அந்த பக்கமாக வர அவளை பார்க்க கூட தயங்கிக் கொண்டே அமைதியாக இட்லி சாப்பிட்டான்.
ஐஸ்வரியா : என்னடா இது ஆச்சரியமா இருக்கு. அண்ணன் அமைதியா சாப்பிடராப்ள.. (என்று நக்கலாக பதில் சொல்ல)
அதற்கும் அருணிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லை..
சந்தியா : ஏய் பேசாம இரு டீ.. அவன வம்பிலுக்களினா உனக்கு தூக்கமே வராதே… (என்று அவளை அதட்டி விட்டு) அவன் நேத்து சுத்தீட்டு டையர்டா வந்திருக்கறான். வா, நாம்ப கடைக்கு கிழம்பலாம் என்று சொல்லிக் கொண்டே இருவரும் கிழம்பினர்..
அருண் காலை உணவை சாப்பிட்டுவிட்டு, மேலே போனவன் மதிய உணவிற்கு மட்டுமே கீழே வந்தான். பின்பு சாப்பிட்டவன் மறுபடியும் தன் ரூமிற்கு சென்றுவிட்டான். அவனுடைய செயல் அவனுடைய அம்மாவிற்கே வித்தியாசமாகப்பட்டது. அவள் என்ன என்ன ஆச்சு என்று கேட்டுப்பார்த்தும் அவனிடமிருந்து எந்த பதிலும் வரவில்லை. அவன் மதியம் உணவு உண்ணும் நேரத்திலும் சந்தியாவும், ஐஸ்வரியாவும் கடைக்கு போனவர்கள் வரவில்லை. அருண் தன் ரூமிற்கு சென்று ஒரு மணி நேரம் கழித்து தான் அவர்கள் இருவரும் வந்தார்கள். அது வரை அவனுடைய அம்மா மாலதியும் சாப்பிடாமல், அருணின் செய்கையினால் குழம்பி சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
சந்தியாவும் ஐஸ்வரியாவும் வீட்டிற்கு வர 2.30 மணியானது. உள்ளே வர வரவே…
ஐஸ்வரியா : அம்மா பசிக்குதுமா.. சாப்பாடு எடுத்து வை… (என்ற வாரே வர)
மாலதி : ஏங்கடா இவ்வளவு நேரம். ரெடிமேட் கடைக்குள்ள போய்ட்டா நேரம் போரதே தெரியாதே.. சரி ஏதாவது சாப்பிட்டு வந்திருக்கலாம் இல்ல.. (என்று சொல்லிக் கொண்டே சாப்பாட்டை எடுத்து வைத்தாள்)
இருவரும் சாப்பிட்டு கை கழுவி விட்டு வந்ததும். தாங்கள் வாங்கி வந்த டிரெஸ்களை அம்மாவிடம் காட்டி விட்டு, ரூமிற்கு போகும் போது,
மாலதி : சந்தியா இங்க வா..
சந்தியா : என்னமா?
மாலதி : அருண் காலையில் இருந்தே மூட் அவுட் ஆனவன் மாதிரியே இருக்கிறான் டீ.. பார்க்கவே பரிதாபமா இருக்குது கொஞ்சம் என்னனு போய் பாரு. டீ. என்னனு கேட்டாலும் எதுவும் சொல்ல மாட்டீங்கிறான். அவன கஷ்டப்படுத்தாதே. பார்த்துகோ டீ. நீ தானே அவனுக்கு உயிர் (என்று சொல்ல சொல்ல கண் கலங்கிவிட்டாள்.
சந்தியா : என்னமா இதுக்கெள்ளாமுமா? நான் பார்த்துக்கிறேன். டோண்ட் வொரி மா.. (என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ரூமிற்கு போனாள்)
சந்தியா ரூமிற்கு சென்று நைட்டி மாற்றிக் கொண்டு அருண் ரூமிற்கு சென்றாள். அங்கு அருண் கவலையுடன் கட்டிலில் அமர்ந்திருந்தான்.
சந்தியா : ஏண்டா செல்லம் இப்படி உட்கார்ந்துட்டு இருக்க? என்ன ஆச்சு?
அருண் : (நிமிர்ந்து பார்த்துவிட்டு தலையை குனிந்து கொண்டு) ஒன்னும் இல்லக்கா..
சந்தியா : ஒன்னும் இல்லைனு உன் உதடு தான் சொல்லுது. ஏன் என்னடா ஆச்சு என்கிட சொல்லுடா..
அருண் : அக்கா என்ன தப்பா நினைக்க மாட்டீல..
சந்தியா : என் செல்லத்த என்னைக்கு தப்பா நினைத்திருக்கிறேன். சொல்லுடா என்ன விசையம்.
அருண் : காலைல நான் செய்ததை நீ பார்த்தைல.. உன்மைய சொல்லு கா….
சந்தியா : ம்ம்.. அதுக்கு என்னடா..
அருண் : நீ பெருந்தன்மையுடன் எடுத்துக் கொண்டாலும், என்னால அப்படி இருக்க முடியல கா.. எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு.. (என சொல்லிக் கொண்டே கண் கலங்கினான்)
சந்தியா (அவன் அருகில் சென்று கட்டித்தலுவிக் கொல்ல அவன் கட்டிலில் உட்கார்ந்து இருந்ததால் சரியாக அவன் முகம் சிறிது சந்தியாவின் கீழ் மார்பிலும் மேல் வயிற்றிலும் அழுந்திக் கொண்டிருந்தது) : இதுக்கா இத்தனை நேரமா கவலை பட்டுட்டு இருந்த.. போடா லூசு.. நானே உன்கூட பேசனும்னு தான் இருந்தேன். சரி இப்போ பிரியா விடு அப்புறம் பேசிக்கலாம். (என்று சொல்லி விலகி நின்றாள்)
அருண் : அக்கா, நீ தப்பா எடுத்துகிட்ட மாதிரி இருந்தது அது தான் என்னால யார்கிட்டையும் சரியா பேசமுடியல கா.. பரவால, இப்பவே எதுவா இருந்தாலும் பேசுக்கா.. அப்போ தான் என் மனசு நிம்மதியாகும்.
சந்தியா (அமைதியாக அவன் அருகில் வந்து அமர்ந்து அவன் முடியை கோதி விட்டுக் கொண்டே) ; சரி உன்மைய சொல்லு நேத்து நைட் வந்ததும் என்ன செய்துகிட்டு இருந்த…
அருண் (சட்டென்று முகம் சிறிது வேர்த்துவிட்டது. மெதுவாக எச்சிலை முழுங்கிக் கொண்டே) : எதக்கா கேக்கற.. (என்று தெரியாதவன் போல கேட்டான்)
சந்தியா (சிரித்துக் கொண்டே) : ம்ம்ம்… நான் என்ன கேக்கவறேன்னு தெரியாது பாரு.. பப்பா ஒன்னுமே தெரியாது..
அருண் : அக்கா…..
சந்தியா : சரி ஓப்பன்னா கேட்கிறேன். அம்மா ரூம் முன்னாடி எத பார்த்துகிட்டு நின்ன?
அருண் : பார்த்தையா கா.. என்ன தப்பா நினைத்துகிட்ட பார்த்தையா.. இதுக்கு தான் நான் காலைல இருந்து டிஸ் அப்பாய்ன்ட்மென்ட் அ இருந்தேன். நான் அப்படி இல்ல கா.. நான் நீ வளர்த்த உன் தம்பிக்கா… (என்று சொல்லிக் கொண்டே திருப்பவும் கண் கலங்கினான்)
சந்தியா : உன்ன நம்பினதுனால தான் டா.. உன்கூட இன்னும் பாசத்தோட பேசிக்கிட்டு இருக்கிறேன். நான் கேட்டதுக்கு அது அர்த்தம் இல்லடா.. நீ என்கிட்ட ஓப்பன் அ பிரியா பேசனும்னதால தான். புரிந்துக்கோ..
அருண் : ம்ம்… கேளுக்கா நான் ஓப்பனா சொல்லறேன். என்ன தெரிந்துகனும்.
சந்தியா : நைட் அம்மா ரூம் முன்னாடி நின்னுகிட்டு ஏன் என்ன பார்த்ததும் பம்பிக்கிட்டு நின்ன?
அருண் : அக்கா…
சந்தியா : ம்ம்… சொல்லுடா
அருண் : அக்கா நான் வரும் போது, அவங்க ரூமிலிருந்து முனங்கள் சத்தம் வந்தது…. (என்று இழுக்க)
சந்தியா : (சிரித்துக் கொண்டே) ம்ம்.. அப்புறம்…
அருண் : லேசான சலனத்துடன் என்னனு பார்க்க போனேன்…
சந்தியா : ஆமாம், ஒன்னுமே தெரியாத பாப்பா.. என்னனு ஆராய போச்சாமா… (என்று நக்கலடிக்க)
அருண் : அக்கா…. (என்று இழுக்க)
சந்தியா : சரி சொல்லு..
அருண் : சரிங்க கா.. தெரிந்து தான்.. கொஞ்சம் சலனத்துல போகலாம்னு காலடி எடுத்து வைத்தேன்..