“அது.. வந்து… தே ஹேட் செக்ஸ் லாஸ்ட் நைட்… நான் பார்த்தேன்..”, என்னை பாக்காம குனிஞ்சுட்டே சொன்னாங்க.
எனக்கு இதுவரைக்கும் அப்படி ஒரு கோவம் வரல… “அண்ணி…”, ன்னு ஒரே வார்த்தை அத்தனை சத்தமா கத்திட்டேன். ரூம் கதவு சாத்திதான் இருந்தது. இருந்தாலும் கீழ யாருக்காவது கண்டிப்பா கேட்டிருக்கும். ரொம்ப சத்தமா கத்தினது எனக்கே தெரிஞ்சுது. கொஞ்சம் நிதானமானேன்.
“இப்போ உங்களுக்கு என்ன பிரச்சனை? தேன்மொழிக்கு உங்கள புடிக்கல… அதனால இப்படி ஒரு பழி போடறீங்களா?”, கோவம் குறையாம அவங்கள பாத்து கேட்டேன். டக்குன்னு அவங்க கண்ணு கலங்குச்சு.
“தருண்… தேன்மொழிக்கு என்னை புடிக்காதுதான்… ஆனா, எனக்கு அப்படியில்ல… அவளை எனக்கு புடிக்கும்… அவளை ஒரு குழந்தை மாதிரி தான் பாக்கிறேன்…”, கண்ணுலேர்ந்து தண்ணி கொட்டுது
“ஓ.. அந்த குழந்தை மேல தான் இப்படி ஒரு பழியை போடறீங்களா? எங்கப்பா… அந்த மனுஷன் உங்கள என்ன பண்ணாரு… நேத்து உங்களுக்கு கைல அடிப்பட்டது தெரிஞ்சும் எப்படி துடிச்சாரு.. அவரையும்… ச்சே..”, ன்னு சொல்லி நான் வெளிய போக ட்ரை பண்ணேன்.
“தருண்.. ப்ளீஸ்… நான் சொல்றது உண்மை.. இந்த பொய்யை சொல்லி அதனால எனக்கு என்ன ஆகப்போகுது…”
வெளிய போகப்போனவன் நின்னு பதில் சொன்னேன்… “உங்களுக்கு ஒண்ணும் ஆகப்போறதில்ல… ஆனா, இந்த விஷயத்தை பெருசு பண்ணா, உங்களுக்கு குழந்தை ஏன் இன்னும் பொறக்கல ன்னு கேக்கறவங்க அதை மறந்துட்டு இதை பேச ஆரம்பிச்சிடுவாங்க ல்ல… உங்களுக்கு அது நல்லதுதான…”, ன்னு சொன்னதும் இன்னமும் அதிகமா அழ ஆரம்பிச்சாங்க. நான் அதப்பத்தி கண்டுக்காம அவங்கள மொறச்சிட்டு கீழ இறங்கிப்போனேன்.
கீழ அப்பாவும், தேன்மொழியும் டிபன் சாப்பிட்டுட்டு இருந்தாங்க.
“வாடா… சாப்பிடு வா… ஆமா, மேல என்ன சத்தம்?”
“அது ஒண்ணுமில்லப்பா, அண்ணி இன்னிக்கு நான் போடலாம்ன்னு வெச்சிருந்த சட்டை மேல டீயை கொட்டிட்டாங்க தெரியாம.. அதான்..”, சொல்லிட்டு மாடிப்படியை பாத்தேன். அண்ணி கண்ணை தொடச்சிட்டு கீழ இறங்கி வந்துட்டு இருந்தாங்க.
அப்பா திரும்பிப்பாத்து, “வாம்மா கயல், தருணுக்கு டிபன் வை…”, ன்னு சொன்னதும், நான், ” இல்லப்பா, நான் ரவி வீட்டுக்கு டிபன் சாப்பிட வர்றேன்னு சொல்லி இருந்தேன்… நான் அங்க சாப்பிடுகிறேன்… நீங்க சாப்பிட்டு மாத்திரை போடுங்க..”
அண்ணியை பாக்கல… தேன்மொழிய பாத்து , “என்ன லூசு, நைட்டு கரப்பாண்பூச்சி திரும்ப வந்துச்சா?” ன்னு தலைல கொட்டினதும் , “பாருங்கப்பா இவனை…” ன்னு கோவப்பட்டு கத்தினாள். நான் சிரிச்சிட்டே திரும்ப அண்ணி கீழ இறங்கி நின்னுட்டு இருந்தாங்க… அவங்க கிட்ட போய்..
“சந்தோஷமா இருக்கிற இந்த குடும்பத்துல ஏதாவது குழப்பம் பண்ணனும்ன்னு நினைக்காதீங்க… போய் உங்க வேலைய மட்டும் பாருங்க..” ன்னு சொன்னதும் அவங்க லேசா சிரிச்சுட்டு என்னைத்தாண்டி போனாங்க.
எனக்கு அந்த சிரிப்புல ஏதோ இருக்கிற மாதிரி தெரிஞ்சுது. கண்டுக்காம கிளம்பி வெளியே வந்தேன்.
ரவிக்கு போன் பண்ணி வெளிய ஏதாவது ஹோட்டல்ல சாப்பிடலாம் வாடா ன்னு சொல்லி வர சொன்னேன். வந்ததும் ஹோட்டல்ல போய் சாப்பிட உக்காந்தோம். வாட்சப் மெஸேஜஸ் நிறைய வந்திருந்தது. ரெண்டாவதா இருந்தது அண்ணி கிட்ட இருந்து.
“தருண், உனக்கு இதையெல்லாம் காட்டக்கூடாதுன்னு தான் இருந்தேன். நான் என்னோட நல்லதுக்காக மாமா மேலயும் தேன்மொழியும் மேலயும் பழி போடற ன்னு என்னை தப்பா நினைக்கிற… அதுக்காகத்தான் இப்போ உனக்கு அனுப்பறேன். பார்த்ததும் டெலிட் பண்ணிடு. கோவம் வந்தால் கண்ட்ரோல் பண்ணு. யோசிச்சு முடிவு எடுக்க வேண்டிய விஷயம். நீ சின்னப்பையன் இல்ல. உனக்கு புரியும் ன்னு நினைக்கிறேன்.” , இந்த மெசஜ் வந்த அடுத்த நிமிடம், அந்த போட்டோ வந்தது.
நான் அதை கிளிக் பண்ணி அது டவுன்லோடு ஆனது. அதிர்ந்தேன்.
“ரவி.. ஒரு நிமிஷம் ” ன்னு சொல்லி அந்த ஹோட்டல் ரெஸ்ட்ரூமுக்கு ஓடினேன். உள்ள போய் அந்த போட்டோவை ஓப்பன் பண்ணேன். அது என்னோட அப்பாவும், தங்கையும் நிர்வாணமாய் ஓத்துக்கொண்டிருக்கும் போட்டோ.
அப்பாவும், தங்கச்சி தேன்மொழியும் அப்படி அம்மணமா ஓக்கிற மாதிரி போட்டோ பாத்ததும் மொபைலை பிடிச்சிட்டு இருந்த என் கை நடுங்குச்சு. நம்பமுடியாம திரும்ப திரும்ப அண்ணி அனுப்பின அந்த போட்டோவை பார்த்தேன். கண்டிப்பா அது அப்பாவும், தேன்மொழியும்தான். அந்த நைட் லாம்ப் வெளிச்சத்துல நல்லாவே தெரிஞ்சுது. அண்ணி கொஞ்சம் கிட்ட இருந்துதான் இந்த போட்டோவை எடுத்திருக்காங்க. அப்பா மேலயும், தேன்மொழி மேலயும் கோவம் கோவமா வந்துச்சு.
போட்டோவை டெலிட் பண்ண சொல்லியிருந்தாங்க அண்ணி. இப்போதைக்கு அந்த போட்டோவை மட்டும் ஹைட் பண்ணி வெச்சுட்டு, மறுபடி டேபிளுக்கு வந்தேன்.
“என்ன மச்சான் ஆச்சு?”, ரவிக்கு என்ன பதில் சொல்றது ன்னு தெரியாம…
“ஒன்னும் இல்லடா… சாப்பிடு போலாம்..” ன்னு சாப்பிட முடியாம சாப்ட்டு ரவியை அனுப்பிட்டு நான் என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம வீட்டுக்கு வந்து நேரா மேல என் ரூமுக்கு போய் படுத்துட்டேன்.
“தருண் அண்ணா… தருண் அண்ணா…”, எத்தனை முறை என்னை கூப்பிட்டா ன்னு தெரியல. டக்குனு முழிச்சுப்பார்த்தேன். தேன்மொழி ரூமுக்கு வெளில இருந்து கூப்பிட்டிட்டு இருந்தா. அவ மேல இருந்த கோவம் கொஞ்சம் கூட குறையல. படார்ன்னு கதவைத்திறந்து…
“எதுக்கு இப்படி கத்திக்கிட்டு இருக்க?”, கேட்டதும் பயந்துட்டா கொஞ்சம்…
“ஏன் ண்ணா இப்படி கோவப்படற? அண்ணி தான் சாப்பிட வர சொன்னாங்க… வந்தா வா… வராட்டி போ…”, ன்னு அவளும் பதிலுக்கு கோவத்தை காட்டிட்டு போனா.
“ச்சே..” ன்னு தலையைப்புடிச்சுக்கிட்டு வந்து படுத்துட்டேன் மறுபடி.
கொஞ்ச நேரத்துல அண்ணியே வந்து கதவை தட்டினாங்க. “தருண்… காதவத்திற…”
நான் கதவத்திறந்துட்டு மறுபடி கட்டில்ல கண்மூடி படுத்துட்டேன். அவங்க என் பக்கத்துல உக்கார்றது தெரிஞ்சுது.
“தருண்… ஹே… தருண்… இங்க பாரேன்..”
நான் கண் தொறக்கல. அவங்க மெதுவா என் கையை அசைச்சு, “தருண்… நீ இப்படி பீல் பண்ணுவன்னு தெரிஞ்சிருந்தா நான் சொல்லி இருக்க மாட்டேன்… ப்ளீஸ் இங்க பாரு…”
நான் மெதுவா எந்திரிச்சு உக்கார்ந்தேன். அப்பாவும் தேன்மொழியும் ஒண்ணா இருக்கிற போட்டோ கண்ணு முன்னாடி வந்து போச்சு. உடைஞ்சு அழ ஆரம்பிச்சேன்.
“ஹையோ… தருண்… இப்போ எதுக்கு இப்படி…”
“என்னால முடியல ண்ணி…”, ன்னு விசும்பி அழ ஆரம்பிச்சதும், “தருண், ப்ளீஸ்.. யாராவது பாத்து என்னாச்சு ன்னு கேக்கப்போறாங்க… நிறுத்து ப்ளீஸ்..”
கண்ட்ரோல் பண்ண முடியாம அழுதேன். யாராவது வந்து பாத்துட்டா என்னாகும்ன்னு சட்டுனு அண்ணி போய் கதவை சாத்திட்டு வந்தாங்க. எனக்கு முன்னாடி வந்து நின்னு என்னோட தாடையை புடிச்சு “தருண்.. ப்ளீஸ்.. என்னைப்பாரு…” ன்னாங்க.
நான் அழுத முகத்தோட அவங்கள பாக்க…
“அச்சோ…” ன்னு அவங்க நெஞ்சுல என்ன சாச்சுக்கிட்டு ஆறுதல் சொல்ல ஆரம்பிச்சாங்க.
“தருண்… அழாத… இன்னிக்கி நீ ஹாஸ்டலுக்கு போகணும்… வேற எதையும் யார்கிட்டயும் நீ பேசவேணா… இந்த விஷயம் நம்ம ரெண்டு பேருக்குள்ள இருக்கட்டும்…”, ன்னு அவங்க நெஞ்சுல என்னை சாய்ச்சு என்னோட தலையை தடவிக்கொடுத்துட்டே ஆறுதல் சொன்னாங்க.
“தேன்மொழிய விடுங்கண்ணி… அப்பாவுக்காவது கொஞ்சம் அறிவு வேணாம்..”, ன்னு அவங்க நெஞ்சுல சாஞ்சுக்கிட்டு அழுதுட்டே கோவத்தோட சொன்னேன்.
“சரி தருண்… இப்போ இதை பேசறதுக்கான நேரம் கிடையாது… ப்ளீஸ் புரிஞ்சுக்கோ… நாம என்ன பண்ணலாம்ன்னு பேசுவோம்… நீ ஹாஸ்டல் கிளம்பிப்போ… நான் உனக்கு கால் பண்றேன்… சரியா..? நாம பேசலாம்…”
அண்ணி சொல்றது சரின்னு தோணுச்சு. காலைல அவங்ககிட்ட கோவப்பட்டது ஞாபகம் வந்துச்சி.